Η αποστολή των μη κυβερνητικών οργανώσεων που έφεραν πλοία με εκατοντάδες μετανάστες και πρόσφυγες που διασώθηκαν στη Μεσόγειο έβαλε δύσκολα στη νέα πρωθυπουργό της Ιταλίας. Ανάμεσα στις συμπληγάδες της ιταλικής ακροδεξιάς και του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, η προσπάθεια της Τζόρτζια Μελόνι να στραφεί προς την Ευρώπη βρήκε τον σκόπελο των μεταναστών.
Οι αντιφάσεις της ευδιάκριτης στροφής της Μελόνι προς την Ευρώπη, ώστε να επιβιώσει στην εκλογική συμμαχία που συγκρότησε με τα κόμματα του Ματέο Σαλβίνι και του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ήταν μάλλον φυσικό επόμενο να εμφανιστούν. Η διαχείριση του μεταναστευτικού και του προσφυγικού αποτέλεσε την αφορμή να καταδειχθεί η δυσεπίλυτη άσκηση ισορροπίας που επιχειρείται εντός της ιταλικής κυβέρνησης.
Όσο κι αν η Μελόνι προσπαθούσε να ξεφύγει από το φασιστικό παρελθόν του κόμματος της με τη σύγκλιση της με βασικές ευρωπαϊκές χώρες, η άφιξη των πλοίων με μετανάστες και πρόσφυγες δεν της επέτρεψε να συνεχίσει αυτή την πορεία. Η Μελόνι άλλωστε τάσσεται διαρκώς εναντίον της -όπως θεωρούσε- ευμενούς μεταχείρισης των μεταναστών στην Ιταλία και στην Ευρώπη στην πολιτική της καριέρα, τουλάχιστον μέχρι την πρωθυπουργοποίησή της.
Αλλά ακόμα κι αν ήθελε να ξεφύγει από τα δικά της δεσμά, η πολιτική συμμαχία που έχει συγκροτήσει στην ακροδεξιά θα σειόταν συθέμελα σε περίπτωση που η Ιταλία δεχόταν το πλοίο με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες στη χώρα. Δεν μπορεί να σκεφτεί κάποιος πως ο Σαλβίνι ή και τα υπόλοιπα στελέχη της κυβέρνησης της θα δέχονταν την υποδοχή των πλοίων που είχαν οργανώσει οι μη-κυβερνητικές οργανώσεις. Ακόμα και η προσφορά για αποβίβαση και παροχή βοήθειας σε όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, στα ανήλικα και στις γυναίκες αποτέλεσε μία παραχώρηση της Μελόνι.
Η προσφορά της Γαλλίας να προσφέρει καταφύγιο στα πλοία με μετανάστες και πρόσφυγες αποτέλεσε «μάννα εξ ουρανού» για τη Ρώμη, όπως άλλωστε φάνηκε από την ευχαριστήρια ανακοίνωση. Ωστόσο, αυτό το περιστατικό δεν θα μείνει χωρίς συνέπειες για την ιταλική κυβέρνηση. Το Παρίσι, αλλά ούτε και στις Βρυξέλλες, πείστηκαν για τις δικαιολογίες της ιταλικής κυβέρνησης. Για τον Μακρόν φυσικά δεν είναι εύκολη η διαχείριση του ζητήματος, το οποίο φάνηκε από την κατεύθυνση των πλοιαρίων προς την Τουλόν, αντί για το Παρίσι.
Το ζήτημα ωστόσο είναι πως οι περιορισμοί που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση της Μελόνι δεν περνούν πλέον απαρατήρητοι στην Ευρώπη. Η οξεία κριτική που άσκησε ο Γάλλος υπουργός Εσωτερικών Ζεράλντ Νταρμανέν στην απαράδεκτη συμπεριφορά της Ιταλίας, όπως την περιέγραψε, είναι χαρακτηριστική για το μέλλον και τις πιέσεις που πρόκειται να ασκηθούν στη Ρώμη.
