Ο Γάλλος πρόεδρος είχε βρει απέναντί του τη σκληροπυρηνική υποψήφια πρόεδρο και την προηγούμενη φορά. Όμως τώρα, η αντίπαλός του έχει κάνει μεγάλες προσπάθειες για την εκλογική διείσδυση σε νέα κοινά και την προσέλκυση του μέσου Γάλλου και ο Μακρόν είναι πλέον αρκετά χρόνια στην εξουσία, με τη μάχη τους να προοιωνίζεται ανησυχητικά ισορροπημένη.
Η αναμέτρηση που θα κρίνει εν πολλοίς το μέλλον της Ευρώπης ανάμεσα στον Εμανούελ Μακρόν και τη Μαρίν Λε Πεν έχει μπει στην τελική ευθεία. Αυτή τη φορά ωστόσο η μάχη δεν έχει καμία σχέση με την ισοπεδωτική επικράτηση του Μακρόν του 2017. Η Λε Πεν κατάφερε να επανέλθει και να συγκροτήσει την ακροδεξιά βάση της, στρογγυλεύοντας τον λόγο της και προσελκύοντας νέα εκλογικά κοινά.
Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο, παρατηρείται μία εντυπωσιακή στροφή του Μακρόν, από την επομένη του πρώτου γύρου, ενδεχομένως υπό το βάρος της επίφοβης μείωσης της μεταξύ τους διαφοράς στις δημοσκοπήσεις. Κατ’ αρχάς σε κάθε του εμφάνιση, προσπαθεί να περάσει ένα πιο ανθρώπινο προφίλ, που πόρρω απέχει από τον αυστηρό, απόμακρο τεχνοκράτη που είχαμε συνηθίσει τόσο καιρό.
Φαίνεται πως έχει κατανοήσει τη στρατηγική της αντιπάλου του, που κατάφερε να φέρει εγγύτερα της νέα κοινά, μετριάζοντας τον λόγο της, και διατηρώντας τα οπισθοδρομικά, ξενοφοβικά και λαϊκίστικα μηνύματά της.
Αυτό ενδεχομένως να είναι και το επίκεντρο της προσέγγισης του Μακρόν στην επικείμενη τηλεοπτική μονομαχία των δύο υποψηφίων την Τετάρτη, όπου θα βρεθεί αντιμέτωπος με τη Μαρίν Λε Πεν. Ωστόσο, αυτή τη φορά η μορφή δεν αναμένεται να είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα, όπως το πρώτο ντιμπέιτ με τους υπόλοιπους υποψηφίους, πριν από την επικράτηση του στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών.
Παράλληλα, ο Μακρόν προσπάθησε να παρουσιαστεί ως πιο ελκυστική επιλογή για τους αριστερούς ψηφοφόρους, που έδωσαν ένα εντυπωσιακό ποσοστό στον ακροαριστερό υποψήφιο Ζαν-Λυκ Μελανσόν. Σίγουρα οι εκτιμήσεις πως μόλις το 1/3 των αριστερών εκλογέων θα προτιμήσουν το Μακρόν στο δεύτερο γύρο και ένα σημαντικό ποσοστό τη Λε Πεν έχει θορυβήσει το επιτελείο του Γάλλου προέδρου.
Χαρακτηριστικό άλλωστε του πόσο μακριά αισθάνονται οι αριστεροί ψηφοφόροι είναι η φράση του Μελανσόν, που ζήτησε ούτε μία ψήφο των εκλογέων να κατευθυνθεί στη Λε Πεν, μην αναφέροντας ωστόσο τη στήριξη του στον Μακρόν.
Από τις περιοδείες του μέχρι τον δημόσιο λόγο του, ο Μακρόν προσπαθεί να γίνει πιο ελκυστικός στο αριστερό κοινό, ώστε να αποτρέψει το απευκταίο ενδεχόμενο μίας ήττας στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών. Η επίσκεψη του Μακρόν και η μεγάλη συγκέντρωση στη Μασσαλία, όπου ο Μελανσόν πέτυχε ένα τεράστιο ποσοστό, δείχνει το επίκεντρο των προσπαθειών του.
Είναι ταυτόχρονα εμφανής η αριστερή στροφή του Μακρόν στη ρητορική του. Αρχικά ο Μακρόν, για ευρύτερους λόγους, έχει αποστασιοποιηθεί από το ζήτημα της Ουκρανίας, στο οποίο πρωτοστατούσε το προηγούμενο διάστημα, τηρώντας μόνο τις βασικές υποχρεώσεις του στο πλαίσιο της Ευρώπης. Από εκεί και πέρα, είναι καίρια η αλλαγή πλεύσης του στο συνταξιοδοτικό, κάνοντας βήματα τόσο στο ζήτημα της ηλικίας συνταξιοδότησης όσο και στο ύψος των συντάξεων.
Την προηγούμενη εβδομάδα ο Μακρόν έφτασε στο σημείο να μεμφθεί τους αστρονομικούς μισθούς των στελεχών μεγάλων επιχειρήσεων, ώστε να δώσει μία εικόνα ενσυναίσθησης στους αριστερούς ψηφοφόρους. Θα πρέπει βέβαια να αντιμετωπίσει το ράλι τιμών στην ενέργεια και την αύξηση του κόστους βασικών αγαθών, και τη μείωση της αγοραστικής δύναμης του κοινού, στο οποίο έχει βασίσει η Λε Πεν τη στρατηγική της.
Εν μέσω μίας ριζοσπαστικοποίησης και ταυτόχρονα συντηρητικοποίησης του γαλλικού εκλογικού σώματος, το τελικό αποτέλεσμα στη μάχη για τη γαλλική προεδρία φαίνεται πολύ αμφίρροπο. Από μόνο του αυτό το γεγονός, είναι πολύ σημαντικό και δυσοίωνο για το μέλλον, αν αναλογιστεί κάποιος την κανονικοποίηση ακροδεξιών υποψηφίων.
Ο Μακρόν φαίνεται ακόμα να διατηρεί το πλεονέκτημα ώστε να γίνει ο πρώτος Γάλλος πρόεδρος που θα πετύχει την επανεκλογή του μετά τον Ζακ Σιράκ το 2002. Ωστόσο, ήδη οι υποψήφιοι κοιτάζουν πως θα κινηθούν και για τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου, που θα επηρεάσουν με τη σειρά τους, την πορεία του νέου πρόεδρου της Γαλλίας.
