Η Αμερική διαδηλώνει κατά του Τραμπ
AP Photo/Andres Kudacki
AP Photo/Andres Kudacki

Η Αμερική διαδηλώνει κατά του Τραμπ

Το αρχικό μούδιασμα μπροστά στην τακτική «σοκ και δέους» του διδύμου Τραμπ-Μασκ υποχωρεί και δίνει τη θέση του στις μεγαλύτερες διαδηλώσεις στη σύγχρονη αμερικανική Ιστορία. Παίρνει μορφή ένα κύμα αντίστασης στη «λαίλαπα» Τραμπ εντός και εκτός τειχών, καθώς συσσωρεύονται η σύγχυση, η οργή και ο φόβος για σταθερές που γκρεμίζονται δημιουργώντας οικονομική ανασφάλεια, την κοινωνική Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία και συνολικά για τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών στον κόσμο και για τον κόσμο.

Από τη Νέα Υόρκη έως την Αλάσκα, και οι 50 πολιτείες των ΗΠΑ σείστηκαν το Σαββατοκύριακο από διαδηλώσεις υπό το κεντρικό σύνθημα «Κάτω τα Χέρια». Ήταν οι πρώτες μαζικές, συντονισμένες διαδηλώσεις κατά της διακυβέρνησης Τραμπ από ένα ευρύ αντιπολιτευτικό κίνημα που προσπαθεί να αποκτήσει δυναμική σε μία Αμερική που ήταν και παραμένει ακραία διχασμένη. 

Ανάλογης κλίμακας μαζική κινητοποίηση δεν είχαν «δει» οι ΗΠΑ από την εποχή της «πορείας των γυναικών» κατά την πρώτη θητεία Τραμπ και τις διαδηλώσεις που είχαν ξεσπάσει μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ στη Μινεάπολη το 2020.

Οι διαδηλώσεις ανά τις ΗΠΑ ήλθαν εν μέσω του «σεισμού» που έχει προκληθεί παγκοσμίως λόγω της εμμονής του Ντόναλντ Τραμπ στους δασμούς ως κορωνίδα μίας επιθετικής οικονομικής πολιτικής που κινδυνεύει να γυρίσει «μπούμπερανγκ» στους Αμερικανούς πολίτες. Φοβούνται ύφεση, τον πληθωρισμό και τον αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής και την αγοραστική τους δύναμη όσοι διαδηλώνουν -και ως μία από τις μεγαλύτερες αγωνίες, ειδικά για τους πολίτες μέσης ηλικίας και άνω, προβάλλει η «τύχη» των συνταξιοδοτικών τους αποταμιεύσεων.

Στις συγκεντρώσεις στη Νέα Υόρκη, οι ρεπόρτερ του Business Insider είδαν τους μεσήλικες να ξεπερνούν αριθμητικά τους νέους που κυριαρχούσαν στις διαδηλώσεις κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Και είναι λογικό, αφού πολλοί Αμερικανοί βλέπουν τις συνταξιοδοτικές τους αποταμιεύσεις να συρρικνώνονται μπροστά στην κατάρρευση των αγορών, ενώ παράλληλα ανησυχούν ότι οι περικοπές προσωπικού, με «σφραγίδα» Ίλον Μασκ, στη Διοίκηση Κοινωνικής Ασφάλισης θα μπορούσαν να επηρεάσουν το κρίσιμο δίχτυ ασφαλείας.

Οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Ντόναλντ Τραμπ επικεντρώνονταν σε κοινωνικά ζητήματα - όπως οι αμβλώσεις και τα πολιτικά δικαιώματα - ενώ τώρα πληθαίνουν τα πανό που «κατηγορούν» τον Αμερικανό πρόεδρο για πολιτικές που ωφελούν πλούσιους και ολιγάρχες και δυσκολεύουν τη ζωή όλων των άλλων.

Στα ανησυχητικά σημεία των τραμπικών καιρών συγκαταλέγεται και το γεγονός ότι πολλοί εκ των διαδηλωτών δεν ήθελαν να καταγραφεί από τους δημοσιογράφους το επίθετό τους εν μέσω του σημερινού πολιτικού περιβάλλοντος.

Να μπει τέλος στην «αρπαγή της εξουσίας από τους δισεκατομμυριούχους» και στην «επίθεση στα δικαιώματα και τις ελευθερίες» ήταν ο κορμός των αιτημάτων της κινητοποίησης που διοργανώθηκε με τη σύμπραξη οργανώσεων πολιτικών δικαιωμάτων, εργατικών συνδικάτων, ομάδων προάσπισης των δικαιωμάτων των γυναικών και της LGΒTQ+, καθώς και βετεράνων. Τη στήριξή τους έδωσαν και αρκετά στελέχη των Δημοκρατικών, οι οποίοι δεν έχουν ακόμη διαμορφώσει μία συνεκτική στρατηγική μετά την εκλογική συντριβή.

Στο στόχαστρο των διαδηλωτών και η μεταναστευτική πολιτική Τραμπ, καθώς και πτυχές της εξωτερικής του πολιτικής, αλλά πρώτα και κύρια οι κινήσεις του που κλονίζουν την οικονομία, τα προεδρικά διατάγματα στα όρια της συνταγματικότητας, η απαξίωση που επιδεικνύεται στους θεσμούς με ταυτόχρονη απόπειρα ενίσχυση των προεδρικών εξουσιών, και σαφώς οι σαρωτικές περικοπές στο ομοσπονδιακό κράτος στο «όνομα» της πάταξης της γραφειοκρατίας και της μείωσης των δημόσιων δαπανών. «Κόκκινο πανί» ο Ίλον Μασκ, ο οποίος έχει προσυπογράψει την απόλυση χιλιάδων ομοσπονδιακών υπαλλήλων εν μία νυκτί και τον «ξαφνικό θάνατο» ολόκληρων υπηρεσιών και τη συρρίκνωση ομοσπονδιακών προγραμμάτων που καταγγέλλεται ότι πλήττουν τους πιο ευάλωτους, εντός ΗΠΑ αλλά και διεθνώς.

Με συμμετέχοντες από όλες τις ηλικιακές ομάδες και υπόβαθρο, ο ειρηνικός χαρακτήρας των συγκεντρώσεων, παρά την ένταση των συναισθημάτων που εκφράστηκαν, υπογράμμισε τη δέσμευση του κινήματος για μη βίαιη αντίσταση. Οι διαδηλώσεις επίσης δεν περιορίστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν το Σαββατοκύριακο σε μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις όπως το Λονδίνο, το Βερολίνο, το Παρίσι και η Στοκχόλμη, απηχώντας την ανησυχία για τις πολιτικές του Ντόναλντ Τραμπ και τις παγκόσμιες επιπτώσεις τους. 

Το αν αυτές οι διαδηλώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες θα οδηγήσουν σε αλλαγές πολιτικής παραμένει εξαιρετικά αβέβαιο έως απίθανο δεδομένης της ιδιοσυγκρασίας του Ντόναλντ Τραμπ, αλλά κατά τους αναλυτές έχουν αναμφίβολα ενεργοποιήσει ένα κίνημα που θα συνεχίσει να αμφισβητεί το τραμπικό status quo και να πιέζει για μια πιο συμπεριληπτική και δίκαιη κοινωνία. Δεν πρόκειται μόνο για μία αντίδραση σε συγκεκριμένες πολιτικές, αλλά μια ευρύτερη έκκληση για λογοδοσία και διαφάνεια στη διακυβέρνηση.

Λίγες ώρες πριν τον πρώτο «ξεσηκωμό», ο Μπαράκ Ομπάμα εκφωνούσε ομιλία στο Κολέγιο Χάμιλτον στο Κλίντον της Νέας Υόρκης καλώντας τους Αμερικανούς να υπερασπιστούν τις δημοκρατικές αξίες αντιστεκόμενοι στην ατζέντα του Ντόναλντ Τραμπ. Σκιαγράφησε την εικόνα ενός Λευκού Οίκου που επιχειρεί να ανατρέψει τους κανόνες πάνω στους οποίους οικοδομήθηκε η μεταπολεμική παγκόσμια τάξη, ενόσω στο εσωτερικό διαβρώνονται το Κράτος Δικαίου και η βάση του αμοιβαίου σεβασμού της ελευθερίας της έκφρασης που διέπει την ιδεολογική διαφωνία. 

«Είναι στο χέρι όλων μας να το διορθώσουμε αυτό, είπε ο Ομπάμα, συμπεριλαμβανομένου «του πολίτη, του απλού ανθρώπου που λέει, όχι, αυτό δεν είναι σωστό», δήλωσε ο πρώην πρόεδρος των Δημοκρατικών. Προειδοποίησε ότι οι τακτικές της προεδρίας Τραμπ, συμπεριλαμβανομένου του εκφοβισμού των πανεπιστημίων και άλλων ιδρυμάτων, απειλούν τα ίδια τα θεμέλια της αμερικανικής Δημοκρατίας. Κάλεσε τα πανεπιστημιακά ιδρύματα και τις δικηγορικές εταιρείες να μην υποκύψουν στις εκφοβιστικές τακτικές Τραμπ και προέτρεψε τους Αμερικανούς να προασπίσουν το κράτος -προετοιμαζόμενοι ενδεχομένως και για «θυσίες» για τη Δημοκρατία.