Διανύοντας τη δεύτερη εβδομάδα της διάσκεψης του ΟΗΕ για το κλίμα, COP26 στη Γλασκόβη, αναδεικνύονται οι βασικές δυσκολίες της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Παρά τις προσπάθειες για δύσκολες αποφάσεις, το ζήτημα παραμένει η ευαισθητοποίηση των βασικών ρυπαντών του πλανήτη.
Ένας από τους βασικούς κινδύνους της κλιματικής αλλαγής είναι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, με ένα από τα πρώτα θύματα της τα νησιωτικά κράτη. Είναι κάτι που μπορεί να γίνει άμεσα κατανοητό από τον οποιονδήποτε. Ακόμα και η θεαματική άνοδος της θερμοκρασίας, που συνδέεται κι αυτή βέβαια με το φαινόμενο, δεν είναι τόσο άμεσα εμφανής όσο η εξαφάνιση ολόκληρων νησιών.
Οι πιθανές συνέπειες άλλωστε ήταν ένα βασικό ζήτημα στην ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα για το ζήτημα. Ο πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών υπήρξε πρωταγωνιστής της σύναψης της Συμφωνίας του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή. Η βιντεοσκοπημένη ομιλία του υπουργού Εξωτερικών του Τουβαλού, ενός μικρού κράτους-συμπλέγματος νησίδων, του Ειρηνικού, μέσα από τη θάλασσα, καθώς το νερό έφτανε στο ύψος των γονάτων του ενώ την εκφωνούσε έκανε άμεσα τον γύρο του κόσμου, προσπαθώντας να μεταφέρει ένα ηχηρό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Δεν είναι ωστόσο σίγουρο πόσο μακριά θα φτάσει η επίδραση του πρωτότυπου τρόπου έκφρασης του Σάιμον Κόφε.
Η πρόοδος της κρίσιμης διάσκεψης μέχρι στιγμής είναι η αναμενόμενη, με πολλές πρωτοβουλίες για να επιτευχθεί ο στόχος της μείωσης των συνεπειών της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Έχει συμφωνηθεί να υποστηριχθούν περισσότερο για παράδειγμα οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να δρομολογηθούν προς αυτή την κατεύθυνσή όσα κονδύλια προορίζονταν σε βιομηχανίες, που στηρίζονταν στην καύση του άνθρακα. Μία πλειοψηφία κρατών έχουν δεσμευθεί να σταματήσει η αποψίλωση των δασών μέχρι το 2030. Αξιοποιώντας τη διεθνή προσοχή για τα θέματα φύλου, υπήρξαν παρεμβάσεις κατά πόσο η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής θα ενσωματωθεί αρμονικά, με βάση αυτές τις κοινωνικές προτεραιότητες.
Βέβαια, μέχρι στιγμής πολλοί ακτιβιστές δεν έχουν πειστεί πως γίνονται όσα απαιτούνται, με αποτέλεσμα οι διαδηλώσεις ανά τον κόσμο, με επίκεντρο το Ηνωμένο Βασίλειο να αφθονούν ζητώντας περισσότερα, κυρίως με δεσμεύσεις από τους εμπλεκόμενους.
Υπάρχει μία προσπάθεια να εμπλακεί ο ιδιωτικός τομέας στην επίτευξη των στόχων της διάσκεψης, καθώς η χρηματοδότηση της προσπάθειας παραμένει το βασικό ζήτημα της υλοποίησης των στόχων. Οι αναπτυσσόμενες χώρες ζητούν επιχορήγηση ώστε να αντιμετωπίσουν το δυσβάστακτο κόστος της «πράσινης» μετάβασης του. Ωστόσο, οι Μεγάλες Δυνάμεις, με πρώτη από όλους την Ευρωπαϊκή Ένωση, εμφανίζονται διστακτικές σε αυτή την προοπτική.
Ο περιορισμός της εκπομπής των αερίων του θερμοκηπίου παραμένει ένας εμβληματικός στόχος. Ο τρόπος με τον οποίο γίνονται απόπειρες να εφαρμοστεί είναι χαρακτηριστικός των δυσκολιών του εγχειρήματος. Για παράδειγμα, έχει εγκριθεί ένα πλάνο για περικοπή του 30% των εκπομπών μεθανίου μέχρι το 2030 από περισσότερες από 100 χώρες. Ωστόσο οι μεγάλοι ρυπαντές του πλανήτη, Κίνα, Ρωσία δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτές τις χώρες και δεν μπορεί να προβλεφθεί κάποιος τρόπος εμπλοκής τους, παρά μόνο αν οι ίδιες το αποφασίσουν.
