Η συνάντηση μεταξύ των προέδρων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας αποτελεί πάντα ένα μεγάλο ζήτημα. Η προσέγγιση του Τζο Μπάιντεν απέναντι στον πάλαι ποτέ ψυχροπολεμικό αντίπαλό του ωστόσο έχει αναγάγει τη συνάντηση της 16ης Ιουνίου στη Γενεύη σε μία ακόμα μεγαλύτερη υπόθεση.
Οι σχέσεις του προκάτοχου του, Ντόναλντ Τραμπ με τη Ρωσία υπήρξαν αντικείμενο σκληρής αντιπαράθεσης, που ακόμα ταλανίζει το εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών.
Με την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Τζο Μπάιντεν έθεσε τη σχέση με τη Ρωσία σε μία διαφορετική διάσταση πάντως, καθώς τη θεωρούσε ως μία πραγματική απειλή. Από τα πυροτεχνήματα της εποχής Τραμπ, ο Μπάιντεν αξιοποίησε τη μακρά του εμπειρία στις διεθνείς σχέσεις, για να καταστρώσει μία πολιτική που θα πίεζε τη Μόσχα.
Ο Μπάιντεν άλλωστε έχει συναντήσει δια ζώσης τρεις ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης και δύο προέδρους της Ρωσίας, ως μέλος της νομοθετικής εξουσίας βέβαια. Η καθυστέρηση επανένταξης των Ηνωμένων Πολιτειών στη συνθήκη των «Ανοικτών Ουρανών», ώστε να πιέσει τη Ρωσία στο ζήτημα του περιορισμού εξοπλισμών αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της πολιτικής Μπάιντεν.
Οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων χρόνων, όπως αναφέρεται ένθεν κακείθεν. Η Ρωσία έχει συμπεριλάβει τις Ηνωμένες Πολιτείες στη λίστα των «μη φιλικών κρατών», ενώ δεν έχουν καν εκπροσώπηση από πρέσβη τώρα η μία στη χώρα της άλλης.
Ωστόσο, η Ρωσία μιλά για την ανάγκη να βρεθεί ένας τρόπος συνεννόησης σε βασικά ζητήματα, όπως ο περιορισμός των πυρηνικών όπλων και οι περιφερειακές συγκρούσεις, ενώ αποδέχεται και τις συζητήσεις για την κλιματική αλλαγή μεταξύ άλλων.
Η επιλογή του Μπάιντεν να συναντήσει τον Πούτιν σχετικά νωρίς μετά την έναρξη της προεδρίας του, νομιμοποιώντας τον μάλιστα ως άξιο αντίπαλο στην ομιλία του μετά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ, αποτέλεσε μια μικρή έκπληξη. Άλλωστε τέτοιες διπλωματικές νίκες, έστω και μικρές, αξιολογούνται ως σημαντικές για τη Μόσχα.
Φαίνεται ωστόσο ο Τζο Μπάιντεν να θεωρεί πως μπορεί να συγκρατήσει την επιθετικότητα της Ρωσίας σε πολλά επίπεδα, από τον παραδοσιακό επεκτατισμό που εκδηλώνεται στην Ουκρανία για παράδειγμα ή και τις νέου τύπου απειλές όπως οι κυβερνοεπιθέσεις από τη Μόσχα.
Μόλις χθες, κατάφερε να ενώσει το ΝΑΤΟ υπό τη σκέπη του, αναβιώνοντας τον κίνδυνο της Ρωσίας ως βασική αποστολή της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και αναλαμβάνοντας εκ νέου την ηγεσία της Δύσης.
Στη συνάντηση με τον Πούτιν στη Γενεύη θα προσπαθήσει να τον υπερκεράσει στις προσπάθειες επαναπροσέγγισης των δύο αντιπάλων. Απ' ότι φαίνεται, θα συνεχίσει την τακτική του μαστίγιου και καρότου, ώστε να δαμάσει το αντίπαλο δέος. Βέβαια, η Ρωσία ετοιμάζει κι εκείνη τις απαντήσεις της, που αναμένονται το επόμενο διάστημα.
