Με την κωμικοτραγική κατάσταση που υπάρχει στον Σύριζα και βλέποντας τις επιλογές που κάνει το ΠΑΣΟΚ, όλοι οι αναλυτές, όσο έγκυροι ή ευφάνταστοι κι αν είναι, καταλήγουν σ’ ένα σχεδόν στερεοτυπικό συμπέρασμα. «Όλοι για τον Κυριάκο δουλεύουν.» Δεν είμαι διόλου σίγουρος γι αυτό. Η ανάλυση έχει τα όρια της, με βασικότερο την αδυναμία της να υπερβεί τα όρια της πραγματικότητας που υπάρχει γύρω μας και να προβλέψει το μέλλον, ειδικά αν αυτό ετοιμάζεται να χτιστεί με υλικά που δεν είναι μέσα στο πεδίο της σημερινής μας ορατότητας.
Το μπέρδεψα λίγο, αλλά ποιος αναλυτής μπορούσε να προβλέψει ότι ο Κυριάκος θα έκανε μια τετραετία κι έπειτα, αντί να ψαλιδιστεί, θα έπαιρνε μια διαφορά 20 μονάδων από τον επόμενο; Ποιος μπορούσε να συνυπολογίσει στα μελλοντικά του σενάρια την ουρανοκατέβατη άφιξη Κασσελάκη και όσα θα ακολουθούσαν; Ποιος μπορούσε να διανοηθεί ότι η διάλυση (ή η στασιμότητα αν μιλάμε για το Πασόκ) της κεντροαριστεράς, αντί να δώσει αβάντζο στον Κυριάκο να κάνει μόνος του παιχνίδι, θα ξεκλείδωνε μια εσωτερική αντιπολίτευση στη ΝΔ, υπό την ηγεσία μάλιστα δυο συνταξιούχων προέδρων;
Θέλω να πω ότι το «όλοι για τον Κυριάκο δουλεύουν», δεν είναι διόλου νομοτελειακό. Η κονιορτοποίηση του Σύριζα και η (εν τέλει) ακινησία του Πασόκ, δεν προαναγγέλλουν μια de facto διαχρονική κυριαρχία του Μητσοτάκη, επειδή δεν υπάρχει συγκροτημένος αντίπαλος πόλος ή αξιόπιστο πρόσωπο που μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία. Όταν και η κυβέρνηση εισπράττει δυσαρέσκεια και η αντιπολίτευση πάει από το κακό στο χειρότερο, τότε η εύκολη διαπίστωση είναι το «όλοι γι αυτόν δουλεύουν», αλλά η πιθανότερη είναι ότι «κάτι ψήνεται, απλώς δεν ξέρουμε τι είναι αυτό».
Όταν μήτε η κυβέρνηση μήτε η αντιπολίτευση πάνε καλά, δε σημαίνει ότι κανένας και ποτέ δεν θα αποκομίσει κέδρος απ’ αυτή την αλλόκοτη και επικίνδυνη κατάσταση. Κάποιος ή κάποιοι καραδοκούν, απλώς μήτε τους ξέρουμε, μήτε τους βλέπουμε, μήτε τους φανταζόμαστε. Αυτοί δε, αν καταφέρουν να αναδειχθούν, δεν το πράξουν μέσα από τις σημερινές αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις, ούτε υποχρεωτικά μέσω σημερινών σχημάτων και θεσμικών οικοδομημάτων.
Θα σκάσουν μύτη μέσα από την ανωμαλία που θα φέρει η σημερινή ρευστοποίηση του πολιτικού σκηνικού. Επί του παρόντος, η μία και μοναδική του κολώνα του (που λέγεται ΝΔ και Μητσοτάκης) ψιλοκρατάει, αλλά το μέλλον δεν είναι απλώς άδηλο, είναι μάλλον και σκοτεινό. Όσοι επαναπαύονται στο «όλοι για τον Κυριάκο δουλεύουν» διατρέχουν υψηλό κίνδυνο να εκπλαγούν δυσάρεστα και επίπονα.
Το χειρότερο (αν υιοθετήσω τη λογική της αντιπολίτευσης) στη σημερινή μας πολιτική ζωή, δεν είναι η μονοκρατορία Μητσοτάκη. Ακόμα πιο άσχημο είναι να κλυδωνίζεται η μονοκρατορία και να μην υπάρχει κανένας φανερός να την διαδεχτεί. Διότι από τα σκοτάδια, κανένας δεν ξέρει τι θα ξεπροβάλει.
