Ας κλείσουμε τα μάτια και ας σκεφτούμε τί θα συνέβαινε σε μια κανονική χώρα του δυτικού κόσμου, αν γίνονταν όλα αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ώρες με την υπόθεση Panousisgate.
Ας δούμε ένα προς ένα τα ερωτήματα:
- τι θα γινόταν αν στις ΗΠΑ, ή σε οποιαδήποτε πολιτισμένη δυτική χώρα αποκαλυπτόταν ότι μια κυβέρνηση φερόταν ως προνομιακός συνομιλητής τρομοκρατών;
- τι θα γινόταν αν αποκαλυπτόταν ότι στέλεχος του Υπουργείου Δικαιοσύνης ήταν και μάρτυρας υπεράσπισης κατά συρροή δολοφόνου – τρομοκράτη;
- τι θα γινόταν αν πιανόταν ο Υπουργός Δικαιοσύνης, να λέει ψέματα δια τηλεοράσεως;
- τι θα γινόταν αν αποκαλύπτετο ότι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος επισκέπτονταν στις φυλακές καταδικασμένους για τρομοκρατία, συζητούσαν τα αιτήματά τους και μετά από λίγες μέρες νομοθετούσαν και τα ικανοποιούσαν;
- τι θα γινόταν αν ξηλωνόταν ο ταξίαρχος εσωτερικών υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ. που άρχιζε να ξετυλίγει το κουβάρι αυτής της υπόθεσης;
- τι θα γινόταν αν νομοθετούσαν για να βγάλουν με βραχιολάκι από τη φυλακή, αρχιδολοφόνο – τρομοκράτη;
Η πρώτη απάντηση είναι, ότι θα είχαν κινηθεί αυτομάτως οι δικαστικές αρχές θα είχαν συλλάβει τους εμπλεκόμενους, ίσως τους είχαν στείλει στο Γκουαντάνομο. Σίγουρα θα είχαν ξεψαχνίσει τους λογαριασμούς τους, θα είχαν ελέγξει τα μυστικά κονδύλια των υπηρεσιών τους για τα ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας, ενώ θα είχε κινηθεί και η ποινική διαδικασία κατά του ιδίου του Προέδρου των ΗΠΑ, για γνώση όλων των παραπάνω θεμάτων!
Η ιστορία που αποκάλυψε ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξεως είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο της Μεταπολίτευσης.
Αναδεικνύει τη σχέση κράτους και παρακράτους. Όπου τρομοκράτες φέρονται να ενημερώνουν κυβερνητικούς συντρόφους τους για τις βόμβες που τοποθέτησαν. Και που εμφανίζονται να δίνουν εντολές για το πώς θα νομοθετήσουν!
Οι δικαιολογίες, ότι δήθεν ο σύμβουλος του υπουργού συνομιλούσε με τους κρατούμενους για σωφρονιστικά ζητήματα, χρήζει και αυτή διερεύνηση από την Δικαιοσύνη.
Διότι, ο Νόμος ορίζει ότι για να γίνει οποιαδήποτε επικοινωνία ποινικού, απαιτείται άδεια από τον Εισαγγελέα φυλακών. Να μάθουμε, λοιπόν, πότε δόθηκε η άδεια, από ποιόν, ποιος υπέβαλε το αίτημα και τελικά με ποιο σκεπτικό παραχωρήθηκε. Και αν τελικά παραχωρήθηκε!
Η ιστορία έχει και πολύ αδήλωτο χρήμα.
Η ΕΥΠ διαθέτει ειδικά κονδύλια για την άντληση πληροφοριών για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Όταν η Δικαιοσύνη ανοίξει στόματα και λογαριασμούς τότε θα μάθουμε πολλά περισσότερα από όσα μπορούμε να φανταστούμε!
Το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά φαίνεται να ήταν τουλάχιστον σε γνώση του Πρωθυπουργού! Όπως αποκαλύπτει ο ίδιος ο Υπουργός του.
Το ερώτημα είναι αν είχαν και την έγκριση του Πρωθυπουργού.
Η Δικαιοσύνη οφείλει να αναζητήσει τους φυσικούς αυτουργούς της παράβασης καθήκοντος, σύστασης και διεύθυνσης εγκληματικής Οργάνωσης, συνωμοσίας κατά του πολιτεύματος, ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, απειλής κατά της ζωής, παραβίασης του νόμου περί όπλων και εκρηκτικών, παραβίασης προσωπικών δεδομένων και του νόμου περί απορρήτων των επικοινωνιών κλπ.
Κυρίως όμως οφείλει να αναζητήσει τους ηθικούς αυτουργούς!
Αρκεί να κάνει το καθήκον της και να περισώσει όσα ψήγματα Δημοκρατίας έχουν απομείνει σε αυτόν τον τόπο!
