Η Γαλλίδα υπουργός των Εξωτερικών η Κατρίν Κολονά κάλεσε τον Ιρανό ομόλογό της να περιορίσει τη δράση των «πληρεξουσιών», ώστε να μπορέσει κάποια στιγμή να ισορροπήσει η κατάσταση στη Μ. Ανατολή. Προφανώς το Ιράν δεν πτοείται από τέτοιες παραινέσεις διότι έχει οικοδομήσει την ηγετική παρουσία του στην περιοχή επάνω σε έναν τελικό στόχο. Στην καταστροφή του Κράτους του Ισραήλ. Για αυτόν τον λόγο δε θα επιτρέψει ποτέ να υπάρξει μόνιμη ειρήνη στην περιοχή. Όποιο ειρηνευτικό σχέδιο και να προκριθεί, το Ιράν έχει τη δυνατότητα μέσω των «πληρεξουσίων» να το υπονομεύσει και να το ακυρώσει. Αυτό έγινε το 1993 μετά τη συμφωνία του Όσλο και αυτό θα γίνει και στο μέλλον.
Το Ιράν ουσιαστικά συγκυβερνά σε δύο γειτονικά κράτη με το Ισραήλ. Στη Συρία και στο Λίβανο. Στον Λίβανο, η Χεζμπολά συμμετέχει στην κυβέρνηση, ενώ ουσιαστικά υπάρχει ένας εδαφικός διαχωρισμός. Ο Νότιος Λίβανος ελέγχεται από την Χεζμπολά, σε σημείο να λέμε πως ο Λίβανος είναι ένα ομοσπονδιακό κράτος. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο η ηγεσία της Χεζμπολά είναι πολύ προσεκτική στις αντιδράσεις της απέναντι στο Ισραήλ από την 7η Οκτωβρίου και μετά. Δε θέλει να ρισκάρει τα όσα έχει κατακτήσει, διότι γνωρίζει πως σε περίπτωση πολέμου με το Ισραήλ αυτή θα καταστραφεί, ασχέτως αν τα πλήγματα που θα καταφέρει στον ισραηλινό στρατό θα είναι σημαντικά. Για αυτό και περιορίζεται σε συμβολικά κτυπήματα.
Άλλωστε η εκτέλεση του νούμερο 2 της Χαμάς, Σαλέχ αλ Αρούρι, σε περιοχή της Βηρυτού που τελεί υπό τον έλεγχο της Χεζμπολά, έδειξε πως ουδείς σήμερα είναι άτρωτος. Αυτή η εκτέλεση, πέραν από την τιμωρητική της διάσταση, ήταν και ένα μήνυμα προς τον ίδιο τον Νασράλα.
Ξαφνικά το Ιράν βρέθηκε να αντιμετωπίζει και ένα σοβαρό πρόβλημα εσωτερικής ασφάλειας μετά τις εκρήξεις των δύο βομβών στην πόλη Κερμάν, με αποτέλεσμα να θρηνεί 94 νεκρούς και 200 τραυματίες. Την ευθύνη ανέλαβε το ισλαμικό κράτος και το ερώτημα είναι αν βρισκόμαστε στην αρχή ενός πολέμου στον οποίον το ιρανικό καθεστώς θα είναι ο στόχος, το θύμα. Και η συγκυρία προβληματίζει και το μέγεθος του πλήγματος, σε ένα αυταρχικό καθεστώς με υψηλό επίπεδο ασφάλειας και αστυνόμευσης.
Είναι φανερό πως όσα ειρηνευτικά σενάρια για την Παλαιστίνη και αν συγγραφούν, όσες ειρηνευτικές προτάσεις και αν κατατεθούν, όλα αυτά είναι άνευ αντικρίσματος από τη στιγμή που το Ιράν θα βρίσκεται πάντα και σταθερά απέναντι. Δεν είναι διαπραγματευτικοί οι λόγοι αυτής της άκαμπτης στάσης του. Η καταστροφή του Ισραήλ αποτελεί το βασικό κύτταρο αυτού του θεοκρατικού καθεστώτος και έτσι το Ιράν προσλαμβάνεται από το Ισραήλ ως υπαρξιακή απειλή.
