Η είσοδος του Ίλον Μασκ από την επιχειρηματικότητα στην πολιτική, ήταν σίγουρο ότι δεν θα ήταν ανέφελη, καθώς ο καινοτόμος πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη αντιμετωπίζει την πολιτική, με επιχειρηματική ματιά. Ο Μασκ ταυτίζεται με τις πολιτικές εξαγγελίες του εκλεγμένου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, σε δυο μόνο σημεία. Το πρώτο είναι η απορρύθμιση των αγορών σε τομείς όπως είναι οι χρηματοοικονομικές υπηρεσίες και η εξόρυξη ορυκτών υδρογονανθράκων. Και το δεύτερο είναι ο περιορισμός του κράτους και η μείωση των δημοσίων δαπανών.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ο Ντόναλντ Τραμπ προσέφερε ως τρόπαιο στον Ίλον Μασκ ένα νέο υπουργείο. Το υπουργείο Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας γνωστότερο και ως DOGE (Department of Government Efficiency). Στόχος του υπουργείου είναι η περικοπή των δημοσίων δαπανών κατά $2 τρισ.
Για τις προσλήψεις των στελεχών του νέου υπουργείου, ο Μασκ χρησιμοποίησε τον λογαριασμό του DOGE στο Χ, απευθυνόμενος σε άτομα με υψηλότατο δείκτη νοημοσύνης που είναι διατεθειμένοι να εργασθούν 80 ώρες την εβδομάδα και υποσχόμενος ότι ο ίδιος μαζί με τον Βιβέκ Ραμασουάμι θα εξετάσουν προσωπικά το κορυφαίο 1% των αιτήσεων.
Η σχετική ανάρτηση στον λογαριασμό του Department of Government Efficiency στο Χ. 
Ωστόσο, όταν ο διάλογος για την αποτελεσματικότητα του Αμερικανικού Δημοσίου, άγγιξε το ευαίσθητο σημείο για την έκδοση της βίζας Η1-Β, που προσφέρει τη δυνατότητα εργασίας σε κάποιον μη Αμερικανό πολίτη, τα αίματα άναψαν.
Ο σκληρός πυρήνας των οπαδών του Ντόναλντ Τραμπ, που πρεσβεύει το MAGA (Make America Great Again) είναι ταγμένος κατά της προσφοράς εργασίας σε μη αμερικανούς πολίτες, στα πλαίσια του αντιμεταναστευτικού πλαισίου που έχουν υιοθετήσει. Έτσι για μια ακόμα φορά ο Ίλον Μασκ χρησιμοποίησε την προσφιλή του έκφραση «Fuck yourself» απευθυνόμενος προς τους Ρεπουμπλικάνους οπαδούς του MAGA.
Η σχετική ανάρτηση στον λογαριασμό του Ίλον Μασκ στο Χ, ως απάντηση σε οπαδούς του MAGA.
Η συγκεκριμένη ανάρτηση ήταν συνέχεια αντίστοιχης ανάρτησης του Βιβέκ Ραμασουάμι στην οποία ανέφερε ότι ο λόγος που οι εταιρείες τεχνολογίας προσλαμβάνουν συχνά μετανάστες μηχανικούς αντί για γηγενείς Αμερικανούς, δεν είναι θέμα νοημοσύνης, αλλά θέμα κουλτούρας. Υποστηρίζοντας ότι οι ΗΠΑ χρειάζονται περισσότερους καταρτισμένους μετανάστες από ξένες χώρες, καθώς η αγορά των εταιρειών τεχνολογίας αδυνατεί να βρει αρκετούς και καλούς μηχανικούς εντός των ΗΠΑ.
Η σχετική ανάρτηση στον λογαριασμό του Βιβέκ Ραμασουάμι στο Χ. 
Όπως ήταν αναμενόμενο η άποψη ότι οι ΗΠΑ είναι καταδικασμένες να παρακμάσουν χωρίς ξένους εργάτες υψηλής ειδίκευσης, πυροδότησε μια σειρά αντιδράσεων από εκπροσώπους του MAGA κινήματος.
Η πρώην υποψήφια των Ρεπουμπλικάνων για την προεδρία και πολέμια του Τραμπ, Νίκι Χέϊλι, ανέφερε ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό με τους Αμερικανούς εργαζόμενους ή την αμερικανική κουλτούρα. Υποστήριξε ότι το μόνο που έχουν να κάνουν οι Αμερικανοί είναι να κοιτάξουν τα σύνορα τους και ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να επενδύουν και να δίνουν προτεραιότητα στους Αμερικανούς, όχι στους ξένους εργάτες.
Παρόμοιο σχόλιο έκανε και ο Μπρέντεν Ντίλει, ο οποίος διάκειται φιλικά προς τον Ντόναλντ Τραμπ. Ο Ντίλει θεωρεί ότι οι άνθρωποι της τεχνολογίας δεν αντιλαμβάνονται την αμερικανική κουλτούρα, αλλά αντίθετα έχουν το θράσος να κατηγορούν τους πολίτες των ΗΠΑ πως οι ίδιοι αποτελούν το πρόβλημα της Αμερικής σήμερα.
Τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης στις ΗΠΑ, τιτλοφορούν τις σχετικές ειδήσεις ως «MAGA civil war». Δηλαδή ότι η σύγκρουση MAGA vs Musk αποτελεί τον πρώτο εμφύλιο πόλεμο εντός του στρατοπέδου Τραμπ.
Ωστόσο, προς το παρόν, ο «εμφύλιος πόλεμος» έχει νικητή. Και αυτός δεν είναι ούτε οι παραδοσιακοί υποστηρικτές των Ρεπουμπλικάνων, ούτε οι χρηματοδότες του Τραμπ που στηρίζουν τις αντιμεταναστευτικές εξαγγελίες του και τη θωράκιση των συνόρων. Νικητής είναι ο Ίλον Μασκ και η ομάδα του. Και το νικητή τον ανακήρυξε ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ σε συνέντευξη του στη New York Post λέγοντας, ότι «πάντα του άρεσε η βίζα Η1-Β» και ότι «είναι πάντα υπέρ της βίζας και γι’ αυτό τις έχουμε».
Το συμπέρασμα είναι ότι στον εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στους λεγόμενους «tech barrons» (βαρόνους της τεχνολογίας) και τους παραδοσιακού υποστηρικτές του Ντόναλντ Τραμπ και του MAGA, φαίνεται ότι τη νίκη την κατακτούν οι πρώτοι.
Παρ’ όλα αυτά το βαρύ πυροβολικό του περιβάλλοντος Τραμπ, ο Στηβ Μπάνον, επιτέθηκε και αυτός με τη σειρά του στον Μασκ, υποστηρίζοντας ότι ο Μασκ στηρίζει την οικονομική του επιτυχία σε συμβάσεις με το αμερικανικό δημόσιο και σε επιδοτήσεις με χρήματα των φορολογουμένων.
Όμως ο Ίλον Μασκ ανοίγει και άλλα μέτωπα και εκτός Αμερικής. Ο εμπνευστής του Brexit Νάιτζελ Φάρατζ ο οποίος επέστρεψε στην πολιτική σκηνή στο Ηνωμένο Βασίλειο μέσω του κόμματος «Reform UK», ομιλεί ανοικτά περί χρηματοδότησης του κόμματος του, με $100 εκατ. από τον Ίλον Μασκ.
Ο Μασκ, σύμφωνα με δημοσιεύματα της Daily Telegraph «βάζει τους Συντηρητικούς και τους Εργατικούς στο ίδιο σακί» και στηρίζει το Reform UK, το οποίο στις πρόσφατες εκλογές έλαβε 5 έδρες. Σύμφωνα με ανάρτηση του Politics UK στο Χ, στην πρώτη δημοσκόπηση της MRB μετά από τις εκλογές στο Ηνωμένο Βασίλειο, το κόμμα «Reform UK» (RFM) καταλαμβάνει 72 έδρες δηλαδή 67 περισσότερες από αυτές που έχει σήμερα. Και μάλιστα οι ψήφοι που εισπράττει έρχονται από το Εργατικό κόμμα (LAB) οι οποίοι χάνουν 183 έδρες στο Κοινοβούλιο.
H πρόσφατη δημοσκόπηση της MRB στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης Χ, όπως αναφέρει και η Deutsche Welle «μπορεί να θεωρηθεί ως γήπεδο του Φάρατζ, καθώς ο ίδιος έχει πάνω από 2 εκατομμύρια ακολούθους, ενώ η Μπέιντενοκ του Συντηρητικού κόμματος δεν έχει ούτε 300.000». Άλλωστε ανήμερα του Boxing Day στον Ηνωμένο Βασίλειο, σε ανάρτηση του στο Χ ο Νάιτζελ Φάρατζ είχε ανακοινώσει ότι το Reform UK διαθέτει περισσότερα από 135.000 εγγεγραμμένα μέλη, τη στιγμή που το Συντηρητικό Κόμμα έχει 131.680 μέλη.
Ενώ η πιθανότητα διεξαγωγής νέων βρετανικών εκλογών είναι ορατή μέσα στο 2025, οι γερμανικές εκλογές βρίσκονται ήδη στο ευρωπαϊκό καλαντάρι. Και εδώ ο Ίλον Μασκ, δε φλερτάρει απλά με ένα κόμμα, αλλά στηρίζει ανοικτά το AfD, δηλαδή το ακροδεξιό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία». Στην εφημερίδα «Welt» σε ενυπόγραφο άρθρο του ανέφερε ότι η Γερμανία βρίσκεται στο χείλος της οικονομικής και πολιτισμικής κατάρρευσης και ότι το AfD αποτελεί την τελευταία σπίθα ελπίδας.
Στο άρθρο του ο Μασκ αναφέρει ότι το AfD έχει αντιληφθεί ότι η οικονομική ελευθερία δεν είναι απλά επιθυμητή, αλλά απαραίτητη. Ότι η προσέγγισή του AfD για τον περιορισμό της κυβερνητικής υπέρμετρης ρύθμισης, τη μείωση των φόρων και την απορρύθμιση της αγοράς αντανακλά τις αρχές που κατέστησαν επιτυχείς την Tesla και τη SpaceX. Ότι το AfD, ακόμη και εάν περιγράφεται ως ακροδεξιό κόμμα, αντιπροσωπεύει έναν πολιτικό ρεαλισμό τον οποίο συμμερίζονται πολλοί Γερμανοί που αισθάνονται ότι οι ανησυχίες τους περιφρονούνται από το κατεστημένο και ότι αντιμετωπίζει τα τρέχοντα προβλήματα χωρίς την πολιτική ορθότητα η οποία συχνά κρύβει την αλήθεια.
Ταυτίζονται άραγε οι απόψεις του Ίλον Μασκ, με αυτές του Ντόναλντ Τραμπ; Έχουμε μπροστά μας άραγε ένα πιο εξελιγμένο μοντέλο ολιγάρχη δυτικού τύπου όπως ήταν ο Μπερλουσκόνι -στα αρχικά του στάδια- που προσπαθούσε να επηρεάσει τις εξελίξεις; Έχουμε μπροστά μας ένα ακόμα κομμάτι του αντιευρωπαϊκού παζλ Λεπέν – AfD – Φαράζ - Όρμπαν και στο βάθος τον Πούτιν; Έχουμε μπροστά μας την προώθηση ενός σχεδίου εξόδου της Γερμανίας από την ΕΕ και διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Ο Ίλον Μασκ διάθετε μέχρι χθες δυο σημαντικά όπλα στα χέρια του. Αφ’ ενός μια πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης την οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει όπως επιθυμεί και να προωθήσει όποια συμφέροντα θέλει και αφ’ ετέρου ένα σύστημα δορυφορικής επικοινωνίας που μπορεί να επηρεάσει από την απλή καθημερινότητα μέχρι την έκβαση ενός πολέμου. Σήμερα διαθέτει και την ιδιότητα του πολιτικού και μάλιστα του υπουργού στην κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ, σε μια δύσκολη εποχή με πολυσύνθετα προβλήματα, που απαιτούν σύνθετες λύσεις.
Δεν είναι απαραίτητο η ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, όσον αφορά την πολιτική ατζέντα Μασκ. Εκείνο που είναι σίγουρο, είναι ότι προς το παρόν βλέπουμε μόνο τα πρώτα επεισόδια της πρώτης σαιζόν της εμπλοκής του Ίλον Μασκ στην πολιτική, με ό,τι αυτή μας επιφυλάσσει.
