Το Πεκίνο είχε ήδη φροντίσει να διαφημίσει την ενίσχυση του άξονα του με την Τεχεράνη ως μία μεγάλη διπλωματική επιτυχία από την υπογραφή της 25ετούς συμφωνίας τους το περασμένο έτος. Αυτό, σύμφωνα με την Κίνα, έδειχνε τη στιβαρότητα της εξωτερικής πολιτικής της αλλά και τη δυνατότητα διεθνούς συνεργασίας με αμοιβαία οφέλη.
Η Κίνα άλλωστε αποτελεί ένας από τους μεγαλύτερους εμπορικούς εταίρους του Ιράν, καθώς οι διμερείς εμπορικές σχέσεις τους έχουν αυξηθεί ιδιαίτερα. Είναι άλλωστε γνωστό πως, παρά το αμερικανικό εμπάργκο, κινέζικες εταιρίες συνεχίζουν να συναλλάσσονται με το Ιράν, ακόμα κι αν έχουν γίνει στόχος αμερικανικών κυρώσεων. Πάντως, το ζήτημα είναι πως η Κίνα αποτελεί προορισμό του ιρανικού πετρελαίου, το οποίο άλλωστε είναι πολύ σημαντικό για το Πεκίνο.
Το κομμουνιστικό κόμμα θεωρεί κομβική την οικονομική ανάπτυξή της χώρας, που βασίζεται στην προμήθεια των απαραίτητων ενεργειακών πόρων. Η δίψα της Κίνας για το πετρέλαιο είναι βασικό συστατικό της μεταξύ τους σχέσης. Αλλά ο άξονας μεταξύ Πεκίνου και Τεχεράνης δεν περιορίζεται εκεί. Η συμφωνία μεταξύ τους συμπεριλαμβάνει άλλωστε πρόβλεψη για κινεζικές επενδύσεις για κατασκευή υποδομών στο Ιράν.
Πλέον βέβαια, η Κίνα αποφάσισε να κάνει εμφατική την ύπαρξη της σινοιρανικής σχέσης, τοποθετούμενη ξεκάθαρα υπέρ της Τεχεράνης στο ζήτημα του πυρηνικού προγράμματος, επιρρίπτοντας τις ευθύνες για τη σημερινή τροπή στις Ηνωμένες Πολιτείες και ζητώντας την άρση των διεθνών κυρώσεων εναντίον του Ιράν. Το Πεκίνο είχε ήδη ταχθεί εναντίον των διεθνών κυρώσεων απέναντι στο Ιράν, αλλά η τωρινή του παρέμβαση σίγουρα αποκτά άλλο βάρος, ενώ διεξάγονται οι κρίσιμες διαπραγματεύσεις για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα στη Βιέννη.
Για την Ουάσιγκτον, αυτός ο άξονας θεωρείται ιδιαίτερα επικίνδυνος. Είναι ευδιάκριτη η τάση της Κίνας να διαδραματίσει έναν εναλλακτικό πόλο στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία. Η στάση του Πεκίνου, που ταυτίζεται σε αρκετά σημεία με εκείνη της Τεχεράνης, απέναντι στους Ταλιμπάν του Αφγανιστάν είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Η συνεργασία μεταξύ Κίνας και Ιράν ήδη έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά σταθερής συνεννόησης. Από εδώ και πέρα, μία βασική ανησυχία των Αμερικανών είναι εάν αυτή η πολιτικοοικονομική σχέση, μπορεί να επεκταθεί και στον στρατιωτικό τομέα, όπου και τα δύο καθεστώτα ενδιαφέρονται να αναπτύξουν, ανεξάρτητα από τις διαθέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και της Δύσης.
