Τα στιγμιότυπα που μεταδίδουν τα Μέσα Ενημέρωσης με πιστούς να προσέρχονται στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου και να κατεβάζουν την μάσκα τους προκειμένου να φιλήσουν την εικόνα δείχνουν και την ακραία λογική που επικρατεί σε ορισμένες ομάδες του πληθυσμού την ώρα που ο κορονοϊός κάνει εκ νέου την εμφάνισή του απειλητικά. Η δικαιολογία που επικαλούνται έρχεται απλά να αναδείξει ακόμη περισσότερο την παρέμβαση του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμου.
Οι πιστοί που προσέρχονται εν είδει προσκυνήματος στην εκκλησία κατεβάζουν τη μάσκα και φιλούν το γυαλί. Ο ένας μετά τον άλλο καταπατώντας κάθε οδηγία που έχει δοθεί από τους επιστήμονες και κάθε έκκληση που έχει γίνει και από ιερωμένους που τιμούν το ρόλο και το έργο τους όπως για παράδειγμα ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως.
Το χειρότερο είναι αφενός ότι γνωρίζουν τι ακριβώς κάνουν, αφετέρου ξυπνούν μνήμες όπως αυτές του περσινού Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη που οδήγησε στο κλείσιμο της πόλης, σε μετάδοση της νόσου σε νεκρούς και σε απεγνωσμένες εκκλήσεις το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό που έβλεπε τις ΜΕΘ να γεμίζουν και τις διασωληνώσεις να αυξάνουν με απειλητικό ρυθμό.
Δηλώνουν πως με τη μάσκα το... προσκύνημα και το φιλί στην εικόνα δεν έχει την πραγματική του σημασία. Μόνο που ξεχνούν κάτι. Οτι μεταξύ της εικόνα και των χειλιών του βρίσκεται ένα... γυαλί. Σε όλες τις περιπτώσεις αποτελεί το απαραίτητο προστατευτικό από την άμεση επαφή με την εικόνα. Οπότε μια κανονική επαφή όπως την εννοούν θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει και την απομάκρυνση του προστατευτικού που έχει τοποθετηθεί και το οποίο σημειωτέον αποτελεί τον καλύτερο... μεταδότη.
Η κατάσταση στη Θεσσαλονίκη έχει ξεφύγει. Μόνο χθες τα κρούσματα εκτινάχθηκαν όπως συμβαίνει συνολικά στη βόρεια Ελλάδα όπου τα ποσοστά εμβολιασμού για κάποιο λόγο είναι ιδιαιτέρως χαμηλά. Τα αποτελέσματα και του φετινού εορτασμού θα φανούν σύντομα ακόμη και αν δεν πραγματοποιηθούν παρελάσεις.
Κάτι οι πιστοί, κάτι τα κορονοπάρτι στο ΑΠΘ έχουν ξαναφέρει την πόλη στο προσκήνιο με τους επιστήμονες να... προσεύχονται να μη ζήσει η πόλη και η ευρύτερη περιοχή τα περσινά με τα νοσοκομεία να γεμίζουν και ανθρώπους να χάνονται.
Ουσιαστικά συμπληρώνεται χρόνος από την ημέρα που στη Θεσσαλονίκη ξεκίνησε η αντίστροφή μέτρηση την οποία οι ειδικοί απέδιδαν στο συνωστισμό και στη μη εφαρμογή μέτρων. Ήταν σχεδόν μια εβδομάδα μετά τους εορτασμούς του πολιούχου της πόλης και της 28ης Οκτωβρίου όταν η πόλη... έκλεινε. Στις 3 Νοεμβρίου του 2020 έκλειναν μαγαζιά και δραστηριότητες και ένα καθολικό Lockdown έφερνε σε απόγνωση πολίτες και επιχειρηματίες. Οι ΜΕΘ έφταναν στα όρια τους και τα ξερνούσαν με τα κρούσματα να εκτινάσσονται και τις εισαγωγές να φτάνουν σε επίπεδα που οι μονάδες υγείας αδυνατούσαν να διαχειριστούν.
Βέβαια τότε δεν υπήρχε το βασικό, ίσως το μοναδικό και σήμερα, όπλο αυτό του εμβολιασμού που σε κάθε περίπτωση συνεργεί ώστε οι νοσήσαντες να αποφύγουν την εισαγωγή και εν συνεχεία την διασωλήνωση και ουσιαστικά το ενδεχόμενο να αποβεί ο κορονοϊός μοιραίος. Όμως στη βόρεια Ελλάδα η πορεία των εμβολιασμών είναι εκ των χαμηλότερων. Και αυτά όλα τη στιγμή που το ιϊκό φορτίο σε εβδομαδιαία βάση παρουσιάζει ήδη αύξηση της τάξης του +33%, με τα επιβεβαιωμένα κρούσματα χθες να ανέρχονται σε 591.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που έγινε και πάλι στον Άγιο Δημήτριο ειδικά το σημείο με τις μάσκες θύμισε τον Μητροπολίτη Δαβίδ, ο οποίος, στον αγιασμό των νέων φοιτητικών εστιών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, κατέβαζε τις μάσκες των παρισταμένων στον αγιασμό ώστε να τους αγιάσει, να φιλήσουν το χέρι του και τον σταυρό.
Επαναφέρει δε την ανάγκη να παρέμβει η εκκλησία δυναμικά. Φωνές όπως αυτή του Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμου είναι όχι μόνο απαραίτητες αλλά και σχεδόν υποχρεωτικές προκειμένου να σταματήσει αυτή η κατάσταση και να ξεκαθαριστεί σε όλες τις άκρες της χώρας αυτό που ο ίδιος τόνισε:
«Δεν ασπαζόμαστε το ξύλο, τις μπογιές ή τις πέτρινες ψηφίδες. Δε μας εμποδίζει η μάσκα που φοράμε, ούτε το τζάμι που προστατεύει τις εικόνες αλλά ούτε και τα ασημένια «πουκάμισα» που τις επενδύουν. Η αναζήτησή μας «ανεβαίνει στο πρωτότυπο» και όταν «καρδία προς καρδίαν ομιλεί», το βρίσκει και το συναντά».
