Την Ελλάδα σε ρόλο χώρας φόρου υποτελή στην Τουρκία φαντάζεται ο κ. Ερντογάν όπως αποκαλύπτεται από το τελευταίο ξέσπασμα οργής εναντίον του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη και συγχρόνως ο Τούρκος πρόεδρος έδειξε σε όλους πλέον και τους πιο καλόπιστους στην Αθήνα πού είναι τα όρια της συνεννόησης με αυτή την Τουρκία.
Ο Τούρκος ηγέτης έριξε προχθές με τις δηλώσεις του μετά το Υπουργικό Συμβούλιο τους όποιους διαύλους είχαν δημιουργηθεί τους τελευταίους μήνες με πολύ μεγάλη δυσκολία και επανέφερε το ρήγμα στις σχέσεις των δύο ηγετών, το οποίο ο ίδιος είχε προκαλέσει όταν η νέα τότε ελληνική κυβέρνηση δεν είχε μείνει με σταυρωμένα χέρια να υποδέχεται τις στρατιές μεταναστών που είχε εξαπολύσει το τουρκικό κράτος για να περάσουν παράνομα τον Έβρο, ούτε έμεινε αδρανής στο Τουρκολιβυκό Μνημόνιο.
Ο κ. Ερντογάν δήλωσε ότι έμεινε με την εντύπωση από τη συνάντηση του με τον Έλληνα πρωθυπουργό στις 13 Μαρτίου στην Κωνσταντινούπολη ότι συμφώνησαν ότι «δεν θα φέρουμε τρίτους ανάμεσά μας» και για τον λόγο αυτό «θύμωσε» με την επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον.
Ο Τούρκος πρόεδρος προφανώς θα ήθελε από τον Έλληνα πρωθυπουργό να δεσμευθεί δηλαδή ότι απέναντι στις τουρκικές μονομερείς διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδας, τον αναθεωρητισμό που επιχειρεί να επιβάλει η Τουρκία στους γείτονες, στην ακραία διχοτομική πρόταση για λύση δυο κρατών στην Κύπρο, στην αντίληψη περί «μοιρασιάς» του Αιγαίου, η Ελλάδα απλώς θα συμφωνήσει να προσέλθει σε συζήτηση με τον κ. Ερντογάν επί των τουρκικών διεκδικήσεων.
Ότι θα παραλείψει την ιδιότητά της ως μέλους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ότι δεν θα επιστρατεύσει τα «όπλα» που της δίνει στο διεθνές σύστημα, η θέση, η ιστορία της χώρας και η ισχυρή Διασπορά, ότι θα παραιτηθεί του νομικού οπλοστασίου που της προσφέρει το Δίκαιο της Θάλασσας και η Χάγη, προκειμένου να κάνει διμερή διαπραγμάτευση με τον κ. Ερντογάν.
Και συγχρόνως να αποδέχεται ως κανονικότητα την καθημερινή αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας, το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο, τις «γκρίζες ζώνες», την αποστρατικοποίηση των νησιών …
Ασχέτως του τι είχε ή ήθελε να καταλάβει ο κ. Ερντογάν στη συνάντηση του με τον κ. Μητσοτάκη είναι προφανές ότι είχε καταλάβει εντελώς λάθος το να θεωρεί ότι την ώρα που η ίδια η Φιλανδία αποτινάσει το άγος της «φινλαδοποίησης», η Ελλάδα θα έσπευδε εκουσίως να υπαχθεί σε ένα τέτοιο καθεστώς όπως το επιθυμεί ο κ. Ερντογάν και η Τουρκία όπου ουσιαστικά θα θέσει την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της υπό την αίρεση της βούλησης του «Σουλτάνου».
Η επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον η παρουσίαση στον πρόεδρο Μπάιντεν του χάρτη της «Γαλάζιας Πατρίδας» που δεν αφήνει πολλές αμφιβολίες για το ποιος είναι ο επιτιθέμενος, και κυρίως η ομιλία στο Κογκρέσο που «τσιμένταρε» την ισχυρή θέση των δυο Σωμάτων που εγείρουν επιφυλάξεις όχι απλώς για την αλλαγή της απόφασης για την αποβολή από το πρόγραμμα των F-35 αλλά και για την αναβάθμιση και πώληση νέων F-16 εξόργισε τον Ερντογάν καθώς καταστρέφει το παζάρι που ετοίμαζε με τις ΗΠΑ.
Το γεγονός ότι όχι απλώς δεν έχει πάρει ακόμη πρόσκληση για τον Λευκό Οίκο αλλά δεν δέχεται ούτε τηλεφώνημα από τον πρόεδρο Μπάιντεν, αποτελεί σοβαρό πλήγμα στο πολιτικό προφίλ του αλλά και στην υπερφίαλη αλαζονεία του.
Η κρίση την οποία επιχειρεί να προκαλέσει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δυσκολεύει όχι μόνο τη σχέση του με τις ΗΠΑ, που επενδύουν στρατηγικά στην Ελλάδα και στον άξονα Σούδας- Αλεξανδρούπολης και κάθε άλλο παρά εκτιμούν την πρόσδεση του στο άρμα του προέδρου Πούτιν, αλλά προκαλεί τριγμούς και στις σχέσεις με την ΕΕ, παρά το γεγονός ότι αρκετές χώρες μέλη έχουν σπεύσει να υποβάλουν «διαπιστευτήρια» και πάλι στον Τούρκο πρόεδρο.
Οι αποφάσεις των προηγούμενων Συνόδων Κορυφής αν και ξεχασμένες, συνεχίζουν να έχουν πλήρη ισχύ και η οποιαδήποτε νέα πρόκληση στο Αιγαίο, στην Αν.Μεσόγειο ή στην Κύπρο θα έχουν συνέπειες στις ευρωτουρκικές σχέσεις. Και αυτό την ώρα που η Τουρκία, παρά το γεγονός ότι μέχρι στιγμής το μόνο που έχει προσφέρει είναι να στηρίζει εμμέσως με την «ουδετερότητα» της τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, θρασύτατα ζητά …ανταλλάγματα και από την ΕΕ.
Την επίσπευση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, την αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης… Θέματα που προφανώς δεν μπορούν να τεθούν καν προς συζήτηση όσο υιοθετεί αυτή την επιθετική στάση εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου.
Ο στρουθοκαμηλισμός στην Αθήνα κάθε άλλο παρά είναι σπάνιος. Πριν μερικές εβδομάδες κυριαρχούσαν οι «αναλύσεις» για το πώς «έγνεψε» ο Ταγίπ προς τον Έλληνα πρωθυπουργό για να του δείξει τον Βόσπορο, πώς η «γλώσσα του σώματος» έδειχνε το νέο κλίμα, το πώς ο χαλβάς από ρεβίθια της Εμινέ .. «έσπασε τον πάγο». (Και στην καλλιέργεια αυτού του κλίματος είχε ευθύνη και το κυβερνητικό επιτελείο).
Τη μια είναι οι εκλογές στην Τουρκία που έρχονται, την άλλη οι εκλογές που πέρασαν, τα αδιέξοδα του Ταγίπ, η αναβάθμιση του Ταγίπ, ο υψηλός πληθωρισμός και η κατάρρευση της λίρας από τη μια και η ενίσχυση της Τουρκίας από την άλλη…
Είναι σαν να αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα: η Ελλάδα και η Κύπρος είναι τα μεγάλα εμπόδια για να ολοκληρώσει ο Ταγίπ Ερντογάν την υλοποίηση ενός οράματος που θέλει την Τουρκία να ανακτά την οθωμανική επιρροή της και να μετατρέπεται σε περιφερειακό και παγκόσμιο παίκτη. Και είναι όραμα που χωρίς το δικό του ιδεολογικό περιτύλιγμα είχε υιοθετήσει πριν από τον ίδιο, το κεμαλικό κατεστημένο.
Ας ετοιμαστούμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε όχι την Τουρκία που θα θέλαμε, αλλά την Τουρκία που πραγματικά βρίσκεται στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου. Και ένα τελευταίο δείγμα της έχουμε πάρει και από τις προχθεσινές δηλώσεις Ερντογάν.
