Αν και οι ρωσικές δυνάμεις συνεχίζουν τις επιχειρήσεις τους στην Ουκρανία, τα εδαφικά κέρδη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία παραμένουν περιορισμένα, καθώς ο πόλεμος μπαίνει στην 21η μέρα του. Ταυτόχρονα, η συνοχή της Δύσης παραμένει ακέραιη, υπέρ της ουκρανικής κυβέρνησης, αν και η κατάσταση στο έδαφος παραμένει πολύ δύσκολη για την αντίσταση, απέναντι στις στοχεύσεις του Κρεμλίνου.
Η κατάληψη της Χερσώνας στη νότια Ουκρανία και η πολιορκία της Μαριούπολης είναι ενδεικτικές της στρατιωτικής υπεροπλίας της Ρωσίας. Ωστόσο οι σημαντικές απώλειες από την ουκρανική αντίσταση και η τακτική του ανταρτοπολέμου που αρχίζει να εμφανίζεται στην Ουκρανία προϊδεάζει για μία ρευστή συνέχεια του πολέμου, ενώ οι πρόσφυγες πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο και η ανθρωπιστική κρίση εκτραχύνεται.
Διαφαίνεται πλέον πως το σχέδιο του ρωσικού καθεστώτος, με την πολλαπλή εισβολή σε διάφορα μέτωπα είχε σκοπό την κατάρρευση της κυβέρνησης του Κιέβου. Ενδεχομένως ο σχεδιασμός να ήταν η ταχεία προέλαση, που θα απέκοπτε τη σύνδεση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, την απομόνωση των αστικών κέντρων και την κατάρρευση της ουκρανικής κυβέρνησης.
Ωστόσο, η επιλογή του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι να παραμείνει στη χώρα και να κάνει αισθητή την παρουσία του στο Κίεβο, φαίνεται να επηρέασε τις εξελίξεις. Άλλωστε, από εκεί που η δημοτικότητα του Ζελένσκι ήταν σε πολύ χαμηλά επίπεδα πριν τη ρωσική εισβολή, σε μία χώρα με ενδημική διαφθορά, πλέον η δημοτικότητα του έχει εκτοξευθεί, εν μέσω της πολεμικής προσπάθειας.
Πρώτη φορά πλέον, εκπρόσωπος της Μόσχας παραδέχθηκε πως η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» στην Ουκρανία δεν εξελίσσεται βάσει του ρωσικού σχεδίου, αν και, βέβαια, συμπλήρωσε πως θα ολοκληρωθεί στο τέλος.
Σε αυτό το πλαίσιο, η υποδοχή των πρωθυπουργών της Πολωνίας, της Τσεχίας και της Σλοβενίας στο Κίεβο, με τα ρωσικά στρατεύματα σε απόσταση περίπου 15 χιλιομέτρων, για να συναντηθούν με τον Ζελένσκι έχει μεγάλη σημασία, δείχνοντας τη συνοχή των χωρών της ευρύτερης περιοχής, απέναντι στη Μόσχα.
Παράλληλα, η πρόσκληση του δημάρχου του Κιέβου στον Πάπα Φραγκίσκο, με τον ιδιαίτερο του ρόλο, δεν είναι απλά μία ειρηνευτική πρωτοβουλία, αλλά μία ακόμα συμβολική πράξη στο διεθνές στερέωμα.
Ταυτόχρονα, ο Ταγίπ Ερντογάν ανακοίνωσε ότι ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου θα επισκεφθεί και εκείνος στο Κίεβο την Πέμπτη, έπειτα από τη Μόσχα, στις προσπάθειες να εμφανιστεί η Άγκυρα ως διαμεσολαβήτρια δύναμη.
Ενώ έχει βρεθεί υπό πίεση για την άρνηση του να εφαρμόσει κυρώσεις απέναντι στο ρωσικό καθεστώς, ο Ερντογάν προσπαθεί να τονίσει πως οι εξοπλισμοί που προμηθεύει το Κίεβο, όπως κατ’ εξοχήν τα περιβόητα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Μπαιρακτάρ αποτελούν μεγαλύτερη βοήθεια από κάθε άλλη χώρα του ΝΑΤΟ.
Ταυτόχρονα, βέβαια, η Άγκυρα προσπαθεί να φανεί πως τηρεί την ουδετερότητα απέναντι στη Ρωσία, ώστε να κρατήσει ανοικτό τον δίαυλο επικοινωνίας του Ερντογάν με τον Πούτιν, αλλά και να εξευμενίσει το αντιδυτικό πνεύμα στο εσωτερικό της Τουρκίας, που ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος έχει εκθρέψει.
Η Ρωσία άλλωστε δείχνει τα δόντια της, έπειτα από τον νέο γύρο κυρώσεων εναντίον από την Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή τη φορά. Η Μόσχα ανακοίνωσε και εκείνη κυρώσεις, στοχευμένες όμως απέναντι στον Τζο Μπάιντεν, θέλοντας να δείξει πως ο μεγάλος αντίπαλος της είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Η απαγόρευση εισόδου στον Τζαστίν Τριντό, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς ο πρωθυπουργός του Καναδά ενσαρκώνει ότι ακριβώς εχθρεύεται το καθεστώς του Πούτιν, το πόσο ανοικτός σε νέες ιδέες πρέπει να είναι ένας ηγέτης, τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και την αντίθετη άποψη.
Όσο και αν οι δυτικές κυρώσεις αναμένεται να πλήξουν τη ρωσική οικονομία, θα χρειαστούν χρόνο για να δράσουν. Εν τω μεταξύ, τα ρωσικά στρατεύματα προετοιμάζονται για νέες επιθέσεις, ακόμα και στην κομβική πόλη και λιμάνι της Οδησσού.
Όσο και αν σχεδόν όλες οι ρωσικές επελάσεις στην Ουκρανία παραμένουν σε αδιέξοδο, όπως εκτιμούν οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών, ακόμα δεν έχουμε δει τι είναι ικανές ή πρόθυμες να κάνουν οι ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία.
Είναι νωπές άλλωστε οι μνήμες της ισοπέδωσης ολόκληρων πόλεων, στην επέμβαση των ρωσικών δυνάμεων στη Συρία το 2015. Η ελπίδα είναι πως δεν θα προχωρήσουν και σε άλλες αντίστοιχες επιχειρήσεις, στο άμεσο μέλλον στην Ουκρανία.
