Στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης στις ΗΠΑ ενόψει εκλογών βρίσκεται η αντιμετώπιση της θηριώδους ανεργίας, αφού οι Δημοκρατικοί στο Κογκρέσο θέλουν να φέρουν προς ψήφιση ένα οικονομικό νομοσχέδιο μεγέθους του Φραγκλίνου Ρούζβελτ ο οποίος έβγαλε την χώρα από τη μεγάλη ύφεση του 1929 με το λεγόμενο New Deal.
Την ίδια ώρα που, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ χαρακτήριζε "αναμενόμενη".
την πορεία της οικονομίας και της ανεργίας, ο οικονομικός σύμβουλος του Λευκού Οίκου Κέβιν Χασέτ δήλωσε, πως τα χειρότερα οικονομικά νέα μπορεί να μην έχουν έρθει ακόμη καθώς το ποσοστό ανεργίας είναι πιθανό να αυξηθεί σε περίπου 20% αυτό το μήνα. Ο Τραμπ επικρίνεται έντονα για την πρόβλεψη του αυτή και συγκρίνεται με τον πρόεδρο Χέρμπερτ Χούβερ ο οποίος την εποχή της μεγάλης ύφεσης υποστήριζε ότι θα διαρκούσε έναν χρόνο, ενώ ουσιαστικά τελείωσε το 1939.
Η ανεργία σύμφωνα με το αμερικανικό υπουργείο εργασίας έφτασε το 14,7% τον Απρίλιο, από 3,5% που έκλεισε τον Φεβρουάριο, αποδεικνύοντας την ταχύτητα με την οποία κατέρρευσαν οι θέσεις εργασίας και η απασχόληση μετά την επιβολή των περιοριστικών μέτρων και της απόφασης για παραμονής στο σπίτι στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας.
Το ποσοστό ανεργίας για τον Απρίλιο ήδη κατέρριψε το ρεκόρ του 10,8% του Νοεμβρίου του 1982 το οποίο ήταν το χειρότερο από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκτιμάται οτι σε διάστημα 7 εβδομάδων 20,5 εκατομμύρια πολίτες έχασαν τις δουλειές τους.
Το εύρος των χαμένων θέσεων εργασίας αποτελεί μια δυσάρεστη εξέλιξη που καθιστά ουτοπικό το σενάριο για ανάκαμψη τύπου V συμφώνα με τις εκτιμήσεις της Morgan Stanley και της Goldman Sachs και αντίθετα με τα όσα λέει ο Ντόναλντ Τραμπ.
Οι μειονότητες είναι αυτές που μετρούν τα περισσότερα θύματα του ιού ενώ είναι και οι ομάδες εκείνες που έχουν πληγεί περισσότερο οικονομικά καθώς έχουν μεγάλες απώλειες θέσεων εργασίας.
Η ανεργία σε Αφροαμερικανούς και Ισπανόφωνους τον Απρίλιο έφτασε στο 16,7% και 18,9%, αντίστοιχα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας.
Για τον λόγο αυτό οι Δημοκρατικοί πιέζουν για ένα ακόμα πακέτο στήριξης της οικονομίας. Σημειώνεται ότι ήδη το Κογκρέσο έχει περάσει τρία πακέτα με μεγαλύτερο αυτό των των 2 τρις δολαρίων. Οι ηγέτες των Δημοκρατικών σε Γερουσία και Βουλή Τσακ Σουμερ και Νάνσι Πελοζι θέλουν, σύμφωνα με πληροφορίες, να αποσταλούν εκ νέου επιταγές 2.000 δολαρίων σε Αμερικανούς πολίτες οι οποίοι έχουν ετήσιο εισόδημα κάτω από 130.000 δολάρια.
Ο Τραμπ είναι από την πλευρά του αναποφάσιστος, καθώς στους Ρεπουμπλικάνους υπάρχουν τα λεγόμενα "γεράκια" της δημοσιονομικής πειθαρχίας οι οποίοι αντιδρούν στο ενδεχόμενο παροχών. Παρόλα αυτά, η κοινή γνώμη θεωρεί σε ποσοστό 60% ότι τα πακέτα στήριξης δεν είναι αρκετά και θα χρειαστούν επιπλέον (χρήματα) σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της Ipsos.
Με δεδομένο ότι οι εκλογές απέχουν λίγους μόνο μήνες, τα δύο κόμματα έρχονται αντιμέτωπα τόσο με το εσωτερικό τους όσο και με την "αντίπερα όχθη." Από τη μια οι Δημοκρατικοί θέλουν να δείξουν ότι νοιάζονται για τις μειονότητες και τους ευάλωτους, κάτι που αποτελεί αίτημα της αριστερής πτέρυγας, χωρίς όμως να δυσαρεστήσουν τα υψηλότερα οικονομικά στρώματα. Από την άλλη, οι Ρεπουμπλικάνοι θέλουν να μην δυσαρεστήσουν ψηφοφόρους της εργατικής τάξης σε κρίσιμες πολιτείες, χωρίς και αυτοί να χάσουν τα "εισοδηματικά ρετιρέ." Μια αναμφίβολα δύσκολη εξίσωση.
