Στην πατρίδα του Ιωσήφ Στάλιν αναμετρώνται σήμερα η Δύση με τη Ρωσία. Στις κάλπες της Γεωργίας κρίνεται η προοπτική μίας δημοκρατικής χώρας, κινούμενης προς τους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έναντι της παρέκκλισης προς τον αυταρχισμό και της επιστροφής στη σφαίρα επιρροής του Κρεμλίνου.
Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, η Γεωργία -μία χώρα 3,7 εκατομμυρίων κατοίκων που βρίσκεται στον Καύκασο και στις εσχατιές της Ευρώπης- διατηρεί ισχυρές φιλοδυτικές φιλοδοξίες, με τις δημοσκοπήσεις να καταδεικνύουν ότι έως και το 80% των πολιτών της τάσσεται υπέρ της ένταξης στην ΕΕ. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, η κυβέρνηση του λαϊκιστικού κόμματος Γεωργιανό Όνειρο, απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τη Δύση υπέρ της Ρωσίας, που θεωρεί τον Καύκασο «πίσω αυλή» και «μαλακό υπογάστριό» της. Το Κρεμλίνο δεν έχει κρύψει την προτίμησή του για το Γεωργιανό Όνειρο.
Ο αμφιλεγόμενος νόμος περί «ξένης επιρροής», βγαλμένος απευθείας από το «εγχειρίδιο» καταστολής του Βλαντιμίρ Πούτιν, ήλθε να τορπιλίσει την προσέγγιση με τη Δύση.
Ο «νόμος για τη διαφάνεια της ξένης επιρροής», όπως είναι επισήμως η ονομασία του, προβλέπει ότι οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και τα μέσα ενημέρωσης που λαμβάνουν πάνω από το 20% της χρηματοδότησής τους από το εξωτερικό, κυρίως από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, θα καταχωρούνται στο δημόσιο μητρώο ως «οργανώσεις που εκπροσωπούν συμφέροντα ξένης δύναμης. Οι Βρυξέλλες ανέστειλαν το καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας στην ΕΕ, στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα ότι η υιοθέτηση του αμφιλεγόμενου νόμου τινάζει στον αέρα την ευρωπαϊκή πορεία της Γεωργίας.
Το οριακό αποτέλεσμα 50,38% υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής στο δημοψήφισμα της Μολδαβίας την περασμένη Κυριακή 20 Οκτωβρίου, έδειξε για άλλη μια φορά ότι ήττα της Ρωσίας δεν είναι δεδομένη στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες και μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη σταθερή υποστήριξη των δυτικών εταίρων. Στην περίπτωση της Γεωργίας η εξουσία μίας φιλοευρωπαίας προέδρου βρίσκει απέναντί της μια αντιευρωπαϊκή κυβέρνηση υπό τον Ηρακλί Κομπαχίτζε, κατ' εξοχήν εκφραστή μίας ακραίας θεωρίας συνωμοσίας, του λεγόμενου «Παγκόσμιου Κόμματος του Πολέμου», που επινοήθηκε και προωθήθηκε από το κόμμα του.
Σύμφωνα με τους υποστηρικτές της θεωρίας αυτής, το «Παγκόσμιο Κόμμα του Πολέμου» είναι μια υποτιθέμενη διεθνής οργάνωση που ασκεί επιρροή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες και περιλαμβάνει το αμερικανικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα, τον Τζορτζ Σόρος και τους νεοσυντηρητικούς, που παρατείνουν τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, επιδιώκει να τον εξαπλώσει σε άλλες χώρες, δολοφονεί ανυπότακτους ηγέτες ξένων χωρών, ενορχηστρώνει επαναστάσεις σε όλο τον κόσμο και συνωμοτεί για να ανατρέψει το «Γεωργιανό Όνειρο» από την εξουσία. Θέλει μία Ευρώπη που δεν θα κυριαρχείται από το «Παγκόσμιο Κόμμα του Πολέμου», που θα σταματήσει να στηρίζει την Ουκρανία και θα στερεί ελευθερίες από τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
Εμπνευστής και κύριος εκφραστής του αντιδυτικού δόγματος, που προαναγγέλλει ότι έρχεται το τέλος της «βίαιης προσπάθειας εξωτερικής επιβολής ψευδοφιλελεύθερων αξιών», είναι ο μυστικοπαθής Μπιτζίνα Ιβανισβίλι, ιδρυτής του «Γεωργιανού Ονείρου» και ολιγάρχης που δημιούργησε την περιουσία του στη Ρωσία και κατείχε στο παρελθόν το αξίωμα του πρωθυπουργού της Γεωργίας για λίγο περισσότερο από ένα χρόνο. Ο Μπιτζίνα Ιβανισβίλι υπόσχεται μια δίκη «τύπου Νυρεμβέργης» κατά των μελών της αντιπολίτευσης και απειλεί να φυλακίσει τους πολιτικούς του αντιπάλους μετά τις εκλογές και να απαγορεύσει το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης.
Η αντιπολίτευση, από την πλευρά της, υπόσχεται να αποτρέψει την περαιτέρω διολίσθηση της χώρας στον αυταρχισμό, θέλει να επανέλθει η Γεωργία στο δρόμο της ενσωμάτωσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις αξίες της, και επιθυμεί ισχυρότερους δεσμούς με την Ουάσινγκτον. Παράλληλα, η αντιπολίτευση αντιτίθεται στη διείσδυση κινεζικών και ρωσικών κεφαλαίων μέσω μεγάλων έργων υποδομής, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του λιμανιού της Ανάκλειας στη Μαύρη Θάλασσα, όπου στηρίζει την ανάθεσή του σε αμερικανικές ή ευρωπαϊκές εταιρείες.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει οδηγήσει τη φιλοδυτική αντιπολίτευση να βγει ακόμα πιο μπροστά, επικρίνοντας την κυβέρνηση για την ουδέτερη στάση της απέναντι στη Μόσχα και την απροθυμία της να επιβάλει κυρώσεις, θεωρώντας την ως ένδειξη υποταγής στο Κρεμλίνο. Ορισμένοι όμως παραμένουν επιφυλακτικοί για τις πιθανές συνέπειες από ενδεχόμενη πρόκληση της Ρωσίας. Δύο περιοχές της Γεωργίας, η Αμπχαζία και η Νότια Οσετία, περίπου το 20% των εδαφών της χώρας, βρίσκονται υπό ρωσική κατοχή. Ο Κομπαχίτζε κατηγορεί τη Δύση ότι προσπαθεί να παρασύρει τη Γεωργία στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, ένα επιχείρημα που αγγίζει το τραύμα και τους φόβους πολλών Γεωργιανών.
Εν όψει των εκλογών, τα κόμματα της αντιπολίτευσης σχημάτισαν τέσσερις συνασπισμούς:
- «Ενότητα - για να σώσουμε τη Γεωργία»: Φιλοευρωπαϊκού προσανατολισμού, συμμετέχουν το πρώην κυβερνών, φιλοευρωπαϊκό, συντηρητικό, ατλαντιστικό «Ενωμένο Εθνικό Κίνημα» του πρώην πρωθυπουργού Μιχαήλ Σαακασβίλι με ηγέτιδα την Τίνα Μποκουτσάβα, το κόμμα «Strategia Agmashenebeli» και διάφορα παλιά και νέα πολιτικά στελέχη.
- «Συνασπισμός για την Αλλαγή»: Στεγάζει πρώην στελέχη του Ενωμένου Εθνικού Κινήματος. Συμμετέχουν το κεντρώο κόμμα Ahali με επικεφαλής τον Νίκα Γκαραμία και τον Νίκα Μέλια, το δεξιό «Girchi - Περισσότερη Ελευθερία» με επικεφαλής τον Ζούρα Τζαπαρίτζε και το φιλελεύθερο «Droa» με επικεφαλής την Έλενε Χοστάρια,
- «Ισχυρή Γεωργία»: Μια συμμαχία που τηρεί ίσες αποστάσεις από το «Ενωμένο Εθνικό Κίνημα» και από το «Γεωργιανό Όνειρο». Βασικός άξονας της συμμαχίας είναι το κεντρώο-κεντροαριστερό κόμμα «Προσπάθεια για τη Γεωργία» (Λέλο Σακαρτβελόστβις) και περιλαμβάνει τα κόμματα «Για τον Λαό», «Πολίτες» και «Πλατεία Ελευθερίας».
- «Για τη Γεωργία»: Επικεφαλής είναι ο πρώην πρωθυπουργός του «Γεωργιανού Ονείρου» Γκιόργκι Γκαχάρια και υιοθετεί επίσης το σύνθημα «ούτε με το Ενωμένο Εθνικό Κίνημα, ούτε με το γεωργιανό Όνειρο». Ενώνει κυρίως πρώην κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές που έχουν εγκαταλείψει το «Γεωργιανό Όνειρο».
Συνολικά 19 κόμματα κατέρχονται στη σημερινή αναμέτρηση για την εκλογή των 150 μελών του Κοινοβουλίου. Το εκλογικό όριο για να εκλέξει ένα κόμμα ή συνασπισμός βουλευτή είναι το 5% του συνόλου των ψήφων.
Δημοσκοπήσεις διεξάγονται, ωστόσο τα στοιχεία τους κρίνονται αναξιόπιστα, είτε επειδή σε όλες τις προηγούμενες εκλογές τα ευρήματα τους απείχαν πολύ από τα επίσημα τελικά εκλογικά αποτελέσματα, είτε λόγω εμφανούς μεροληψίας των εταιρειών ερευνών, είτε εξαιτίας χαμηλού επιπέδου ειλικρίνειας των ερωτηθέντων που διακατέχονται από φόβο και καχυποψία.
Πρόσφατη πάντως δημοσκόπηση της Edison Research, που διεξήχθη στις 1-18 Οκτωβρίου και δημοσιεύθηκε από τη Formula TV, τοποθετεί το κυβερνών κόμμα στο 34%, ενώ οι τέσσερις συνασπισμοί της αντιπολίτευσης συγκεντρώνουν συνολικά 53%, με περιθώριο σφάλματος ±2,8%. Η δημοσκόπηση της εταιρείας Gorbi, που διεξήχθη μεταξύ 12-21 Οκτωβρίου και δημοσιεύθηκε από το φιλοκυβερνητικό τηλεοπτικό κανάλι Imedi, δίνει εντελώς διαφορετική εικόνα: Με περιθώριο σφάλματος ±3%, προβλέπει 60,2% για το «Γεωργιανό Όνειρο», με μόνο δύο από τους συνασπισμούς της αντιπολίτευσης να ξεπερνούν το όριο του 5%, με συνολικό ποσοστό 24,4% (Ενότητα 15,4% και Συνασπισμός για την Αλλαγή 9%).
