Σαράντα οκτώ πρώην στρατιωτικοί καταδικάστηκαν την Τετάρτη να εκτίσουν ποινές κάθειρξης—οι 29 ισόβιας κάθειρξης—για εγκλήματα που είχαν διαπραχθεί στη σχολή μηχανικού (ESMA) του Πολεμικού Ναυτικού της Αργεντινής, το σημαντικότερο κέντρο βασανιστηρίων αντιφρονούντων κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας (1976-1983).
Ανάμεσα στα πρόσωπα που καταδικάστηκαν να εκτίσουν ισόβια φιγουράρουν τρεις άνδρες που είχαν ήδη καταδικαστεί να παραμείνουν στη φυλακή για το υπόλοιπο της ζωής τους σε προηγούμενες δίκες για τα εγκλήματα της δικτατορίας: οAlfredo Astiz, 67 ετών, που είχε την εποχή εκείνη το προσωνύμιο «ο ξανθός άγγελος του θανάτου», ο Jorge Acosta, 76 ετών, ο Ricardo Cavolo, 66 ετών.
Οι κατηγορούμενοι δικάστηκαν για μια σειρά εγκλημάτων που είχαν διαπραχθεί την εποχή εκείνη στις εγκαταστάσεις της ESMA: βασανισμούς πολιτικών κρατούμενων, εξωδικαστικές εκτελέσεις, κλοπές βρεφών—πολλές γυναίκες είχαν γεννήσει κατά τη διάρκεια της κράτησής τους—και τις διαβόητες «πτήσεις του θανάτου».
Για να εξαφανίζονται χωρίς κανένα ίχνος οι άνθρωποι που κρατούνταν στην ESMA, η οποία βρισκόταν στο Μπουένος Άιρες, οι στρατιωτικοί τους πέταγαν ζωντανούς από αεροσκάφη στη θάλασσα ή στον Ρίο ντε λα Πλάτα.
Οι 48 στρατιωτικοί καταδικάστηκαν έπειτα από μια διαδικασία γιγαντιαίων διαστάσεων, τη μεγαλύτερη στην ιστορία της δικαιοσύνης της Αργεντινής, που αφορούσε 789 φακέλους για εγκλήματα που διαπράχθηκαν στην ESMA και είχε συνολικά 54 κατηγορούμενους, οι έξι από τους οποίους αθωώθηκαν.
Το δικαστήριο επέβαλε 29 ποινές ισόβιας κάθειρξης και καταδίκασε άλλους 19 απόστρατους σε ποινές 8 ως 25 ετών.
Οι Αστίς και Ακόστα κρίθηκαν μεταξύ άλλων ένοχοι για την εξαφάνιση, το 1977, της 17χρονης σουηδέζας Ντάγκμαρ Χαγκελίν.
Ο άλλοτε πλοίαρχος Αστίς έχει επίσης καταδικαστεί ερήμην να εκτίσει ισόβια από τη γαλλική δικαιοσύνη διότι ενεχόταν στις απαγωγές και τις δολοφονίες της Αλίς Ντομόν και της Λεονί Ντικέ. Επρόκειτο για δυο γαλλίδες καθολικές μοναχές.
Ακόμη, δύο πρώην πιλότοι καταδικάστηκαν σε ισόβια διότι ενέχονταν στις «πτήσεις του θανάτου».
Αυτή ήταν η τρίτη δίκη στην Αργεντινή για τα εγκλήματα που είχαν διαπραχθεί στην ESMA, από όπου είχαν περάσει περίπου 5.000 πολιτικοί κρατούμενοι την περίοδο της στρατιωτικής χούντας. Από τους 54 κατηγορούμενους, οι 16 είχαν ήδη καταδικαστεί στις προηγούμενες δίκες.
Από την έναρξη της δίκης αυτής, τον Νοέμβριο του 2012, ένδεκα κατηγορούμενοι απεβίωσαν και τρεις απαλλάχθηκαν για λόγους υγείας. Περίπου 800 μάρτυρες ανέβηκαν στο εδώλιο του ομοσπονδιακού δικαστηρίου υπ'' αριθμόν 5 του Μπουένος Άιρες, πρόεδρος του οποίου ήταν ο Daniel Obligado.
Η ανάγνωση της ετυμηγορίας, που διήρκεσε σχεδόν τέσσερις ώρες, έγινε σε μια κατάμεστη αίθουσα, στην οποία οι κατηγορούμενοι ήταν χωρισμένοι από το κοινό, στο οποίο συγκαταλέγονταν θύματα και οικείοι θυμάτων.
Έξω από το δικαστήριο, στη συνοικία Ρετίρο, δεκάδες μέλη οργανώσεων υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτικών κομμάτων της αριστεράς παρακολουθούσαν την ανάγνωση της ετυμηγορίας σε μια γιγαντοοθόνη.
Η στρατιωτική δικτατορία της Αργεντινής ήταν μια από τις πιο βίαιες της Λατινικής Αμερικής, με τουλάχιστον 30.000 εξαφανισμένους, κατά τις εκτιμήσεις οργανώσεων υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα περισσότερα από τα θύματα των χουντικών δεν βρέθηκαν ποτέ.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
