Απ’ ό,τι φαίνεται δεν έχει ακόμη ανέβει στη σκηνή όλος ο θίασος της παράστασης «Ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέγει αρχηγό». Προφανώς, ο/οι σκηνοθέτης/ες θέλουν να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του ευάριθμου κοινού που παρακολουθεί αυτό το γεμάτο δραματικές ανατροπές έργο.
Με κομμένη την ανάσα, περιμένουν όλοι την ερχόμενη Τρίτη, να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του ο από μηχανής υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Στέφανος Κασσελάκης, αυτοδημιούργητος εφοπλιστής, κατά δήλωσή του.
Η clean cut και ιδιαιτέρως προσεγμένη εμφάνιση του κ. υποψήφιου βουλευτή, η θητεία του στο επιτελείο της προεκλογικής εκστρατείας του Τζο Μπάιντεν, οι σπουδές σε αμερικανικά πανεπιστήμια και η εργασιακή προϋπηρεσία σε κορυφαίους θεσμούς της καπιταλιστικής οικονομίας, αναμφίβολα του δίνουν τον αέρα του jeune premier, στον διαγωνισμό για τον διάδοχο του Αλέξη Τσίπρα, την τύχη του οποίου εξακολουθούμε να αγνοούμε.
Το τελευταίο διάστημα ο κ. βουλευτής, με σειρά εμφανίσεών του σε διάφορα ΜΜΕ, προβάλει τον εαυτό του αλλά και στοιχεία της πλατφόρμας του, τα οποία αν καλοεξετάσει κανείς, θα μπορούσε να ήταν ευπρόσδεκτα για συζήτηση στο δημόσιο διάλογο.
Δεν ξέρω πως εξέλαβε η παλιά φρουρά του ΣΥΡΙΖΑ, όλοι εκείνοι δηλαδή που πέρασαν τα περισσότερα χρόνια της μεταπολιτευτικής περιόδου είτε ως επαγγελματικά στελέχη διαφόρων κομμάτων, είτε ως μετακλητοί υπάλληλοι διαφόρων βουλευτών, αλλά και ως ανεπάγγελτοι, την αλλαγή της λέξης τοτέμ «αριστερά» με τη λέξη «ανασυγκρότηση» στην πλατφόρμα του κ. Κασσελάκη. Γιατί ως γνωστόν, οι πιστοί χωρίς τοτέμ να ζήσουν δεν μπορούν.
Βέβαια, μια διαφορά στην ψυχοσύνθεση και στον τρόπο που προσεγγίζουν την πραγματικότητα θα έχουν. Είναι άλλο πράγμα να δηλώνεις στο βιογραφικό σου πως «περπάτησες στους δρόμους της Γένοβα» κι άλλο να αγοράζεις και να πουλάς καράβια στα τριάντα σου χρόνια.
Το θέμα είναι αν μπορούν οι δύο αυτές διαφορετικές προσεγγίσεις του κόσμου:
α) να καταλάβουν η μία την άλλη και
β) να συνυπάρξουν αρμονικά στα πλαίσια ενός κόμματος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, κύριο άθλημα στο οποίο διακρίνονται τα μέλη και τα στελέχη του είναι η εσωκομματική ίντριγκα, ο φραξιονισμός και η αλληλοϋπονόμευση.
Πολλοί λένε πως για τον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Κασσελάκης θα είναι ένας «αντι-Μητσοτάκης» ως προς το στιλ, τις σπουδές, τον κοσμοπολιτισμό, τη γνώση ξένων γλωσσών κ.λπ. Πιθανόν να υπάρχουν και τέτοιες σκέψεις. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται.
Ίσως θα άξιζε τον κόπο να δούμε την περίπτωση με μια πιο λοξή ματιά. Ίσως ο κ. Κασσελάκης να είναι ο φορέας και ταυτόχρονα μήνυμα, ενός τμήματος της ελληνικής ελίτ που στηρίζει διαχρονικά τον ΣΥΡΙΖΑ (ποιος μπορεί να ξεχάσει την περιβόητη εταιρεία πολιτικής επικοινωνίας που είχε αναλάβει τον ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία του προς την εξουσία το 2015, την περιβόητη ΤΕΝΕΟ, το τιμολόγιο υπηρεσιών της οποίας πλήρωσε γνωστή περσόνα της εφοπλιστικής και δημόσιας ζωής; ), προς τους επίδοξους διεκδικητές της ηγεσίας και πιο συγκεκριμένα προς την κυρία Αχτσιόγλου, η οποία παίζει γερά με όρους lifestyle στην προεκλογική της εκστρατεία: «αν δεν τα καταφέρεις, να ξέρεις πως έχουμε ήδη βρει το διάδοχό σου».
Ας μη βιαζόμαστε, όμως, με τα συμπεράσματα, γιατί αν κάτι διακρίνει τα στελέχη του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ είναι το ένστικτο της πολιτικής επιβίωσης και αυτοσυντήρησης. Αν θεωρήσουν πως ένας εφοπλιστής μπορεί να οδηγήσει τη θαλασσοδαρμένη τριήρη τους στο ασφαλές λιμάνι της πολιτικής επιβίωσης και της μη διάσπασης, ίσως δεχτούν να ναυτολογηθούν σε αυτή ως απλοί κωπηλάτες. Έτσι, για πρώτη φορά μάλλον, θα βιώσουν και την αλήθεια της λαϊκής παροιμίας: τα αγαθά κόποις κτώνται. Δεν το λες ούτε μικρό μάθημα, ούτε μικρό κέρδος.
