Η ενότητα δεν άργησε ούτε μια μέρα, οι δωρεές ρέουν με πρωτοφανείς ρυθμούς, εθελοντές εγγράφονται μαζικά για να προωθήσουν την εκστρατεία, οι απαραίτητοι ψήφοι των εκλεκτόρων για το χρίσμα έχουν ήδη συγκεντρωθεί. Το μομέντουμ άλλαξε, η ενέργεια επέστρεψε και η Κάμαλα Χάρις καλείται να «ξανασυστηθεί» στους Αμερικανούς, να μην «σκοντάψει» πουθενά, και να κάνει το «θαύμα των 100 ημερών» για το Δημοκρατικό Κόμμα και τη Δημοκρατία στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μπορεί η μη δημοφιλής έως σήμερα αντιπρόεδρος, και με σοβαρές ελλείψεις και αστοχίες στο ενεργητικό της από τις ημέρες του 2020 όταν είχε διεκδικήσει και εκείνη το χρίσμα έως και τη θητεία της στο πλάι του Τζο Μπάιντεν, να νικήσει τον Ντόναλντ Τραμπ; Μονολεκτικά, ναι. Ακριβέστερα, παραμένει σαφώς σε μειονεκτική θέση. Η πρόκληση είναι τεράστια, αλλά το έδαφος για ανατροπή υπάρχει και η επιλογή της για το πρόσωπο του υποψήφιου αντιπροέδρου εκτιμάται ότι θα είναι καταλυτικής σημασίας.
Η πολυμέτωπη στρατηγική πρέπει να χαραχθεί με χειρουργική ακρίβεια και η Κάμαλα Χάρις να «τρέξει» μία μαχητική προεκλογική εκστρατεία-εξπρές που παραδόξως θα μπορούσε και να αποβεί προς όφελός της ως προς τη διατήρηση του ενθουσιασμού, του δυναμισμού και της ελπίδας που προσέδωσε η ιστορική απόφαση Μπάιντεν, έστω και αν άργησε και εγκλώβισε το Δημοκρατικό Κόμμα σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια ώστε να μπορέσει να «ζυγίσει» την καλύτερη δυνατή συναινετική επιλογή υποψηφίου.
Ο παράγοντας ενότητα επικράτησε του παράγοντα εκλεξιμότητα και του κινδύνου να οδηγηθούν οι Δημοκρατικοί σε ένα χαοτικό «ανοιχτό» Συνέδριο. Η συσπείρωση των Δημοκρατικών γύρω από την Κάμαλα Χάρις την πριμοδοτεί. Όλοι οι πιθανοί αντίπαλοι για το χρίσμα συντάχθηκαν τάχιστα δίπλα της, ανάμεσά τους οι κυβερνήτες Τζος Σαπίρο (Πενσιλβάνια), Γκρέτσεν Γουίτμερ (Μίσιγκαν), Γκάβιν Νιούσομ (Καλιφόρνια), Τζ. Μπ. Πρίτσκερ (Ιλινόι), Ρόι Κούπερ (Βόρεια Καρολίνα), Άντι Μπεσίρ (Κεντάκι), Ουές Μουρ (Μέριλαντ) καθώς και ο γερουσιαστής της Αριζόνα Μαρκ Κέλι και ο υπουργός Μεταφορών Πιτ Μπούτιτζιζ.
Από αυτή την «δεξαμενή» θα έλθει και ο υποψήφιος αντιπρόεδρος, που θα πρέπει να είναι μία στοχευμένη επιλογή που θα την «συμπληρώνει», θα διευρύνει τη βάση και το μήνυμα και θα έχει επιτυχημένη διαδρομή στις πολιτείες-κλειδιά, εκεί όπου θα κριθεί στην πραγματικότητα η μάχη δεδομένου ότι βάσει του περίπλοκου εκλογικού συστήματος των ΗΠΑ η νίκη «περνά» μέσα από το Κολέγιο των Εκλεκτόρων και οι παραδοσιακά αμφίρροπες πολιτείες, και όχι η λαϊκή ψήφος, κρατούν τα «κλειδιά» για τον Λευκό Οίκο. Αν δεν ήταν έτσι, ο Ντόναλντ Τραμπ θα είχε περάσει στη λήθη ως μια μακρινή υποψηφιότητα του 2016 απέναντι στην Χίλαρι Κλίντον.
Υπό αυτό το πρίσμα, ο Τζος Σαπίρο ως λευκός άνδρας προερχόμενος από πολιτεία-κλειδί και με πολιτικές ικανότητες στις οποίες η Χάρις έχει δείξει ότι υστερεί, αν και έχει παρουσιάσει σημαντικά σημάδια βελτίωσης πρόσφατα, προβάλλει ως ισχυρό φαβορί. Ο Σαπίρο κατήγαγε σαρωτική νίκη το 2022, επικρατώντας έναντι ακροδεξιού γερουσιαστή-αρνητή της εκλογικής έκβασης του 2020, και έχοντας προηγουμένως διατελέσει γενικός εισαγγελέας στην πολιτεία. Ο Μπαράκ Ομπάμα φέρεται να είχε δηλώσει στο παρελθόν στον ίδιο τον Τζος Σαπίρο ότι ανήκει στη γενιά των Δημοκρατικών του 2022 που πρέπει να έχει φωνή για το μέλλον του κόμματος.
Με το κόμμα συσπειρωμένο γύρω της, η Χάρις καλείται να σηκώσει μία πρωτοφανή αποστολή και μένει να διαφανεί εάν έχει την αντοχή, τη ικανότητα και την τύχη να επωφεληθεί από το γεγονός ότι ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα των Ηνωμένων Πολιτειών έχει δώσει τώρα στους ψηφοφόρους αυτό που ήθελαν από την αρχή -την επιλογή ενός υποψηφίου που δεν ονομάζεται Μπάιντεν ή Τραμπ. Η «επίσημη πρώτη» της υποψήφιας προέδρου έγινε χθες στο Ουϊσκόνσιν και δεν απογοήτευσε. Η Χάρις δίνει τη μάχη.
Η έπαρση που διακατέχει τον Ντόναλντ Τραμπ και η βεβαιότητά του για τη νίκη απέναντι σε έναν αδύναμο Μπάιντεν, ειδικά μετά την απόπειρα δολοφονίας που σχεδόν τον «θεοποίησε», τον οδήγησε σε επιλογή αντιπροέδρου που (πέραν του ότι είναι απολύτως δυσοίωνη για το μέλλον του ίδιου του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος) απέχει μακράν από το να μπορεί να προσελκύσει αναποφάσιστους και μετριοπαθείς. Αντίθετα, ο Τζέι Ντι Βανς μπορεί να απομακρύνει περαιτέρω την παραδοσιακή, μη «μολυσμένη» από τον τραμπισμό ρεπουμπλικανική βάση. Η Κάμαλα Χάρις προσωπικά, και η επιλογή που θα κάνει για τον υποψήφιο αντιπρόεδρο, της δίνει στο πεδίο αυτό αυτόματα αβαντάζ για να προσελκύσει ακόμη και τις ψήφους όσων υποστήριξαν στις προκριματικές την Νίκι Χέιλι, έστω και αν εκείνη στο Συνέδριο τελικά συντάχθηκε με τον Τραμπ.
Η υποψηφιότητα Χάρις έχει ενώσει το Δημοκρατικό Κόμμα σε χρόνο μηδέν και οι αναλυτές θεωρούν εύλογο ότι μπορεί να κινητοποιήσει εκ νέου το εκλογικό σώμα των νέων, των μαύρων ψηφοφόρων, μειονοτήτων και των γυναικών σε πολιτείες-κλειδιά (Πενσιλβάνια, Οχάιο, Ουισκόνσιν) χάρη στις μάχες της για τα δικαιώματα, με αφετηρία τις αμβλώσεις, τον τομέα στον οποίο υπήρξε πιο αποτελεσματική ως αντιπρόεδρος. Να αναβιώσει το συνασπισμό δυνάμεων της νίκης του Ομπάμα το 2008 και το 2012 είναι το στοίχημα της πρώτης υποψήφιας μαύρης και ασιατικής καταγωγής προέδρου των ΗΠΑ, και να κερδίσει έδαφος στις πολιτείες-κλειδιά με υψηλό αριθμό αναποφάσιστων ψηφοφόρων.
Η Δημοκρατία, οι ελευθερίες και το δικαίωμα στην άμβλωση θα μπορούσαν τώρα να αποτελέσουν το καθοριστικό ζήτημα στις πρώτες προεδρικές εκλογές που διεξάγονται μετά την υφαρπαγή του συνταγματικού δικαιώματος του γυναικών να ορίσουν το σώμα τους με την ανατροπή της απόφασης Roe v Wade από το Ανώτατο Δικαστήριο που έπλασε κατ' εικόνα του ο Τραμπ. Έξι στους δέκα Αμερικανούς υποστηρίζουν το δικαίωμα στην άμβλωση, και αυτό μπορεί να αποδειχθεί το ισχυρότερο πλεονέκτημα της Χάρις έναντι του πρώην προέδρου (που σημειωτέον στο ζήτημα των αμβλώσεων είναι πιο «ήπιος» από τον Βανς).
Η σταδιοδρομία της Χάρις ως εισαγγελέας στην Καλιφόρνια και μετέπειτα γερουσιαστής θα έλθει να αντιπαρατεθεί με τα πεπραγμένα του πρώτου στα χρονικά προέδρου καταδικασθέντος για απάτη και με μπαράζ ποινικών υποθέσεων σε βάρος του να εκκρεμούν που αγγίζουν το πολίτευμα και τη Δημοκρατία. Πρώην εισαγγελέας εναντίον εγκληματία είναι ο κεντρικός «καμβάς» της εκστρατείας της. «Γνωρίζω και έχω αντιμετωπίσει τύπους» σαν τον Ντόναλντ Τραμπ, δηλώνει αναφερόμενη στη θητεία της ως εισαγγελικός λειτουργός. Και σημειώνει ότι «αυτή η εκστρατεία δεν είναι μόνο ‘εμείς εναντίον του Τραμπ’, ήταν πάντα μια μάχη μεταξύ δύο οραμάτων, το ένα που δείχνει στο μέλλον και το άλλο που κοιτάζει στο παρελθόν: Ελευθερία, αλληλεγγύη και δικαιοσύνη έναντι χάους, φόβου και μίσους».
Πέραν αυτών σαφώς το ηλικιακό ζήτημα Μπάιντεν, που αποτέλεσε «σημαία» των επιθέσεων του τραμπικού στρατοπέδου, τώρα έρχεται να γυρίσει μπούμπερανγκ. Στα 59 της χρόνια η Χάρις και στα 78 ο Τραμπ, η εικόνα αναστρέφεται πλήρως. Η συνολική στρατηγική Τραμπ σε κάθε περίπτωση θα επαναχαραχθεί, και παρότι λίγο-πολύ συνεργάτες του περιγράφουν ως «δώρο» την υποψηφιότητα Χάρις, η αλήθεια είναι ότι τη μάχη ήθελαν να τη δώσουν απέναντι στον Μπάιντεν και μόνο το γεγονός ότι ο Τραμπ θέλει τώρα το ντιμπέιτ με την Κάμαλα Χάρις να λάβει χώρα στο πλατό του «φιλόξενου» Fox News απηχεί ανησυχία.
Η Χάρις πράγματι κουβαλά τα πολιτικά «βαρίδια» της προεδρίας Μπάιντεν, και εκεί θα την χτυπήσει και την χτυπούσε ούτως ή άλλως η εκστρατεία Τραμπ. Το μεταναστευτικό είναι το πλέον ευάλωτο σημείο της, καθώς ο Τραμπ «πατά» σε υπαρκτές αδυναμίες της Χάρις διαστρεβλώνοντας ωστόσο ταυτόχρονα την πραγματικότητα ως προς το ποια και πόσο βαριά ευθύνη φέρει η ίδια («τσάρο των συνόρων» την αποκαλεί) για την κατάσταση στα σύνορα -ξεχνώντας επιλεκτικά ότι ήταν ο ίδιος που τορπίλισε δικομματική συμφωνία στο Κογκρέσο για εξαιρετικά αυστηρά μέτρα στα σύνορα ώστε να μη χάσει το προεκλογικό του δυνατό «χαρτί».
Ταυτόχρονα, όλοι αναμένουν ότι ο Τραμπ θα βγάλει το χειρότερο δυνατό πρόσωπό του απέναντι στην Χάρις, εμποτίζοντας με σεξισμό και ακόμα μεγαλύτερη τοξικότητα την προεκλογική εκστρατεία. Εκείνος έχει το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις και μία συμπαγή βάση που τού ορκίζεται πίστη, ενώ η Χάρις δεν έχει περιθώρια σήμερα ούτε για ένα «στραβοπάτημα» και καλείται να κάνει ασκήσεις ισορροπίας προς όλες τις πλευρές και όλες τις προοδευτικές, δημοκρατικές τάσεις.
Η εκστρατεία της το 2019 για το προεδρικό χρίσμα ήταν καταστροφική· αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τις προκριματικές πριν καν ξεκινήσει. Μέχρι τη στιγμή που παραιτήθηκε, η Χάρις δεν είχε χρήματα, μήνυμα και συγκροτημένη εκστρατεία -όλα τα συστατικά μιας επιτυχημένης υποψηφιότητας. Τώρα, πέραν των πόρων της εκστρατείας Μπάιντεν «κληρονομεί» κορυφαίους στρατηγικούς συμβούλους και έναν ισχυρό προεκλογικό μηχανισμό που μπορεί να ωφελήσει μία υποψήφια και έναν πολιτικό λόγο που έχουν ωριμάσει την τελευταία τετραετία. Τώρα υπάρχει ευφορία. Αν η Χάρις έχει ωριμάσει αρκετά, αν μπορέσει να καταφέρει και να ισχυροποιήσει την εικόνα της, θα φανεί προοδευτικά τους επόμενους μήνες και καταληκτικά στην κάλπη της 5ης Νοεμβρίου. Πάντως, η «παρτίδα» δεν πια χαμένη εκ προοιμίου για τους Δημοκρατικούς.
Η Νάνσι Πελόζι, η 84χρονη πρώην πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων και ντε φάκτο ηγέτις του κόμματος, περίμενε να αποσυρθούν οι πιθανοί υποψήφιοι «μνηστήρες» για να δώσει στην Χάρις την υποστήριξή της, την οποία χαρακτηρίζει «επίσημη, προσωπική και πολιτική». Μια μελετημένη καθυστέρηση, ώστε να μην φανεί σαν «στέψη» αφότου έλαβε το «δαχτυλίδι» η Χάρις από τον Μπάιντεν. Στην ίδια γραμμή κινήθηκε και ο Μπαράκ Ομπάμα. Η στήριξη Ομπάμα προσεχώς θα έλθει και θα είναι ισχυρή δίνοντας ακόμη μεγαλύτερη ορμή στην εκστρατεία. Όπως θα στηρίξει και ο Μπέρνι Σάντερς και η αριστερή πτέρυγα των Δημοκρατικών -ήδη συντάχθηκαν η Ελίζαμπεθ Ουόρεν και η Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ. Και χθες, ήλθε και η στήριξη του επικεφαλής των Δημοκρατικών στη Γερουσία Τσακ Σούμερ και του επικεφαλής της μειοψηφίας στη Βουλή Χακίμ Τζέφρις.
Και μπορεί να είναι και σχεδόν «στέψη», ανησυχίες και επιφυλάξεις να εξακολουθούν να διατυπώνονται κατ’ ιδίαν, όμως οι καιροί είναι επικίνδυνοι και οι Δημοκρατικοί δεν επενδύουν στην Χάρις «απλώς» για να φρενάρει μία ρεπουμπλικανική διακυβέρνηση, αλλά ηγείται μίας προσπάθειας που έχει ως θεμέλιο την απόκρουση της απειλής του Ντόναλντ Τραμπ για τη χώρα και τη Δημοκρατία. Έχοντας εξασφαλίσει τους αναγκαίους αντιπροσώπους, μία διαδικαστικού χαρακτήρια διαδικτυακή ονομαστική ψηφοφορία ίσως διεξαχθεί μεταξύ 1ης και 7ης Αυγούστου ώστε να οδεύσουν οι Δημοκρατικοί προς ένα πανηγυρικό Συνέδριο για την επίσημη απονομή του χρίσματος στην Κάμαλα Χάρις.
