Μήτρα αρχαίων θρησκειών η Μέση Ανατολή και λίκνο του χριστιανισμού, αλλά οι χριστιανοί δεν έχουν πλέον χώρο να σταθούν. Σε τόπους αρχαϊκούς που οι κοινωνίες συνυπήρχαν με κατανόηση, αποδοχή και ανοχή, ο θεριεμένος τζιχαντισμός σαρώνει κάθε δικαίωμα στη διαφορετική πίστη των χριστιανών. Τους θέτει εν κινδύνω, τους εξοβελίζει.
Την ανησυχία τους εκφράζουν τώρα οι χριστιανοί της Συρίας, αν και η κεντρική ηγεσία τους έχει διαβεβαιώσει πως θα μπορούν να ασκούν ελεύθερα τα λατρευτικά τους έθιμα. Ωστόσο δεν υπάρχει ακόμη κεντρική διοίκηση ώστε να μεταφέρει τις αποφάσεις της προς τους μεσαιωνικούς αλλοπαρμένους πολεμιστές του Θεού, στην συριακή επαρχία.
Γι΄ αυτό και φοβούνται. Συμβολική είναι η εικόνα ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου παραδομένου στη φωτιά στην περιοχή Χάνα. Απεικονίζεται σε βίντεο που έστειλε ο Σύρος ορθόδοξος μητροπολίτης Χαλεπίου Μπέντρο Κασίς, στον δημοσιογράφο της Καθημερινής Σταύρο Τζίμα. Ο ιερωμένος αναφέρει ότι οι συνοικίες των χριστιανών συνορεύουν με το ανατολικό Χαλέπι, από όπου ανεξέλεγκτοι τζιχαντιστές εκτοξεύουν εναντίον τους βόμβες θανάτου.
Η Συρία φυσικά δεν είναι η μόνη περίπτωση. Και ίσως να είναι η πιο ανώδυνη, καθώς η νέα ηγεσία των (μέχρι πρότινος;) τζιχαντιστών αναγνωρίζει τους χριστιανούς ως ισότιμους πολίτες. Η ηγεσία για να καταλαγιάσει τις αντιδράσεις των ισλαμιστών, φέρεται να δήλωσε ότι τα Χριστούγεννα είναι επίσημη αργία. Καθησυχαστικό μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Υπάρχει οδυνηρή προϊστορία. Τη Μοσούλη π.χ. του Ιράκ, οι χριστιανοί αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν μετά από δύο χιλιάδες χρόνια παρουσίας, όταν ιδρύθηκε το Χαλιφάτο. Οι τζιχαντιστές έβαφαν σταυρούς στα σπίτια των χριστιανών και στην συνέχεια ακολουθούσαν σφαγές. Στο Ιράκ ο αριθμός τους μειώθηκε κατά δέκα φορές. Από ενάμισι εκατομμύριο, έχει συρρικνωθεί στις 150 χιλιάδες.
Στην Αίγυπτο εκατοντάδες είναι οι εκκλησίες που έχουν καεί και χιλιάδες οι χριστιανοί που μακελεύτηκαν από θεοκρατικούς ισλαμιστές. Η πιο γνωστή σφαγή έγινε το 2017, όταν περίπου εκατό χριστιανοί έχασαν τη ζωή τους σε επιθέσεις την ώρα που εκκλησιάζονταν, καθώς και στο πούλμαν που μετέφερε πιστούς στο μοναστήρι του Αγίου Σαμουήλ. Υπήρξαν τότε και απαγωγές, τα θύματα των οποίων αποκεφαλίστηκαν. Και ήταν τόσο θεάρεστη αυτή η πράξη προς δόξαν του Αλλάχ, που οι τζιχαντιστές τη βιντεοσκόπησαν και την ανέβασαν στο διαδίκτυο.
Και δεν είναι μόνο η Μέση Ανατολή, όπου στις αρχές του προηγούμενου αιώνα οι χριστιανοί αποτελούσαν το 20% του συνολικού πληθυσμού και τώρα στο θυσιαστήριο του Αλλάχ, με τρόμο περιορίζονται στο 4%. Το κύμα εξαπλώνεται σε Ασία και Αφρική. Στο Πακιστάν γίνονται πογκρόμ κατά χριστιανικών συνοικιών. Επίσης πριν ελάχιστα χρόνια, στο Κολόμπο της Σρι Λάνκα, κατά την ημέρα του καθολικού Πάσχα έγινε επίθεση τζιχαντιστών σε εκκλησίες και ξενοδοχεία της περιοχής. Τραγικό αποτέλεσμα 320 νεκροί!
Η διεθνής κοινότητα φυσικά εξέφρασε τον «αποτροπιασμό» της. Αλλά η πολιτική ορθότητα και η πρόθεση κατευνασμού, απέκρυψε την ουσία του εγκλήματος. Ο γράφων θυμάται ότι ο Μπαράκ Ομπάμα και η Χίλαρυ Κλίντον, στα συλλυπητήρια μηνύματα τους είχαν αποφύγει να αναφέρουν τα θύματα ως χριστιανούς. Τα χαρακτήρισαν ως… «προσκυνητές του Πάσχα»!
Στην Σομαλία οι ισλαμιστές αποκεφαλίζουν χριστιανούς, ενώ στην Ερυθραία ομοπίστοί τους, τους φυλάκισαν σε στρατόπεδα που ευθέως ονομάζονταν «Στρατόπεδα Συγκέντρωσης για Χριστιανούς». Αλλά και στη Νιγηρία, παρότι ο μισός πληθυσμός είναι χριστιανικός, οι πιστοί υφίστανται τις τρομοκρατικές επιθέσεις της «Μπόκα Χαράμ». Σφαγές επίσης γίνονται και στην Κένυα από τους τρομοκράτες της «Αλ-Σαμπαάμπ» με τους χριστιανούς να φεύγουν αναζητώντας καταφύγιο σε γειτονικές χώρες.
Ελλειπτική καθότι ενδεικτική η σταχυολόγηση των ανωτέρω, στο απέραντο σφαγείο που έχει μετατραπεί για τους χριστιανούς, ο μουσουλμανικός χώρος. Και ναι, δεν είναι έτσι όλοι οι μουσουλμάνοι, αλλά επικρατούν οι φανατικοί που δίνουν τον τόνο, αφαιρούν ζωές και τρομοκρατούν. Εξ ου και, σύμφωνα με το πρακτορείο θρησκευτικών ειδήσεων «Ορθοδοξία», 350 εκατομμύρια χριστιανοί στον πλανήτη διώκονται σήμερα για την πίστη τους.
Και όλα αυτά υπό την αδιαφορία της διεθνούς κοινότητας και των θεσμικών της οργάνων. Έχουν γίνει προσφυγές από την «Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας» στη Γραμματεία του ΟΗΕ και στην Προεδρεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αυτοί τα είπαν αυτοί τα άκουσαν. Τα ανθρώπινα δικαιώματα συγκινούν τους Ευρωπαίους αξιωματούχους και τις ΜΚΟ των «αλληλέγγυων», μόνο όταν αφορούν τους μετανάστες των μουσουλμανικών χωρών που εισέρχονται παράνομα στην Ευρώπη.
Οι χριστιανικοί λαοί πέραν της Δύσης, όντας απροστάτευτοι, σφαγιάζονται, δολοφονούνται, εκδιώκονται, υπό την πλήρη απάθεια και αδιαφορία των δυτικών. Πόσες προσφυγές έγιναν άραγε, ποια επίσημη διαμαρτυρία ακούστηκε όλα αυτά τα χρόνια, προς τους ηγέτες των χωρών όπου οι χριστιανικοί πληθυσμοί δεινοπαθούν;
Δεν είναι θέμα πίστης. Δεν μας διακατέχει άλλωστε προσωπικά η σχετική μεταφυσική. Όμως πέραν του ανθρωπιστικού, είναι θέμα πολιτισμικής συγγένειας. Ένθεοι και άθεοι της Δύσης, είμαστε παιδιά του ίδιου πολιτισμού, ο οποίος μας αναγνωρίζει και το δικαίωμα να τον απορρίπτουμε. Κάτι που δεν κατανοούν οι πιστοί του Αλλάχ.
Πέραν αυτών υπάρχει και γεωπολιτική διάσταση. Οι Χριστιανικοί πληθυσμοί στην Ασία και την Αφρική είναι διαφωτισμένοι θύλακες φίλιων δυνάμεων. Αλλά η Δύση τους παρακολουθεί να εξαφανίζονται και δεν παρεμβαίνει. Παραλύει, δεν διαμαρτύρεται και δεν επιβάλλει κυρώσεις, φοβούμενη μήπως την κατηγορήσουν οι μουσουλμάνοι για απορριπτισμό και ρατσισμό, την ώρα που οι χριστιανοί σφάζονται στις χώρες τους.
