Σε μια Δημοκρατία δεν χωρούν εκφάνσεις βίας. Και ας επιμένουν κάποιοι να «βαπτίζουν» τη βία ως «παρεμβάσεις» ή ως «δρώμενα».
Ο λόγος, βέβαια, για τον «Ρουβίκωνα» του οποίου οι βανδαλισμοί και οι επιθέσεις σε σπίτια πολιτικών, βουλευτών, σε γραφεία επιχειρήσεων, σε πρεσβείες και άλλα δημόσια ή ιδιωτικά κτίρια έχουν αρχίσει να πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό.
Ξεκινώντας από την πιο πρόσφατη επίθεση στο σπίτι του γενικού γραμματέα της Βουλής κ. Γιώργου Μυλωνάκη αλλά και αυτήν της πρεσβείας του Μαρόκου έχουμε να θυμηθούμε «παρεμβάσεις», όπως τις ονομάζουν, σε σπίτια πολιτικών, βουλευτών, υπουργών, διευθυνόντων συμβούλων εταιρειών όπως η ΔΕΗ , η ΕΥΔΑΠ ακόμη και στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Όπως είναι ευνόητο, σύσσωμος ο κεντροδεξιός κόσμος, και όχι μόνον, καταδικάζει αυτά τα γεγονότα που προκαλούν φόβο και βία στα θύματα, στις οικογένειες τους και στον κοινωνικό τους περίγυρο και αναρωτιέται αν, τελικά, η Πολιτεία είναι διατεθειμένη να πράξει το αυτονόητο.
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Τάκης Θεοδωρικάκος σε σημερινή του δήλωση αναφέρεται στη μείωση της εγκληματικότητας κατά 30% στο διάστημα Σεπτεμβρίου 2021 - Ιουνίου 2022.
Μήπως είναι καιρός να σκύψει και πάνω από το συγκεκριμένο πρόβλημα κάνοντας και αυτός μια παρέμβαση, η οποία θα διακρίνει ποιες είναι οι πραγματικές δημοκρατικές εκδηλώσεις και ποιες οι παραβάσεις που εμπίπτουν στον Κοινό Ποινικό Κώδικα;
Βεβαίως, προκύπτει και άλλο ένα ερώτημα. Γιατί μερίδα της Αριστεράς του Κοινοβουλίου, που σε άλλες περιπτώσεις κόπτεται υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης και των ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν καταδικάζει τα συμβάντα αυτά βίας τα οποία μόνο δημοκρατική παρέμβαση δεν θυμίζουν και φυσικά καταπατούν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως αυτό του οικογενειακού ασύλου;
Και κάτι ακόμα.
Ο πρόεδρος της Βουλής κ. Κώστας Τασούλας, με δήλωσή του καταδικάζοντας την επίθεση του Ρουβίκωνα στο σπίτι του Γ. Μυλωνάκη περιγράφει ότι «ύπουλα, μέσα στο σκοτάδι, με άνανδρο στόχο σπίτια και οικογένειες δεν πετυχαίνουν τίποτα άλλο παρά τη διαρκή αποδοκιμασία και καταδίκη τους από την ελληνική κοινωνία».
Από την πρόσφατη ιστορία θυμόμαστε τις τακτικές της ναζιστικής Γερμανίας, ύπουλα, μέσα στο σκοτάδι, με άνανδρο τρόπο να σημαδεύει με κόκκινη μπογιά τα σπίτια των Εβραίων με τη λέξη Juden. Να σπάει βιτρίνες καταστημάτων. Να καίει. Τακτικές που σήμερα, στην Ελλάδα του 2022, εφαρμόζει ο Ρουβίκωνας, σχεδόν ανενόχλητος.
Ή μήπως δεν έγινε έτσι ;
