Η Ισπανία είναι η δεύτερη σε χώρα κρούσματα στον πλανήτη έχοντας πληρώσει βαρύ το τίμημα του κορονοϊού για το οποίο ευθύνη έχουν, όπως προκύπτει, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και δη η εύθραυστη συμμαχία των Σοσιαλιστών με τους Ποδέμος.
Στην Ιταλία, οι επιδημιολόγοι αποδίδουν την διασπορά του ιού, σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα της 18ης Φεβρουαρίου, ανάμεσα στην Ιταλική ομάδα Αταλάντα και την Ισπανική Βαλένθια στο γήπεδο Σαν Σίρο του Μιλάνου, το οποίο περιέγραψαν ως "υγειονομική βόμβα". Στις 8 Μαρτίου, παρότι η Ισπανία κατέγραφε 650 κρούσματα και 17 νεκρούς, οι δρόμοι της Μαδρίτης γέμιζαν με 120.000 άτομα τα οποία έκαναν πορεία για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Μεταξύ των συμμετεχόντων ήταν και τρία μέλη του υπουργικού συμβουλίου. Ένα από τα συνθήματα που κυριαρχούσαν, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, ήταν το "ο σεξισμός σκοτώνει περισσότερο από τον κορονοϊό". Με φόντο τα παραπάνω, ένας αρθρογράφος του πρακτορείου Bloomberg χαρακτήρισε την Ημέρα της Γυναίκας ως "απόλυτη απερισκεψία", ενώ ο επικεφαλής επιδημιολόγος της Ιταλίας Βάλτερ Ρικιάρντι έκανε λόγο για "τρέλα".
Την ίδια μέρα, χιλιάδες οπαδοί του ακροδεξιού κόμματος Vox κατέκλυζαν τους δρόμους χωρίς καμία απαγόρευση, επίσης.
Πολλά διεθνή μέσα ενημέρωσης αποδίδουν στην αργή αντίδραση της κυβέρνησης και στις εσωτερικές της αντιφάσεις το βαρύ κόστος σε ανθρώπινες ζωές.
Χαρακτηριστικό, το ρεπορτάζ της εφημερίδας Financial Times, στις 2 Απριλίου, το οποίο αναφέροταν στην επιμονή του ηγέτη των Ποδέμος, Πάμπλο Ιγκλέσιας, ο οποίος από τη μία ζητούσε να κλείσουν τα εργοστάσια και από την άλλη δεν έφερε αντίρρηση για την εκδήλωση της μέρας της γυναίκας. Το δημοσίευμα της εφημερίδας Guardian σημειώνει ότι "οι διαμάχες στο εσωτερικό της κυβέρνησης καθυστέρησαν 24 ώρες την επιβολή της καραντίνας".
Ανάλογη είναι η εικόνα που αποδίδει και το ρεπορτάζ της εφημερίδας New York Times στις 13 Μαρτίου, το οποίο αναφέρεται στις παλινωδίες της κυβέρνησης. Μια εκπρόσωπος του σωματείου των γιατρών της Μαδρίτης ανέφερε χαρακτηριστικά στην εφημερίδα "αντί να αφήσουν τους ειδικούς να κάνουν τη δουλειά τους, οι πολιτικοί έριχναν το φταίξιμο ο ένας στον άλλο". Επιπρόσθετα, οι διαφωνίες ανάμεσα σε Σοσιαλιστές και Ποδέμος συνεχίστηκαν με τους τελευταίους να ζητούν να λάβει η κυβέρνηση μέτρα στήριξης των φτωχών οικογενειών με την πληρωμή των ενοικίων και των στεγαστικών δανείων τους είχαν ολέθριες συνέπειες για τη χώρα.
Η Ισπανία λοιπόν θα αποτελεί για χρόνια ένα παράδειγμα προς αποφυγήν για το πώς οι ιδεολογικές αγκυλώσεις, ο λαϊκισμός και οι εμμονές μπορεί να κοστίσουν χιλιάδες ζωές.
