H οικονομική κρίση που έχει προηγηθεί στον κόσμο, έχει θέσει σε λειτουργία ευρύτερες πιέσεις σε όλες τις κυβερνήσεις της Ευρώπης, ώστε να δράσουν απέναντι στην επείγουσα κατάσταση που επικρατεί στην ήπειρο. Τις μεγάλες διαδηλώσεις στη Γαλλία, διαδέχθηκαν η Μεγάλη Βρετανία και το Βέλγιο, καθώς η φλόγα των αντιδράσεων σιγοκαίει στην καρδιά της Ευρώπης.
Η μεγαλύτερη κινητοποίηση από το 2011 είναι γεγονός πλέον στη Μεγάλη Βρετανία. Τη σκυτάλη από τους επαγγελματίες της υγείας και της διακίνησης αγαθών, πήραν οι εκπαιδευτικοί, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έλαβαν μέρος στις απεργιακές κινητοποιήσεις, ώστε να δείξουν πως βρίσκονται σε ευθεία αντιπαράθεση με την κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση Σουνάκ βρέθηκε από την αρχή απέναντι στα συνδικάτα, καθώς ο νέος επικεφαλής των Συντηρητικών εκφράζει εδώ και καιρό την αναγκαιότητα εφαρμογής αλλαγών, που είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλείς. Οι αντιδράσεις από τους εργαζομένους δεν έχουν κάμψει τη θέληση της ηγετικής ομάδας των Τόρις να τιθασεύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικονομία της χώρας, θέτοντας σε δεύτερο πλάνο τις απαιτήσεις των κοινωνικών ομάδων.
Μένει να φανεί κατά πόσο μία τέτοια στρατηγική θα αποδειχθεί βιώσιμη, καθώς οι συντονισμένες απεργιακές κινητοποιήσει έχουν προκαλέσει σοβαρές δυσλειτουργίες σε κρίσιμους τομείς της χώρας.
Υπηρεσίες των νοσοκομείων υπολειτουργούν, σχολεία κλείνουν, ενώ ο εφοδιαστικός κλάδος αντιμετωπίζει προβλήματα. Ο πληθωρισμός που αγγίζει και υπερβαίνει το 10% ανεβάζει το επίπεδο δυσκολίας διαχείρισης της κρίσης.
Αντίστοιχα στο Βέλγιο, οι διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα γίνονται πλέον συχνό φαινόμενο. Οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονται για τις συνθήκες εργασίας και τις μικρές αμοιβές οι οποίες σε συνδυασμό με τον πληθωρισμό και την ενεργειακή κρίση υποβαθμίζουν το βιοτικό επίπεδο τους. Η περίοδος της πανδημίας ακολουθήθηκε από μία ακόμα μία πιο δύσκολη συγκυρία.
Στη Γαλλία ωστόσο λαμβάνει χώρα μία μεγάλη σύγκρουση, που αφορά το σύνολο της ευρωπαϊκής Δύσης. Μία εμβληματική προσπάθεια του Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν είναι η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 64 χρόνια, η οποία έχει αναδειχθεί σε βασική ανάγκη για τον ισοσκελισμό του προϋπολογισμού της χώρας. Το δυσθεώρητο χρέος που έχει συσσωρευθεί μετά την περίοδο της πανδημίας στη χώρα και την ήπειρο εν γένει αποτελεί καταλύτη των εξελίξεων.
Ωστόσο, οι αντιδράσεις για τις προσπάθειες της κυβέρνησης Μακρόν μαίνονται και δεν αναμένεται να σταματήσουν σύντομα. Οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και οι απεργείς εκτείνονται σε όλη τη χώρα και τους επαγγελματικούς κλάδους, προσπαθώντας να αναστείλουν την εφαρμογή του μέτρου, που προσπαθεί να επιβάλει η κυβέρνηση.
Το ένα εκατομμύριο άνθρωποι που συμμετέχουν στο μέτωπο που έχει συγκροτηθεί με επιρροές από όλο το πολιτικό φάσμα φαίνεται να βάζουν δύσκολα στον Γάλλο πρόεδρο και να προδιαθέτουν για ένα θερμό Φεβρουάριο σε όλη την Ευρώπη.
