Προθάλαμο για τις χειρότερες μαύρες σελίδες του μέλλοντος χαρακτηρίζει την τρομοκρατία αλλά και την βία γενικότερα απ'' όπου και αν προέρχεται ο γνωστός αναρχικός Κάιν (Παναγιώτης Παπαδόπουλος) με άρθρο- γροθιά στο bloko.gr, κατά όλων όσοι για τις δικές τους «εμμονές», «θρησκεία» και «αλάνθαστο δόγμα» δεν ανέχονται καμία άλλη άποψη.
Ο Π. Παπαδόπουλος καταδικάζει την τρομοκρατική επίθεση στον ΣΚΑΪ και την Καθημερινή και τονίζει πως παρά τις διαφωνίες του με τις όποιες «γραμμές» των «άλλων», υπερασπίζεται το δικαίωμα του καθενός «να έχει την ελευθερία να γράφει και να δηλώνει ότι θέλει χωρίς να κρέμεται από πάνω του η θηλιά, η εξουσία του θανάτου και του Τρόμου».
Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά, «ο εκφοβισμός και η φίμωση δεν αποτελούν ''βήμα'' για την καλύτερη αλλαγή του Κόσμου, αλλά απειλή, διασπορά του φόβου και Τρομοκρατία».
«Γιατί ο Νόμος της Εκδίκησης και της «Ομοιομορφίας», της Βόμβας , της Τιμωρίας δεν αποτελεί ''όραμα'' για ένα καλύτερο Κόσμο αλλά προθάλαμο για τις χειρότερες μαύρες σελίδες του μέλλοντος», αναφέρει και προσθέτει ότι «σήμερα που οι κοινωνίες έχουν ανάγκη από άλλη δομική πρόταση για επαναφορά της Κοινωνικής Δημοκρατίας και το ξημέρωμα μιας ''άλλης μέρας'', οι Ηλίθιοι βρίσκονται πάντα εκεί ''εμπόδιο'' και τροχοπέδη όπως ακριβώς κάνανε εκείνοι οι ''συντρόφοι'' τους ψευτοαγωνιστές την δεκαετία του ''80 όταν στο όνομα του ''αντικαπιταλιστικού αγώνα'' καίγανε το ''Μινιόν'' και τα πολυκαταστήματα του ''καπιταλισμού'', στέλνοντας εκατοντάδες εργαζόμενους στην απόγνωση και στην ανεργία».
Όπως τονίζει ο Π. Παπαδόπουλος , «η δολοφονική επίθεση στον ''Σκάϊ'' και στην ''Καθημερινή'' είναι η βαριά άρρωστη πρακτική αυτής της ''ιδεολογικής'' παραφροσύνης που δεν απαντά φυσικά στην υπάρχουσα διεθνή Κρατική-Εξουσιαστική βία που ισοπεδώνει τις κοινωνίες επιβάλλοντας μια άγρια και εξοντωτική ''κανονικότητα'', αλλά την τροφοδοτεί και την διαιωνίζει».
«Η μόνη αλήθεια γεννιέται από τις απόψεις που ''πέφτουν στο τραπέζι'' διαλόγου και αντίλογου, στους αγώνες που δεν ''σημαδεύονται'' από τις αντιλήψεις της φασιστικής παλάμης... ΜΟΝΟ η ιστορική γνώση και μνήμη, η αυτοκριτική των παθημάτων πού έγιναν ''μαθήματα'', τα επιχειρήματα και οι αντιπαραθέσεις απόψεων θα αποτελέσουν τον ''τσελεμεντέ'' και οδηγό της διαδρομής των κοινωνιών έξω από τον βάλτο της παραίτησης και του ατομικισμού», καταλήγει ο ίδιος.
