Η σοκαριστική επίθεση στην εβραϊκή συναγωγή και η επίθεση με πυρά σε συνοικία της Ανατολικής Ιερουσαλήμ ήρθε λίγο από πριν από την επικείμενη επίσκεψη του Τόνι Μπλίνκεν στη Μέση Ανατολή. Από την άλλη πλευρά, μετά την επιχείρηση των ισραηλινών δυνάμεων στην Τζενίν της Δυτικής Όχθης, για ρουκέτες που εκτοξεύθηκαν από παλαιστινιακό έδαφος, υπήρξαν οι ανθρώπινες απώλειες εννέα Παλαιστίνιων. Η εντύπωση είναι πως δεν πρόκειται η ένταση να τελειώσει εδώ.
Ο Τόνι Μπλίνκεν έρχεται ως απεσταλμένος των Ηνωμένων Πολιτειών, της οποίας η εξωτερική πολιτική βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο. Αν μέχρι τώρα ο Μπάιντεν ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός με το χειρισμό του ζητήματος του Ισραήλ, έπειτα από τις ενδιάμεσες εκλογές και την απώλεια του Κογκρέσου από τη ρεπουμπλικανική πλειοψηφία, η ευαισθησία της προσέγγισης θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο.
Η Ουάσιγκτον αναμένεται να εκφράσει την υποστήριξη προς μία λύση δύο κρατών, του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, αλλά πλέον φαίνεται σαν μία εύηχη υπόσχεση με μη ρεαλιστικές προοπτικές υλοποίησης. Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν φαίνεται διατεθειμένες να λάβουν κάποια πρωτοβουλία. Άλλωστε η εξίσωση που πρέπει να λυθεί έχει πολλούς αγνώστους.
Από την πλευρά των Παλαιστινίων, λείπει πλέον μία ηγεσία, καθώς η σκληροπυρηνική Χαμάς ενδεχομένως να έχει ακόμα στρατιωτικές δυνατότητες, αλλά δεν μπορεί να αποτελέσει συνομιλητή του Ισραήλ στο προσεχές μέλλον. Επιπλέον, η παρουσία ενός εντελώς αποδυναμωμένου Μαχμούντ Αμπάς στην κεφαλή της Παλαιστινιακής Αρχής είναι ενδεικτική της έλλειψης ικανότητας να αρθρωθεί μία στιβαρή ενιαία φωνή. Προς επίρρωση αυτού, η παλαιστινιακή πλευρά αρκέστηκε στην εγκατάλειψη των συνομιλιών ασφάλειας, έπειτα από τα τελευταία γεγονότα.
Στο Ισραήλ βέβαια πλέον ή λύση του παλαιστινιακού ζητήματος δεν αποτελεί προτεραιότητα εδώ και καιρό. Η μεγάλη επιστροφή του Βενιαμίν Νετανιάχου στην πρωθυπουργία συνοδεύθηκε από μία σημαντική αλλαγή στο ισραηλινό πολιτικό σύστημα. Η συγκρότηση ενός μεγάλου μετώπου για να οδηγήσει τον Νετανιάχου εκτός πολιτικού συστήματος, μέσω της δικαστικής οδού, οδήγησε τον «Μπιμπι» να συμμαχήσει με εξτρεμιστικούς και ακροδεξιούς σχηματισμούς. Αυτό όμως έχει άμεσες συνέπειες μετά την εκλογική επικράτηση του. Πλέον, οι ενέργειες του ακροδεξιού υπουργού Ασφαλείας Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ, στο πόστο που ανέλαβε μετά την εκλογική σύμπραξη του Νετανιάχου, προκαλούν την ανησυχία του συμμάχου τους στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το ζήτημα βέβαια επεκτείνεται στη σχέση που θα αναπτυχθεί μεταξύ Νετανιάχου και Μπάιντεν ενόψει των τελευταίων εξελίξεων. Είναι γνωστό πως ο Ισραηλινός ισχυρός άνδρας βρίσκεται πιο κοντά στο ρεπουμπλικανικό κόμμα και σίγουρα η ένταση που επικρατούσε την περίοδο μέχρι το 2016 όταν ο Νετανιάχου ήταν πρωθυπουργός και ο Μπάιντεν αντιπρόεδρος του Ομπάμα δεν ξεχνιέται. Ωστόσο, και οι δυο τους είναι άνθρωποι της πράξης.
Οι διεθνείς συνθήκες προδιαγράφουν το πλαίσιο της σχέσης τους. Ενώ η ανάφλεξη στο Ισραήλ μαίνεται, είναι σαφές πως η προσοχή της διεθνούς κοινότητας παραμένει στραμμένη προς την εξέλιξη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Παρά τη μεγάλη απόφαση της Γερμανίας να προχωρήσει σε αποστολή αρμάτων μάχης Leopardστο Κίεβο, η νέα κυβέρνηση Νετανιάχου αρνήθηκε να μεταφέρει πυραυλικά συστήματα αεράμυνας Hawk στην Ουκρανία, παρά το ότι της ζητήθηκε από την Ουάσιγκτον. Είναι σαφές πως ο Νετανιάχου θέλει να διαφοροποιηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση Λαπίντ και να δομήσει διαφορετικά τις σχέσεις του με τη Μόσχα.
Ο Λευκός Οίκος σίγουρα θα ήθελε να αναθερμάνει τις σχέσεις του με τον Βενιάμιν Νετανιάχου και να αποτρέψει να έρθει έστω και λίγο πιο κοντά με τη Μόσχα. Αντίστοιχα, δεν θα ήθελε η επιρροή του ισραηλινού παράγοντα στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα να έχει επιπτώσεις στη διακυβέρνηση Μπάιντεν, από τη στιγμή που το ρεπουμπλικανικό κόμμα πλέον πλειοψηφεί στο Κογκρέσο.
Αντίστοιχα με τις Ηνωμένες Πολιτείες, το ζήτημα της Ρωσίας άλλωστε επικρατεί στις σκέψεις των ευρωπαϊκών κρατών. Κατά συνέπεια, ούτε από την πλευρά της Ευρώπης αναμένεται να προκύψει κάποια πρωτοβουλία, όπως φαίνεται από τις αντιδράσεις στα πρόσφατα γεγονότα. Οι Βρυξέλλες φάνηκαν να προσπαθούν να κρατήσουν μία μέση απόσταση ανάμεσα στις δύο πλευρές, καλώντας για ηρεμία.
Ο σχεδιασμός της περιοδείας εξπρές του Αμερικανού Υπουργού εξωτερικών, που θα καταλήξει στο Κάιρο είναι ενδεικτικός των προτεραιοτήτων της Δύσης και της διεθνούς κοινότητας. Η Αίγυπτος βιώνει με μεγάλες δυσκολίες τους κινδύνους στην αλυσίδα τροφίμων με μεγάλες αυξήσεις στο κόστος ζωής, σαν ένα πρώτο θύμα της επισιτιστικής κρίσης. Ωστόσο, πλέον οι εξελίξεις στο παλαιστινιακό ζήτημα αναγκάζουν τη διεθνή κοινότητα να ασχοληθεί μία βραδυφλεγή βόμβα.
