Για να είμαι ειλικρινής, δεν με εξέπληξε η απόρριψη της πρότασης του Φάμελλου από τον Ανδρουλάκη για κοινή κάθοδο του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς στις εκλογές. Το «να λείπει το βύσσινο» του Νίκου, ήταν η πιο λογική απάντηση που θα μπορούσε να δώσει. Αυτοί όμως που συνεχίζουν να με εκπλήσσουν είναι οι ΣΥΡΙΖΑίοι και οι πρώην ΣΥΡΙΖΑίοι. Με το απύθμενο θράσος τους. Με την αδιανόητη πολιτική μαγκιά που διακινούν. Με το πρωτοφανώς υπεροπτικό τους ύφος. Με το υψωμένο τους εισαγγελικό δακτυλάκι.
Ωραίοι τύποι αυτοί οι ΣΥΡΙΖΑίοι. Πρώτα έβγαλαν τους ΠΑΣΟΚους πουλημένους και προδότες. Τους κυνηγούσαν στους δρόμους και τους έσπαγαν τα κεφάλια. Μετά ρήμαξαν το κόμμα τους σε επίπεδο στελεχιακού δυναμικού, βουτώντας όλα τα στελέχη τους που ήταν μπόσικα ή μωροφιλόδοξα. Μετά προσπάθησαν να κλείσουν φυλακή όσους ΠΑΣΟΚους δεν τους είχαν προσκυνήσει. Και τώρα, μια πενταετία αργότερα που γύρισαν τούμπα τα πράγματα και ο ΣΥΡΙΖΑ ξέπεσε στο 5-6%, υψώνουν πάλι το δάκτυλο και τους λένε «είτε θα έρθετε να ενωθούμε, είτε βοηθάτε τον Μητσοτάκη».
Προσέξτε, δεν παρακαλούν, δεν εκλιπαρούν, δεν πάνε ταπεινά και με χαμηλωμένο βλέμμα. Ούτε με κάποιες λέξεις αυτοκριτικής και συγγνώμης για τα πεπραγμένα τους. Όχι. Πάνε με την μύτη υψωμένη και το δάκτυλο προτεταμένο, όπως έκαναν πάντα. Κατά την πεποίθηση τους, το ΠΑΣΟΚ είναι υποχρεωμένο να τους σώσει, να τους τραβήξει από τον πάτο που βρέθηκαν και να τους ξαναβγάλει στην επιφάνεια. Γιατί όχι και στην εξουσία.
Και μη ρωτάτε γιατί είναι υποχρεωμένο. Μα διότι οι ΣΥΡΙΖΑίοι συνεχίζουν να έχουν το περιβόητο ηθικό πλεονέκτημα, μην κοιτάτε που δεν το λένε πια, το πιστεύουν ακράδαντα. Και στο 2% να φτάσουν εκλογικά, το πλεονέκτημα συνεχίζουν να το διαθέτουν στο 100%.
Προσωπικά βλέποντας το πράγμα, αν εγώ στο παρελθόν είχα πλακώσει κάποιον στα χαστούκια, τον είχα σύρει στις λάσπες, είχα αποπειραθεί να τον κλείσω φυλακή και του χα κλέψει τη μισή του περιουσία, ακόμα και την ανάγκη του να είχα σήμερα, ειλικρινά θα ντρεπόμουν να πάω να του τη ζητήσω. Πόσο μάλλον να πάω και να του πω ότι υποχρεούται να με σηκώσει στην πλάτη του, διότι εγώ είμαι παιδί της ιστορικής νομοτέλειας ενώ εκείνος ένας τυχάρπαστος που μόνο μέσω εμού αποδεικνύει ότι είναι στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Αλλά ποιος έχασε την ντροπή για να τη βρουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι; Θα μου πείτε «γιατί ασχολείσαι, έτσι κι αλλιώς για φούντο πάνε». Αμ δεν είναι έτσι. Βγήκε εκτός πεδιάς η Νέα Αριστερά, πάνε στον ίδιο δρόμο όσοι κράτησαν τη σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η Ζωή από κει προέρχεται. Απ’ τον παλιό καλό Τσιπρικό ΣΥΡΙΖΑ την κληρονομήσαμε. Οπότε δεν γλυτώνουμε εύκολα από δαύτους. Ούτε από το θράσος τους, ούτε από την καταστροφική τους μανία. Δεν βλέπετε τον Αλέξη μετά από μια ντουζίνα ήττες; Ετοιμάζεται να μας ξανάρθει ως σωτήρας…
