Για πολλές δεκαετίες η Θεσσαλονίκη μας ήταν μια πόλη γεμάτη δυνατότητες, όνειρα και μεγάλες υποσχέσεις που συχνά έμεναν ανεκπλήρωτες. Μια πόλη που φέροντας τον τίτλο της «συμπρωτεύουσας», πάλευε με περιορισμένα εφόδια να βρει τον δρόμο της, χωρίς να έχει τη σιγουριά ότι θα καταφέρει να γίνει μία σύγχρονη μητρόπολη.
Η πόλη μας, αυτή που γνώρισα ως παιδί, ήταν μία πόλη με όραμα αλλά και παθογένειες του παρελθόντος που συχνά έφραζαν το δρόμο προς τη νέα εποχή. Στους δρόμους της ακούγαμε διαρκώς για το Μετρό, ένα έργο πολυπόθητο που όμως η υλοποίησή του κολλούσε μεταξύ των γραναζιών της γραφειοκρατίας και της έλλειψης πόρων. Και παρόλο που τα χρόνια περνούσαν, και οι κάτοικοι έδειχναν υπομονή, το αίσθημα ότι η Θεσσαλονίκη είχε εγκαταλειφθεί στη μοίρα της, γινόταν όλο και πιο έντονο.
