Τη σκηνή την έχουν δει εκατοντάδες εκατομμύρια μάτια στον πλανήτη, ίσως και δισεκατομμύρια. Μια εικοσάχρονη κοπέλα που ήταν όμηρος κοντά στις 480 μέρες να περιστοιχίζεται ασφυκτικά -σε επίπεδο προσωπικής επαφής- από εκατοντάδες ένοπλους μασκοφόρους, τρομοκράτες της Χαμάς. Ήταν τόση η πίεση η σωματική, αλλά κυρίως η ψυχολογική, που η Άρμπελ Γεχούντ -αυτό είναι το όνομα της κοπέλας- κατέρρευσε. Ο Ερυθρός Σταυρός, ο οποίος ήταν υποτίθεται υπεύθυνος για την ανταλλαγή Ισραηλινών ομήρων με Παλαιστίνιους τρομοκράτες, δήλωσε δημοσίως πως δεν ήλεγχε την κατάσταση στην περιοχή Χαν Γιουνίς της Γάζας. *
Το θέαμα όσο αποτρόπαιο και αν ήταν, αποτύπωνε μια πραγματικότητα. Τα τέρατα παραμένουν τέρατα όσες δοκιμασίες και αν έχουν υποστεί. Μια ακέφαλη Χαμάς, παραμένει ένας στρατός τρομοκρατών που κάθε φορά που της δίνεται η ευκαιρία το δείχνει. Και θα ήταν λάθος αν βγάζαμε έξω από αυτή την ντροπιαστική εικόνα τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Γάζας. Συμμετείχαν σε αυτές τις τελετουργίες της παράδοσης των ομήρων, ενώ ουσιαστική ήταν και η συμβολή τους στη φύλαξή τους κατά τη διάρκεια της ομηρείας τους.
Όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν πως οι κάτοικοι της Γάζας τελούν υπό την κατοχή της Χαμάς αγνοούν πλήρως την κατάσταση. Ακόμα και σήμερα ένα ποσοστό που αγγίζει το 70% τάσσεται στο πλευρό των τρομοκρατών. Το ίδιο ποσοστό υπάρχει και στη Δυτική Όχθη της Παλαιστινιακής Αρχής.
Μου έκανε εντύπωση αυτό που είπε μια άλλη όμηρος που απελευθερώθηκε, η 19χρονη Λίρι Αλμπάγκ: «Υπάρχουν 2.000.000. τρομοκράτες στη Γάζα. Μην κάνετε λάθος, είναι όλοι τρομοκράτες εκεί. Παιδιά 4-8 χρόνων φώναζαν «φτύστε τον Εβραίο»…» Αυτή ήταν η συγκλονιστική μαρτυρία της που επιβεβαιώνει όλους όσοι έχουν διαβάσει την Ιστορία της περιοχής. Γενιές ολόκληρες διαπαιδαγωγήθηκαν όχι με την αρχή της συνύπαρξης, αλλά με την προσδοκία της καταστροφής του Κράτους του Ισραήλ.
Είναι αιθεροβάμονες αυτοί που πιστεύουν ότι η ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους θα λύσει το πρόβλημα. Η παρούσα εκεχειρία, με τη λεόντειο συμφωνία για τους Παλαιστίνιους, ίσως θα ήταν μια ευκαιρία να φανεί πως κάτι άλλαξε στις συνειδήσεις των κατοίκων της Γάζας. Μέσα στα ερείπια τους να κατάλαβαν πού τους οδηγεί η εξτρεμιστική πολιτική της Χαμάς που στήριζαν τόσα χρόνια. Ήταν μια ευκαιρία να απομονώσουν τους τρομοκράτες οι οποίοι τους χρησιμοποιούσαν σαν ασπίδα και τώρα που κηρύχτηκε η εκεχειρία εμφανίστηκαν ένοπλοι με τις καλοσιδερωμένες στρατιωτικές στολές τους.
Τελικά, η Λίρι Αλμπάγκ έχει δίκιο. Αυτό το μίσος του απλού κατοίκου της Γάζας το βίωσε στις 480 μέρες την ομηρείας της σε καθημερινή βάση. Μου έκανε επίσης εντύπωση πως ούτε μια ή ένας όμηρος που απελευθερώθηκε, δεν έκανε μνεία για κάποιες στιγμές ανθρωπιάς κάποιων απλών, έστω ελάχιστων, Παλαιστινίων πολιτών.
Κατανοώ την ανάγκη για την κυβέρνηση του Ισραήλ να συνάψει αυτή τη συμφωνία εκεχειρίας.
Είναι αυτονόητο πως σε ένα πολιτισμένο-δημοκρατικό κράτος η ανθρώπινη ζωή έχει άλλη αξία. Και αυτό φαίνεται από την αναλογία της ανταλλαγής. Όμως πολύ φοβούμαι, με βάση το τι έγινε στο παρελθόν, πως τους περισσότερους από τους τρομοκράτες που απελευθέρωσε πολύ σύντομα θα τους βρει μπροστά της. Είδαμε τι έγινε με τον Σινουάρ!
*Η παράδοση της Γεχούντ δεν έγινε στο προσυμφωνημένο σημείο, αλλά μπροστά στην κατοικία του Γιαχία Σινουάρ.
