Όσο τους δίνουμε βήμα, τόσο αυτοί φουντώνουν. Για τους λογής-λογής ψεκασμένους λέω, που αυτή την περίοδο έχουν πάθει παράκρουση με το θέμα των ταυτοτήτων. Είναι σαν τους ψυχικά διαταραγμένους που όταν πέφτει πολλή ζέστη ή όταν έχει πανσέληνο, τους πιάνει πραγματική τρέλα. Αυτό ακριβώς τους συμβαίνει τώρα που ανοίγει η πλατφόρμα για τις ταυτότητες. Κάθε προσπάθεια να συνομιλήσει κανείς μαζί τους είναι απολύτως μάταιη. Σαν να αντιπαραθέτουμε επιχειρήματα στον απέναντι τοίχο.
Όταν όμως φωνάζεις σε μια τηλεοπτική ή ραδιοφωνική εκπομπή έναν φοβικό, ένα συνωμοσιολόγο, έναν εσχατολόγο, έναν θεόπληκτο, έναν θρησκόληπτο, έναν αντίπαλο της λογικής και της επιστήμης, τότε δεν κάνεις την δική σου δημοσιογραφική δουλειά. Την δουλειά του ψεκασμένου κάνεις. Ξέρω ότι η πρόσκληση σε τέτοιους ανθρώπους διαθέτει τριπλό άλλοθι για τον δημοσιογράφο. Πρώτον, υποτίθεται ότι τα μέσα ενημέρωσης πρέπει να είναι ανοικτά σε όλους, δεν πρέπει να «κόβουν» κανέναν. Άρα ούτε τους πιο παράλογους και παράφρονες των συμπολιτών μας. Είναι άλλοθι δημοκρατίας.
Δεύτερο, ο δημοσιογράφος και παρουσιαστής, επειδή είναι καλά ενημερωμένος και συγκροτημένος, νιώθει επαρκής να τα βάλει με οποιονδήποτε, πόσο μάλλον με κάποιον του οποίου τα επιχειρήματα φλερτάρουν με την παραδοξότητα και την ασυναρτησία. Μέγιστο λάθος. Τα βάζει κανείς με τον παλαβό; Στριμώχνεται ο ασυνάρτητος; Πώς να συνομιλήσεις με κάποιον που απορρίπτει σύσσωμη την παγκόσμια επιστήμη, χρησιμοποιώντας μια ρήση που διάβασε σε κάποιο φυλλάδιο ότι είχε εκστομίσει κάποτε ο όσιος Σουλπίκιος;
Τρίτο και ανομολόγητο, ο παρουσιαστής ξέρει ότι μόλις εμφανιστεί ένας τέτοιος τύπος στην εκπομπή του, έχει εξασφαλισμένη τηλεθέαση. Διότι θα τον δει το κοινό των υπολοίπων ψεκ, αλλά παραλλήλως θα κολλήσουν στην οθόνη και οι κανονικοί άνθρωποι για να χαζέψουν την τρέλα του καλεσμένου. Πότε παρουσιάστηκε εξωτικό πουλί ή θηρίο στην τηλεόραση και δεν απόμειναν όλοι ακίνητοι για να το δουν και να απορήσουν; Ε αυτό συμβαίνει. Μυστήριες φάτσες, εξωτικές στολές, θεότρελες κουβέντες και παλαβές συμπεριφορές σε μια συσκευασία. Ποιος δεν θα κάτσει να τα χαζέψει;
Ναι. Αλλά μ’ αυτά και με κείνα, τα ποτίζουμε αυτά τα μπουμπούκια. Και τα λιπαίνουμε. Που έτσι και η κοινωνία μας ακολουθήσει το ένα εκατοστό απ’ όσα ουρλιάζουν, θα βρεθούμε στο πριν το 1821. Κάποιοι μπορεί να το θέλουν πραγματικά, άλλοι μπορεί να είναι πραγματικά φοβικοί και να τρέμουν το σημάδι του Αντίχριστου στο κούτελο τους, άλλοι μπορεί να είναι απλώς έτοιμοι για θεραπεία, πλην όλοι μαζί κάνουν ένα 5% που ενοχλεί τους κανονικούς ανθρώπους λειτουργικά και αισθητικά.
Εντάξει, αυτοί πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Αλλά τουλάχιστον, ας μην ζητιανεύουμε τηλεθέαση απ’ αυτό τον συρφετό. Τουλάχιστον…
