Η χρυσή τομή μεταξύ της Τουρκίας και των χωρών, των οποίων οι πρεσβευτές απειλούνταν να κηρυχθούν ανεπιθύμητοι - ύψιστη προσβολή για τη διπλωματία, επιτεύχθηκε, με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων του τουρκικού καθεστώτος. Καθώς το θέμα της φυλάκισης του Οσμάν Καβαλά ουσιαστικά πλήττει την ίδια την εξουσία του Ταγίπ Ερντογάν, το αφήγημα της «νίκης» του απέναντι στη Δύση είναι μείζον.
Ο επιχειρηματίας Οσμάν Καβαλά, που έχει γίνει γνωστός για την υποστήριξη ανθρωπιστικών δράσεων, αποτελεί το εμβληματικό πρόσωπο για τις μεγάλες διαδηλώσεις που ξεκίνησαν από το πάρκο Γκεζί το 2013. Για πρώτη φορά τότε φάνηκε ξεκάθαρα πως μπορεί να υπάρξει ένα γενικευμένο κύμα αντίδρασης απέναντι στο ισλαμοσυντηρητικό καθεστώς Ταγίπ Ερντογάν. Ο Τούρκος πρόεδρος βέβαια δεν ξεχνάει τις γενικευμένες αντικυβερνητικές συγκεντρώσεις σε ολόκληρη τη χώρα που ακολούθησαν.
Γι’ αυτό άλλωστε ήταν τόσο υπερβολική η αντίδραση του απέναντι στις δηλώσεις υποστήριξης των πρέσβεων 10 κρατών, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και άλλων χωρών της Δύσης, στη δικαστική οδύσσεια του Καβαλά. Ακόμα και αν οι πρέσβεις στηρίχθηκαν στις αποφάσεις υπέρ της αποφυλάκισης Καβαλά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο Ερντογάν κρύφτηκε πίσω από την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης στην Τουρκία. Προς το παρόν η Τουρκία ουσιαστικά ισχυρίζεται πως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι αναρμόδιο για το ζήτημα, καθώς δεν έχουν εξαντληθεί τα εσωτερικά ένδικα μέσα, λόγω των διαρκών εφέσεων στις αθωωτικές αποφάσεις για τον Καβαλά.
Όπως τονίστηκε όμως και από την έκθεση της Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η δικαιοσύνη στην Τουρκία πλήττεται από συνεχείς επιθέσεις σε επικριτικές φωνές, ενώ οι παρεμβάσεις στο δικαστικό σώμα στη χώρα από το καθεστώς είναι διαρκείς. Η παρέμβαση βέβαια από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πιθανώς να εξοργίσει περισσότερο τον Ερντογάν, καθώς αναφέρεται στον ηγέτη των Κούρδων στην Τουρκία, Σελαχατίν Ντεμίρτας και τις πολιτικές διώξεις που υφίσταται. Το ζήτημα ωστόσο είναι πως το ξέσπασμα του Ερντογάν, εφ’ όσον υλοποιούνταν η κήρυξη πρέσβεων σε persona-non-grata, θα είχε δυσβάστακτες συνέπειες για την Άγκυρα, καθώς οι άλλες χώρες θα μπορούσαν να ανταποδώσουν αναλόγως, σε μία κομβική περίοδο για την Τουρκία.
Η δήλωση των πρεσβευτών πως σέβονται το άρθρο 41 της Σύμβασης της Βιέννης περί των Διπλωματικών Σχέσεων περί μη ανάμειξης στα εσωτερικά του κράτους - το οποίο ούτως ή άλλως ίσχυε - είναι το πάτημα για να μπορεί ο Ερντογάν να διατυμπανίζει πως υπαναχώρησαν οι εχθροί του. Το ευρύτερο αφήγημα του ύστερου ερντογανικού καθεστώτος άλλωστε βασίζεται στην περικύκλωση από εχθρούς τόσο στο εσωτερικό, όσο κι από τη Δύση. Το τουρκικό σύστημα προπαγάνδας τόνιζε πως η Άγκυρα δεν είναι διατεθειμένη να επιστρέψει στην τελευταία οθωμανική περίοδο, όπου οι ξένοι πρεσβευτές μετέφεραν «διαταγές» από την Ευρώπη.
Παρά την προσπάθεια των 10 κρατών να στηρίξουν ανθρώπους που αντιμετωπίζουν το σκληρό πρόσωπο του τουρκικού καθεστώτος, λόγω της πολιτικής αντίθεσης σε αυτό, η τύχη του Καβαλά και των άλλων κατηγορουμένων παραμένει αβέβαιη. Ο Οσμάν Καβάλα θα συνεχίσει να αποτελεί στόχο του Ταγίπ Ερντογάν ως «εκπρόσωπος του Σόρος» στην Τουρκία που «χρηματοδότει τρομοκράτες», όσο κι αν η διεθνής πίεση για το ζήτημα αυξάνεται.
