Η λανθάνουσα αναμέτρηση ανάμεσα στο ναυτικό δύο εκ των ισχυρότερων κρατών του κόσμου, της Μεγάλης Βρετανίας και της Ρωσίας, δείχνει τις αποκλίνουσες τάσεις μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Τα επόμενα βήματα και από τις δύο πλευρές αναμένονται με ενδιαφέρον αλλά κι αγωνία.
Η είδηση, από τη ρωσική πλευρά, πως το αντιτορπιλικό του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού HMS Defender προσπάθησε να ασκήσει δικαίωμα διέλευσης από την Οδησσό προς τη Γεωργία μέσω της Μαύρης Θάλασσας, όπου και δέχθηκε προειδοποιητικές βολές από ένα πλοίο του ρωσικού λιμενικού, ενώ περισσότερα από 20 ρωσικά, μαχητικά αεροσκάφη το περικύκλωσαν, διαψεύστηκε από τη Μεγάλη Βρετανία. Το Λονδίνο δήλωσε πως οι Ρώσοι απλά έκαναν γυμνάσια με πυροβολικό στη Μαύρη Θάλασσα.
Είναι σαφές ωστόσο πως η Μεγάλη Βρετανία δεν επιθυμούσε μία σύγκρουση, αλλά ήθελε να στείλει ένα μήνυμα προς την άλλη πλευρά. Ως η πλέον παραδοσιακή ναυτική δύναμη, η Μεγάλη Βρετανία ήθελε να κατοχυρώσει πως διατηρεί το δικαίωμα της ελεύθερης ναυσιπλοΐας σε διεθνή ύδατα, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές που επικαλείται το βρετανικό BBC.
Οι Ρώσοι μπορούν να διατείνονται πως όταν ένα πλοίο του βρετανικού πολεμικού ναυτικού βρίσκεται τόσο μακριά από τη χώρα του, έχουν δικαίωμα να ανησυχούν. Κάνοντας μάλιστα ένα λογοπαίγνιο με την ονομασία του βρετανικού πλοίου, πρότειναν πως θα έπρεπε το πλοίο να ονομάζεται Προβοκάτορας, αντί για Υπερασπιστής (Defender).
Η διαδρομή από την Κριμαία που ακολούθησε τo βρετανικό HMS Defender άγγιξε ευαίσθητες χορδές της Μόσχας. Η περιοχή της Κριμαίας, απ’ όπου πέρασε το πολεμικό πλοίο, είναι για τη Ρωσία ιδιαίτερη περίπτωση, από τον καιρό που ενάμιση αιώνα πριν είχαν διεξαχθεί οι πολεμικές επιχειρήσεις των Δυτικών απέναντι της, κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κριμαίας το 1856.
Ίσως κι ακόμα πιο παλιά. Αλλά και σήμερα η Κριμαία διατηρεί τη σημασία της, τόσο για τη ρωσική ελίτ όσο και για τον χριστιανικό πληθυσμό. Όταν η Ρωσία εισέβαλε και ουσιαστικά προσάρτησε την χερσόνησο της Κριμαίας το 2014, υπήρξε μία συγκινησιακή αντιμετώπιση στο εσωτερικό της, υπέρ του Κρεμλίνου. Βέβαια, η χερσόνησος διεθνώς αναγνωρίζεται ως ακόμα έδαφος της Ουκρανίας, καθώς η ένοπλη εισβολή της Μόσχας δεν θεωρείται νόμιμη.
Το ζήτημα ωστόσο παραμένει πως η Ρωσία θεωρεί πως περικυκλώνεται όλο και περισσότερο από τις χώρες του ΝΑΤΟ. Η έντονη γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε στη τελευταία σύνοδο του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία ανησύχησε το Κρεμλίνο, ενώ η συνάντηση μεταξύ Πούτιν και Μπάιντεν επιβεβαίωσε το φορτισμένο κλίμα με τις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο κι αν υπήρχαν κάποιες πρωτοβουλίες για την άμβλυνση της αντιπαράθεσης.
Η Μεγάλη Βρετανία υπήρξε από τις δυνάμεις που συμφώνησαν για τη σκληρή στάση της Δύσης απέναντι στη Ρωσία. Επιπρόσθετα, η συμφωνία για την από κοινού κατασκευή πολεμικών πλοίων και την κατασκευή δύο ναυτικών βάσεων μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας και Ουκρανίας αποτελεί ακόμα μία πρόκληση για τη Μόσχα.
Η Ουκρανία αποτελεί κόκκινη γραμμή για τη Μόσχα, όπου και θέλει να δείξει πως δεν θα ανεχθεί άλλους να ορίζουν τι θα ισχύει στον εγγύς περίγυρο της. Η Ρωσία βέβαια δεν θα ήταν διατεθειμένη να δεχθεί τέτοια επίδειξη ισχύος κοντά σε μία από τις μεγαλύτερες ναυτικές της βάσεις, κοντά στο λιμάνι της Σεβαστουπόλεως. Η απάντηση της, αλλά και η ευρεία δημοσιότητα που προσπάθησε να δώσει στη στάση της, είναι μάλλον εκδηλωτική της μελλοντικής της συμπεριφοράς.
