Οι καιροί είναι επικίνδυνοι και η πολιτική βία «παρούσα» όσο ποτέ άλλοτε εδώ και δεκαετίες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η διαφαινόμενη δεύτερη απόπειρα δολοφονίας του Ντόναλντ Τραμπ είναι η τελευταία «στροφή» σε μία πρωτοφανή από κάθε άποψη προεκλογική εκστρατεία για μία προεδρική αναμέτρηση που θα κριθεί στο νήμα και σε μία χούφτα αμερικανικές πολιτείες με «οδηγό» την Πενσιλβάνια.
Βαδίζοντας σε «ναρκοπέδιο» θα φθάσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στις κάλπες της 5ης Νοεμβρίου. Είναι κοινός τόπος πως οι τοξικές δυνάμεις που έχουν εδώ και χρόνια απελευθερωθεί και «καταβροχθίσει» την αμερικανική κοινωνία κατέληξαν να ξυπνήσουν φαντάσματα του παρελθόντος, με τη Αμερική να γλιτώνει οριακά δύο φορές σε 64 ημέρες να βιώσει τη δολοφονία πρώην προέδρου και νυν προεδρικού υποψηφίου -με όλα όσα θα συνεπάγονταν για ένα έθνος ήδη βυθισμένο στο διχασμό και την πόλωση.
Τις ώρες μετά τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στο γκολφ κλαμπ του Ντόναλντ Τραμπ στη Φλόριντα και ενώ αποκωδικοποιούνται το προφίλ και τα κίνητρα του συλληφθέντος Ράιν Γουέσλι Ρουθ, ένα από κύρια ερωτήματα που προβάλλουν -πέραν του πώς ένας επίδοξος δολοφόνος πλησίασε ξανά απειλητικά τον Τραμπ και πώς πρέπει να κινητοποιηθούν ακόμη περισσότερο οι μυστικές υπηρεσίες- είναι εάν η απόπειρα κατά του πρώην προέδρου θα μπορούσε να τον επαναφέρει σε πλεονεκτική θέση εν όψει της κάλπης.
Ο αντίκτυπος της δεύτερης απόπειρας κατά Τραμπ είναι πολύ νωρίς να σταθμιστεί, και σε κάθε περίπτωση τίποτα δεν μπορεί να προεξοφληθεί για την αναμέτρηση του Νοεμβρίου, καθώς οι Δημοκρατικοί δεν βρίσκονται πλέον στην πορεία προδιαγεγραμμένης ήττας στην οποία κινούνταν την 13η Ιουλίου, όταν η σφαίρα του 20χρονου Τόμας Μάθιου Κρουκς περνούσε ξυστά από το πρόσωπο του Ντόναλντ Τραμπ στο βήμα της προεκλογικής συγκέντρωσης στο Μπάτλερ της Πενσιλβάνια.
Τα καρέ του Τραμπ με το πρόσωπο ματωμένο και τη γροθιά υψωμένη με φόντο την αμερικανική σημαία έγιναν «παράσημο» που φόρεσε λίγες ημέρες αργότερα στο Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών στο Μιλγουόκι για να «θεοποιηθεί» περαιτέρω από την ήδη ακλόνητη βάση του κινήματος MAGA και να συσπειρώσει γύρω του ακόμη και μέχρι πρότινος εσωκομματικούς εχθρούς. «Ο Ντόλαντ Τραμπ μόλις κέρδισε τις εκλογές;» ήταν οι τίτλοι που έφεραν αρκετά πρωτοσέλιδα. Μετά όμως ήρθε η Κάμαλα Χάρις.
Η παράδοση της σκυτάλης από τον Τζο Μπάιντεν στην αντιπρόεδρό του έδωσε το φιλί της ζωής σε μία παραπαίουσα εκστρατεία, επαναφέροντας στο δημοκρατικό «στρατόπεδο» την ελπίδα και τον ενθουσιασμό σε επίπεδα που θύμισαν την εκστρατεία του Μπαράκ Ομπάμα το 2008. Η Χάρις έκλεψε τα φώτα από τον Τραμπ, ο οποίος έως και σήμερα -και έπειτα από ένα μάλλον «ισοπεδωτικό» για τον ίδιο ντιμπέιτ- δεν έχει βρει ισχυρή γραμμή επίθεσης απέναντι στην αντίπαλό του.
Αυτό που πέτυχε στην πραγματικότητα όμως η αλλαγή σκυτάλης στους Δημοκρατικούς ήταν να επαναφέρει το κόμμα στα «ίσα» απέναντι στον Τραμπ. Η Χάρις μπορεί να έχει φθάσει να τον ξεπερνά στις δημοσκοπήσεις σε εθνικό επίπεδο, όμως την έκβαση μίας αναμέτρησης με ιστορικό διακύβευμα δεν θα την κρίνει η λαϊκή ψήφος (ειδάλλως θα είχε εισέλθει στον Λευκό Οίκο η Χίλαρι Κλίντον και όχι ο Τραμπ το 2016), αλλά η νίκη «περνά» μέσα από το Κολέγιο των Εκλεκτόρων και τις παραδοσιακά αμφίρροπες πολιτείες: Πενσιλβάνια, Μίσιγκαν, Ουισκόνσιν, Βόρεια Καρολίνα, Τζόρτζια, Αριζόνα και Νεβάδα. Εκεί πέφτει το κέντρο βάρους για τη συγκέντρωση του «μαγικού» αριθμού των 270 εκλεκτόρων, και εκεί η νίκη δεν είναι διασφαλισμένη για κανέναν από τους δύο.
Η Χάρις προηγείται του Τραμπ κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες σε εθνικό επίπεδο, σύμφωνα με τον μέσο όρο των δημοσκοπήσεων των New York Times. Η αναμέτρηση είναι οριακή στις πολιτείες-κλειδιά, όπου κανένας εκ των δύο υποψηφίων δεν προηγείται έστω και κατά μία ποσοστιαία μονάδα σε αρκετές εξ αυτών ώστε να συγκεντρώνει τις 270 εκλεκτορικές ψήφους. Προκύπτουν τάσεις ενίσχυσης της Χάρις μετά το ντιμπέιτ, όμως μετά την απόπειρα κατά Τραμπ δεν είναι σαφές πώς θα αντιδράσουν οι ψηφοφόροι -πάντως αν η συζήτηση απομακρυνθεί από το ντιμπέιτ, τα κέρδη της Χάρις ίσως δεν διαρκέσουν πολύ.
Το μόνο βέβαιο μετά τα γεγονότα στη Φλόριντα είναι πως οι προβολείς επιστρέφουν στον Ντόναλντ Τραμπ ή έστω μοιράζονται ανάμεσα σε εκείνον και την Κάμαλα Χάρις. Η προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ κινήθηκε γρήγορα την Κυριακή για να καλέσει σε νέο κύμα δωρεών. Δεν θα παραδοθώ. […] Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο που θα κάνουν τα πάντα για να μας σταματήσουν. Δεν θα σταματήσω να αγωνίζομαι για εσάς. Ενότητα. Ειρήνη» ανέφερε το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που εστάλη προς τους υποστηρικτές του Τραμπ. Ενωτικός είχε επιχειρήσει να εμφανιστεί ο Τραμπ και τον Ιούλιο πριν καταφύγει σε επιθέσεις κατά των Δημοκρατικών ότι με τη ρητορική τους υποκινούν τη βία. Το ίδιο έκανε και χθες ισχυριζόμενος ότι οι Τζο Μπάιντεν και Κάμαλα Χάρις φέρουν ευθύνη για τις επιθέσεις εις βάρος του όταν καταγγέλλουν πως συνιστά κίνδυνο για τη Δημοκρατία αναφερόμενοι στη μαύρη σελίδα του Καπιτωλίου και τα περί «κλεμμένης» νίκης.
Ανεξαρτήτως του πόσο μπορεί να ευνοήσει πολιτικά τον Τραμπ η δεύτερη απόπειρα δολοφονίας, το πολιτικό κλίμα στο οποίο θα κινηθούν οι ΗΠΑ αυτές τις επτά εβδομάδες που τις χωρίζουν από τις εκλογές θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το πόσο εμπρηστικός θα είναι ο ίδιος ο πρώην πρόεδρος. Ήδη χθες μιλώντας στο FOX χαρακτήρισε τους Μπάιντεν και Χάρις «εσωτερικούς εχθρούς», ενώ ο Ίλον Μασκ έκανε, και στη συνέχεια διέγραψε, ανάρτηση στο Χ στην οποία υπονοούσε πως είναι περίεργο που κανείς δεν έχει προσπαθήσει να σκοτώσει τον Τζο Μπάιντεν ή την Κάμαλα Χάρις -οι οποίοι από την πρώτη στιγμή καταδίκασαν την επίθεση κατά Τραμπ και κάθε μορφή πολιτικής βίας.
Ο προεδρικός υποψήφιος που γίνεται παρ’ ολίγον θύμα δολοφονίας είθισται να εισπράττει κοινωνική συμπάθεια και να ενισχύεται πολιτικά. Και πράγματι αυτό συνέβη μετά την 13η Ιουλίου. Ενδεικτικά, εντός μίας εβδομάδας από το περιστατικό, οι ακόλουθοι του Τραμπ στο Instagram αυξήθηκαν κατά ένα εκατομμύριο, φτάνοντας τους 25,9 εκατομμύρια followers, σε σύγκριση με 24,9 εκατομμύρια την ημέρα πριν από τον πυροβολισμό, ενώ καταγράφηκε αύξηση κατά 500% στις αναζητήσεις στην Google για το «πώς να εγγραφείτε για να ψηφίσετε».
Αν και είναι νωρίς, το επεισόδιο της Κυριακής δεν φαίνεται, πάντως, ότι έχει προκαλέσει την ίδια ευρεία ανταπόκριση, και σε κάθε περίπτωση η όποια πολιτική ώθηση δεν έχει εγγυημένη διάρκεια. Αυτή τη στιγμή Χάρις και Τραμπ δίνουν μάχη με στήθος στις αμφίρροπες πολιτείες· η νίκη θα κριθεί πιθανότατα από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους, και Αμερικανοί αναλυτές δεν διακρίνουν πολλά περιθώρια να αλλάξουν οι παγιωμένες αντιλήψεις σχετικά με τον Τραμπ και την προσωπικότητά του.
Διαδοχικές απόπειρες δολοφονίας Αμερικανών προέδρων δεν είναι πρωτοφανείς. Ο Τζέραλντ Φορντ επέζησε από δύο απόπειρες δολοφονίας χωρίς να τραυματιστεί σε διάστημα 17 ημερών η μία από την άλλη τον Σεπτέμβριο του 1975. Η δημοτικότητά του κατέγραψε μεν άνοδο, αλλά σταδιακά υποχώρησε στα προγενέστερα επίπεδα και δεν ήταν εκείνος ο νικητής των προεδρικών εκλογών του επόμενου έτους αλλά ο Τζίμι Κάρτερ.
