Μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος από το 1975, γενικός γραμματέας του κατά το διάστημα 2002-'04, επί κυβέρνησης του Gerhard Schroeder του οποίου υπήρξε έμπιστος, υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης στον πρώτο μεγάλο συνασπισμό της Angela Merkel από το 2007 ως το 2009, δήμαρχος του Αμβούργου από το 2011 μέχρι και σήμερα, με τη δημοφιλία του μάλιστα να παραμένει εξαιρετικά υψηλή, κοντά στο 60%.
Αναμφίβολα, λοιπόν, ο νέος «κάιζερ» της γερμανικής οικονομίας, ο διάδοχος του Wolfgang Schaeuble στο πιο «καυτό» ίσως υπουργείο της ευρωζώνης τα τελευταία χρόνια, διαθέτει πλούσιο πολιτικό βιογραφικό και έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του στο σύστημα εξουσίας της Γερμανίας. Το ίδιο και στο εκδοτικό-τηλεοπτικό κατεστημένο, μιας και ο πρόεδρος του ισχυρότερου ομίλου ΜΜΕ της χώρας, του Springer Verlag, τον είχε χαρακτηρίσει το 2016 ως «τον καλύτερο πολιτικό της Γερμανίας από την πλευρά των μίντια».
Το πλήγμα που δέχθηκε μετά το χάος που επικράτησε κατά την περυσινή σύνοδο κορυφής της G20 στην πόλη του, η οποία συνοδεύτηκε από ασυνήθιστα βίαια επεισόδια που έπιασαν στον ύπνο τις αρχές, δεν στάθηκε ικανό να ανακόψει την πορεία του προς την κορυφή. Ούτε η αποτυχία του να διεκδικήσει την ηγεσία του SPD το 2017, κόντρα στον νυν πρόεδρο Martin Schulz και τον προκάτοχό του Sigmar Gabriel, έπαιξε οποιοδήποτε ρόλο.
Έτσι, από χθες Τετάρτη, βάσει της συμφωνίας στην οποία κατέληξε το SPD με τους Χριστιανοδημοκράτες και τους βαυαρούς Χριστιανοκοινωνιστές, ο Olaf Scholz θα είναι το πρώτο τη τάξει στέλεχος του κόμματός του στη νέα κυβέρνηση, στην οποία άλλωστε προβλέπεται να κατέχει και τη θέση του αντικαγκελάριου.
Δεν είναι λίγοι, μάλιστα, εκείνοι που θεωρούν ότι με δεδομένη την αποδυνάμωση της Merkel – η οποία δέχθηκε εκ νέου σφοδρή κριτική για το γεγονός ότι, όπως της προσάπτουν, έδωσε πολλά στο SPD για να διασφαλίσει την τέταρτη θητεία της – ο Scholz θα είναι το πραγματικά βαρύ χαρτί αυτής της κυβέρνησης, καθώς και το πραγματικό πρόσωπο του Βερολίνου στην Ευρώπη. Ακριβώς, δηλαδή, όπως ήταν και ο προκάτοχός του, ο οποίος σφράγισε ανεξίτηλα την περίοδο της κρίσης με τις επιλογές του.
Τι να περιμένουμε, λοιπόν, από αυτόν; Όπως αποδεικνύουν τα πεπραγμένα του, ο Scholz μάλλον συγκαταλέγεται στην κατηγορία των «σκληρών» στα ζητήματα της οικονομίας, ανεξαρτήτως εάν είναι σοσιαλδημοκράτης. Μάλιστα, αρκετοί κάνουν λόγο για ένα κυνικό άνθρωπο στην άσκηση πολιτικής, κάτι που έχει αποδείξει με την υπεράσπιση της εφαρμογής των αντιδημοφιλών διατάξεων της «Ατζέντας 2010» και του νομοσχεδίου «Hartz IV», αλλά και με την αντίθεσή του σε κάθε είδους συνεργασία με το κόμμα της Αριστεράς.
«Όσο μισητός είναι ο Scholz στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος του SPD τόσο μικρή είναι η έκπληξη που προκάλεσε η τοποθέτησή του στη θέση του υπουργού Οικονομικών», έγραφε την Τετάρτη στην ιστοσελίδα της η συντηρητική εφημερίδα FAZ – χαρακτηρίζοντας, μάλιστα, τον Scholz ως «μεταρρυθμιστή» και όχι ως «υπέρμαχο της αναδιανομής (υπέρ των πιο αδύναμων, εντός και εκτός Γερμανίας)».
Συμπέρασμα: Εάν η νεολαία των Jusos και η αριστερή πτέρυγα του SPD δεν κάνουν την ανατροπή και δεν απορρίψουν την κυβερνητική συμφωνία (κάτι που μοιάζει πολύ δύσκολο), στο εσωκομματικό δημοψήφισμα που θα γίνει στο διάστημα 20 Φεβρουαρίου-2 Μαρτίου, τότε ο Scholz θα αποτελέσει ένα άξιο συνεχιστή της πολιτικής του Schaeuble. Κι αυτό, παρά τις διακηρύξεις και υποσχέσεις του τύποις πολιτικού του προϊσταμένου, Schulz, ο οποίος αντικειμενικά πλέον περνά σε δεύτερη μοίρα.
Στην Ευρώπη οφείλουν να το συνειδητοποιήσουν εγκαίρως αυτό.
Διαβάστε ακόμα:
- DW: Πικρός συμβιβασμός για την A. Merkel η κατανομή των υπουργείων
Γιώργος Παυλόπουλος
