Οι έντονες αντιδράσεις για την επιστράτευση των 300.000 εφέδρων που αποφασίστηκε στη Μόσχα εκδηλώνεται σε όλη τη Ρωσία. Όπως ο Βλαντιμιρ Πούτιν προσπαθεί να ξεπεράσει το τέλμα της εισβολής στην Ουκρανία με τη μετάθεση της ευθύνης, έτσι οι ανησυχίες μεγαλώνουν πως η τιμωρητική διάθεση του σε όσους αντιστέκονται, θα επεκταθεί και στις κατεχόμενες περιοχές της Ουκρανίας.
Οι Ρώσοι που έχουν φύγει για να αποφύγουν τη στρατολόγηση μετά την ανακοίνωση του Κρεμλίνου σε λίγο καιρό ίσως είναι περισσότεροι από όσους τελικά επιστρατευτούν από το καθεστώς. Το πουτινικό καθεστώς προσπαθεί με κάθε τρόπο να αντιμετωπίσει αυτή την άρνηση του πληθυσμού, είτε αυξάνοντας τις ποινές για τη λιποταξία, είτε στέλνοντας στρατό στα σύνορα με τη Γεωργία, ώστε να κλείσει τις διόδους. Να παραδεχθεί πως έχει βρεθεί σε δύσκολη θέση, ωστόσο δεν προβλέπεται.
Η επίδειξη ισχύος του πουτινικού καθεστώτος, που ήθελε με την κήρυξη της μερικής επιστράτευσης, να δείξει πως έχει τη στήριξη του πληθυσμού αλλά και τον έλεγχο της κατάστασης, δεν εξελίσσεται όπως ανέμεναν στο Κρεμλίνο. Ενδεχομένως αυτοκτονικές ενέργειας απελπισίας, όπως του εφέδρου που αυτοπυρπολήθηκε επειδή δεν ήθελε να σταλεί στις πολεμικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία, να μην αγγίζουν το σκληρό ρωσικό καθεστώς. Οι διαδηλώσεις στο μακρινό Νταγκεστάν έδειξαν πως οι αντιδράσεις για την επιστράτευση δεν πρόκειται να περιοριστούν στα αστικά κέντρα της Μόσχας και της Αγίας Πετρούπολης.
Καθώς, το Κρεμλίνο προχωράει βιαστικά στην διενέργεια των ψευδο-δημοψηφισμάτων στα κατεχόμενα ουκρανικά εδάφη, με σκοπό να τα προσαρτήσει το συντομότερο δυνατόν στη Ρωσία και να δημιουργήσει τετελεσμένα και σε πολιτικό επίπεδο, οι ανησυχίες αυξάνονται. Οι Ουκρανοί πιστεύουν πως θα έχουν την ίδια τύχη όπως εκείνοι των αντιφρονούντων στη Ρωσία, που στη Μόσχα απειλήθηκαν πως θα είναι οι πρώτοι που θα επιστρατευθούν για να σταλούν στα μέτωπα της Ουκρανίας. Ο Δήμαρχος της Μελιτόπολης Ιβάν Φεντόροφ πίστευε πως η σχεδιαζόμενη προσάρτηση θα δώσει το πρόσχημα στη Μόσχα να στρατολογήσει Ουκρανούς για τους σχεδιασμούς της στη χώρα.
Όσο παράλογο και παράνομο κι αν ακούγεται, το καθεστώς έχει δείξει πως έχει παραβεί τόσες πολλές κόκκινες γραμμές του διεθνούς δικαίου, στις περιοχές που έχει εισβάλει και κατέχει, πλέον τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί ως μελλοντικές κινήσεις του, ιδιαίτερα όταν βλέπει τα αδιέξοδα του να μεγαλώνουν.
