Σοκ στην παγκόσμια κοινή γνώμη έχει προκαλέσει άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Ria Novosti, ένα μέσο που λειτουργεί ως φερέφωνο των απόψεων του Κρεμλίνου και έχει στόχο να δικαιολογήσει τις θηριωδίες του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία ζητώντας παράλληλα από τη ρωσική ηγεσία να προχωρήσει στην οριστική εξαφάνιση της ουκρανικής ταυτότητας, ένα αίτημα που δεν είναι υπερβολικό να ισχυριστούμε ότι παραπέμπει στη ναζιστική «Τελική Λύση» δηλαδή, το σχέδιο του Χίτλερ να εξαφανίσει τους Εβραίους.
Ειδικοί στη γεωπολιτική ανάλυση εμφανίστηκαν θορυβημένοι μετά τη δημοσίευση του κειμένου με δεδομένες τις αποκαλύψεις για τις θηριωδίες που έχουν ήδη διαπραχθεί από τους Ρώσους στο πεδίο της μάχης.
Το άρθρο στο Ria Novosti το υπογράφει ο Timofei Sergeitsev, έχει τον τίτλο «Τι πρέπει να κάνει η Ρωσία με την Ουκρανία» και είναι εξαιρετικά εμπρηστικό, ακόμα και με τα στάνταρντ των ρωσικών κρατικών ΜΜΕ.
Ο βασικός ισχυρισμός του άρθρου είναι ότι η λέξη «Ουκρανία» από μόνη της είναι συνώνυμη του Ναζισμού και κανείς δεν πρέπει να επιτρέψει να συνεχίσει να υπάρχει.
Διαβάζοντας το ανατριχιαστικό άρθρο που μεταφράζουμε και αναδημοσιεύουμε από το Center of Human Rights αρκετοί θα αναρωτηθούν, εύλογα, γιατί ένα όργανο της πουτινικής Ρωσίας αποφασίζει να γνωστοποιήσει σε ολόκληρο τον πλανήτη την προετοιμασία ενός εγκλήματος τέτοιας έκτασης.
Η απάντηση είναι ότι με αυτό τον τρόπο ο Πούτιν επιχειρεί να δικαιολογήσει τα εγκλήματα πολέμου του διαπράττει στην Ουκρανία και η φρίκη τους γίνεται ήδη γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο.
«Ό,τι κάνουμε και θα κάνουμε στην Ουκρανία γίνεται στο όνομα της αποναζιστικοποίησης»
Έχει ενδιαφέρον και πολύ μεγάλη σημασία να καταλάβουμε γιατί η Ρωσία έχει βαφτίσει τις πολεμικές της επιχειρήσεις «αποναζιστικοποίηση». Με την αναφορά στους Ναζί απευθύνεται στο δυτικό ακροατήριο που ως γνωστόν άσχετα από το βαθμό εξοικείωσης του με την ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έχει ταυτίσει στη συνείδησή του τον Ναζισμό με το απόλυτο κακό.
Όσοι έχουν ασχοληθεί με την ιστορία της εβραϊκής γενοκτονίας, δηλαδή με το Ολοκαύτωμα των Εβραίων στα στρατόπεδα του Χίτλερ, ξέρουν πολύ καλά ότι κατά την περίοδο της Σοβιετική Ένωσης το Ολοκαύτωμα σε όλες τις «Σοβιετικές Δημοκρατίες» δεν διδασκόταν ως ξεχωριστό γεγονός και με τον τρόπο που το διδάσκουμε στη Δύση, ως το απόλυτο κακό. Στην εκπαίδευση της ΕΣΣΔ γινόταν μια γενική αναφορά στα εγκλήματα των Ναζί χωρίς ιδιαίτερη αναφορά στην εβραϊκή γενοκτονία.
Αυτό επιβεβαιώνεται και από τη βιογραφία της Καγκελαρίου Μέρκελ που διαβάσαμε πρόσφατα και στα ελληνικά (Κάτι Μάρτον, Η Καγκελάριος). Στα κεφάλαια που σχολιάζεται η εμμονή της Μέρκελ με το Ολοκαύτωμα γίνεται μια εκτενής αναφορά στην εκπαίδευση που προσφερόταν για το θέμα στην Ανατολική Γερμανία ή, για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, για την απουσία της.
Ειδικά στην Ουκρανία υπήρχε ένας παραπάνω λόγος να αποφεύγεται κάθε αναφορά στη ναζιστική θηριωδία: Για να μην γίνονται συνειρμοι με τo Holodomor, με τον Μεγάλο Λιμό που επιβλήθηκε στην Ουκρανία από τον Στάλιν την περίοδο 1932-1933 και που στοίχισε τη ζωή σε εκατομμύρια Ουκρανών (σύμφωνα με την κοινή δήλωση των Ηνωμένων Εθνών που υπογράφηκε από 25 χώρες το 2003 γίνεται λόγος για 7-10 εκατομμύρια θανάτους).
Ακόμα και μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης η δημόσια συζήτηση για το Ολοκαύτωμα έγινε πολύ περιορισμένα ειδικά σε περιοχές όπως η Ουκρανία.
Ο ναζισμός, λοιπόν μόνο στις συνειδήσεις των Δυτικών είναι ταυτισμένος με το απόλυτο κακό και αυτός είναι ο λόγος που ο Πούτιν έχει βαφτίσει το νέο του πόλεμο «Εκστρατεία Αποναζιστικοποίησης». Αφού πρώτα κατάφερε να δηλητηριάσει τις δυτικές κοινωνίες με την πολυετή του προπαγάνδα, αφού κατάφερε να αποκτήσει φιλορωσικούς πυρήνες παντού, τώρα εργαλειοποιεί το Ολοκαύτωμα για να παραπλανήσει τους δυτικούς λαούς ώστε να δικαιολογήσουν τα εγκλήματά του ή έστω να τα ανεχτούν και να αδιαφορήσουν γι' αυτά πιεζόμενοι και από τον πόλεμο που έχει ξεκινήσει στο πορτοφόλι τους, δηλαδή στην ευημερία τους.
Γιατί είναι απαραίτητη η αποναζιστικοποίηση
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο Τιμοφέι Σεργκέιτσεφ, η αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας είναι απαραίτητη καθώς σημαντικό μέρος του λαού -πιθανότατα η πλειοψηφία- έχει κατακτηθεί και παρασυρθεί από τη πολιτική του ναζιστικού καθεστώτος. Το γεγονός ότι ο Ουκρανός ψηφοφόρος ψήφισε υπέρ της «ειρήνης του Ποροσένκο» και της «ειρήνης του Ζελένσκι» δεν πρέπει να μας παραπλανεί, σύμφωνα με τον αρθρογράφο. Η υπόθεση ότι οι άνθρωποι είναι καλοί και η κυβέρνηση είναι κακή, δεν λειτουργεί, όπως γράφει ο αρθρογράφος.
«Οι Ουκρανοί έδειξαν να είναι αρκετά ικανοποιημένοι, ακολουθώντας το συντομότερο δρόμο προς την ειρήνη μέσω του blitzkrieg, το οποίο υπαινίχθηκαν με σαφήνεια οι δύο τελευταίοι Ουκρανοί πρόεδροι όταν εκλέχτηκαν. Ήταν αυτή η μέθοδος «κατευνασμού» των εσωτερικών αντιφασιστών -μέσω ολοκληρωτικού τρόμου- που χρησιμοποιήθηκε στην Οδησσό, στο Χάρκοβο, στη Μαριούπολη και σε άλλες ρωσικές πόλεις», αναφέρει και προσθέτει : Η αποναζιστικοποίηση αποτελεί ένα σύνολο μέτρων σε σχέση με τη ναζιστικοποιημένη μάζα του πληθυσμού, η οποία τεχνικά δεν μπορεί να υποβληθεί σε άμεση τιμωρία ως εγκληματίες πολέμου.
Πρέπει να καταστραφούν
Στην παραπάνω λογική, όσοι πολίτες πήραν τα όπλα, στελέχωσαν παραστρατιωτικά σώματα, και βοηθούν τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, θεωρούνται από τον αρθρογράφο, ένοχοι για τη γενοκτονία του ρωσικού λαού. «Οι εγκληματίες πολέμου και οι ενεργοί ναζί θα πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά. Οποιεσδήποτε οργανώσεις έχουν συνδεθεί με την πρακτική του ναζισμού πρέπει να εκκαθαριστούν και απαγορευτούν», σημειώνει. Ενοχοι, κατά τον ίδιο, είναι ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού ως παθητικοί ναζί και άρα συνεργοί του ναζισμού, καθώς όπως γράφει, υποστήριξαν και ενέδωσαν στη ναζιστική εξουσία.
Επανεκπαίδευση του πληθυσμού
Μιλά για την ανάγκη δίκαιης τιμωρίας αυτού του τμήματος του πληθυσμού και εξηγεί ότι η περαιτέρω αποναζοποίηση των παραπάνω συνίσταται στην επανεκπαίδευση, η οποία επιτυγχάνεται με ιδεολογική καταστολή των ναζιστικών συμπεριφορών και αυστηρή λογοκρισία: «Οχι μόνο στην πολιτική σφαίρα, αλλά αναγκαστικά και στη σφαίρα του πολιτισμού και της εκπαίδευσης», όπως γράφει. «Ήταν μέσω του πολιτισμού και της εκπαίδευσης που προετοιμάστηκε και πραγματοποιήθηκε ένας βαθύς μαζικός ναζισμός του πληθυσμού, με την υπόσχεση μερισμάτων από τη νίκη του ναζιστικού καθεστώτος επί της Ρωσίας, τη ναζιστική προπαγάνδα, την εσωτερική βία και τον τρόμο, καθώς και από τον οκταετή πόλεμο με τον λαό του Ντονμπάς που επαναστάτησε ενάντια στον ουκρανικό ναζισμό», αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Η Ρωσία θα κάνει την αποναζιστικοποίηση
Ποιός θα κάνει πράξη την αποναζιστικοποίηση ; Μα, ποιός άλλος, η Ρωσία, δηλαδή ο νικητής του πολέμου, σύμφωνα με τον Σεργκέιτσεφ, γεγονός που συνεπάγεται δύο προϋποθέσεις : Πρώτον, τον απόλυτο έλεγχο της διαδικασίας αποναζιστικοποίησης και δεύτερον την εξουσία. Από αυτή την άποψη, όπως γράφει, μια αποναζιστικοποιημένη χώρα δεν μπορεί να είναι κυρίαρχη, προσθέτοντας ότι η ιδεολογία του νικητή δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από τον ένοχο που υποβάλλεται σε αποναζιστικοποίηση. Κατά τον ίδιο, τα παραπανω σημαίνουν την αναγνώριση της αδυναμίας του σεναρίου της Κριμαίας για την Ουκρανία στο σύνολό της. Ένα σενάριο που δεν κατέστη δυνατόν ούτε το 2014 στο επαναστατημένο Ντονμπας.
Πόσο θα διαρκέσει η διαδικασία; Μια γενιά
Σύμφωνα με τον Σεργκέιτσεφ, η διάρκεια της αποναζιστικοποίησης δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να είναι μικρότερη από μια γενιά, η οποία πρέπει να γεννηθεί, να μεγαλώσει και να ωριμάσει υπό τις συνθήκες της αποναζοποίησης. Και αυτό, καθώς, όπως γράφει, ο εκναζισμός της Ουκρανίας διήρκησε για περισσότερα από 30 χρόνια, ξεκινώντας το 1989, με νόμιμες μορφές πολιτικής έκφρασης τις οποίες μετήλθε ο ουκρανικός εθνικισμός. Δεν είχαν Φύρερ, όπως γράφει οι Ουκρανοί, ούτε κάποιον φυλετικό νόμο, παρά μετήλθαν πρακτικών όπως η καταστολή της ρωσικής γλώσσας. Ως αποτέλεσμα, δεν υπάρχει αντιπολίτευση και αντίσταση στο καθεστώς.
Τα παραπάνω, κατά τον Σεργκέιτσεφ, δεν καθιστούν τον ουκρανικό ναζισμό μια «ελαφρά εκδοχή» του γερμανικού κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Αντίθετα, ξεδιπλώνεται ελεύθερα, όπως η η θεμελιώδης βάση κάθε ναζισμού - όπως ο ευρωπαϊκός και στην πιο ανεπτυγμένη του μορφή, ο αμερικανικός ρατσισμός.
Για όλους αυτούς τους λόγους, ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι η αποναζιστικοποίηση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα από κάποιον συμβιβασμό, με βάση μια φόρμουλα όπως «η Ουκρανία δεν εισέρχεται στο ΝΑΤΟ αλλά εισέρχεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση». Διότι είναι η Δύση η ίδια ο εμπνευστής, σχεδιαστής και χορηγός του ουκρανικού ναζισμού. Και αυτός με τη σειρά του είναι μεγαλύτερη απειλή για τη Ρωσία ακόμη και από τον αυθεντικό γερμανικό ναζισμό της χιτλερικής εποχής.
Το όνομα Ουκρανία δεν μπορεί να διατηρηθεί
Σε ό,τι αφορά την κατάσταση που θα προκύψει μετά τον πόλεμο, ο Σεργκέιτσεφ έγραψε ότι με τη νίκη των ρωσικών όπλων το όνομα Ουκρανία δεν μπορεί να διατηρηθεί για καμία κρατική οντότητα, ακόμη και αν είναι πλήρως αποναζιστικοποιημένη και απελευθερωμένη από το σημερινό ναζιστικό καθεστώς. Αυτή η απελευθέρωση για τον αρθρογράφο σημαίνει ότι είναι αναπόφευκτος και ο «αποευρωπαϊσμός» της Ουκρανίας.
Ο αρθρογράφος διαχωρίζει την περίπτωση της Ουκρανίας από άλλων κρατών, όπως η Γεωργία και οι χώρες της Βαλτικής, που έγιναν ανεξάρτητες μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Ο ουκρανισμός - όπως γράφει - είναι μια τεχνητή αντιρωσική κατασκευή που δεν έχει το δικό της πολιτισμικό περιεχόμενο, ένα υποδεέστερο στοιχείο ενός εξωγήινου και εξωγήινου πολιτισμού.
Κατά τον ίδιο, η αποναζιστικοποίηση θα είναι αναπόφευκτα μια απόρριψη της εθνικής συνιστώσας αυτοπροσδιορισμού του πληθυσμού των εδαφών της ιστορικής Μικρής Ρωσίας και της Νέας Ρωσίας, που ξεκίνησε από τις σοβιετικές αρχές. «Όντας όργανο της κομμουνιστικής υπερδύναμης, μετά την πτώση της, ο τεχνητός εθνομηδενισμός δεν έμεινε χωρίς ιδιοκτήτη. Με αυτή την επίσημη ιδιότητα, πέρασε υπό την εξουσία μιας άλλης υπερδύναμης- της υπερδύναμης της Δύσης. Πρέπει να επιστρέψει στα φυσικά της όρια και να στερηθεί της πολιτικής λειτουργικότητας», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Αδύνατη η επανεκπαίδευση για όλους
Κατά τον ίδιο, οι προδοτικές ελίτ που ακολουθούν την παράδοση του Στεπάν Μπαντέρα πρέπει να εξοντωθούν: Η επανεκπαίδευσή τους θεωρείται αδύνατη. Η κοινωνική «λάσπη» που τις στήριξε ενεργά και παθητικά με δράση και αδράνεια, πρέπει να επιβιώσει από τις κακουχίες του πολέμου και να αφομοιώσει την εμπειρία ως ιστορικό μάθημα και εξιλέωση για τις αμαρτίες της. Όσοι δεν υποστήριξαν το ναζιστικό καθεστώς, όσοι υπέφεραν τα πάνδεινα και ταλαιπωρήθηκαν από τον πόλεμο που εξαπέλυσε στο Ντονμπάς, πρέπει να ενοποιηθούν και να οργανωθούν, πρέπει να γίνουν ο πυλώνας της νέας κυβέρνησης. Η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι οι τραγωδίες και τα δράματα του πολέμου ωφελούν και συνετίζουν λαούς που έχουν δελεαστει και παρασυρθεί σε ρόλους εχθρών της Ρωσίας
Τι θα γίνει με το Ντονμπάς
Οσο για τις «Λαϊκές Δημοκρατίες» - εννοεί του Ντόνετσκ και του Ντονμπάς, τις οποίες η Ρωσία αναγνώρισε την ανεξαρτησία τους -πρέπει να αναπτυχθούν και εκσυγχρονιστούν υπό το πρίσμα της οικονομικής αυτοδιοίκησης και κοινωνικής ασφάλισης.
Στην πραγματικότητα, οι πολιτικές τους φιλοδοξίες δεν μπορούν να είναι ουδέτερες - συνεχίζει ο Σεργκέιτσεφ - η εξιλέωση της ενοχής τους ενώπιον της Ρωσίας για τη μεταχείρισή της ως εχθρού μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με τη στήριξη της Μόσχας. «Δεν μπορεί να υπάρξουν «Σχέδια Μάρσαλ» για αυτές τις περιοχές. Δεν μπορεί να υπάρξει «ουδετερότητα» με την ιδεολογική και πρακτική έννοια, συμβατή με την αποναζιστικοποίηση. Τα στελέχη και οι οργανώσεις στις πρόσφατα αποναζιστικοποιημένες δημοκρατίες δεν μπορούν παρά να βασίζονται στην άμεση στρατιωτική και οργανωτική υποστήριξη της Ρωσίας», αναφέρει.
Μιλά για την ανάγκη οργάνωση της τοπικής αυτοδιοίκησης, της αστυνομίας και της άμυνας που θα εκκαθαριστεί από τα ναζιστικά στοιχεία, με βάση τις διαδικασίες ίδρυσης ενός νέου δημοκρατικού κράτους, το οποίο θα επιβάλει ρωσική νομοθεσία. Το κράτος αυτό θα διενεργήσει δίκες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στην πρώην Ουκρανία. «Στην ουσία, η Ρωσία θα δράσει ως συνεχιστής των δικών της Νυρεμβέργης», σύμφωνα με τον αρθρογράφο. Αναγνωρίζει μάλιστα ότι θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να συνέλθουν οι άνθρωποι από το σοκ των εχθροπραξιών, καθώς και για να πειστούν για τις μακροπρόθεσμες προθέσεις της Ρωσίας, δηλαδή ότι δεν θα τους εγκαταλείψει.
Τι θα συμβεί με τη Δυτική Ουκρανία
Ο Σερκέιτσεφ διαχωρίζει από τους σχεδιασμούς την Δυτική Ουκρανία για την οποία γράφει ότι είναι απίθανο να γίνει μέρος των φιλορωσικών εδαφών. Θα παραμείνει εχθρική προς τη Ρωσία, αλλά διά της βίας θα μείνει ουδέτερη και αποστρατιωτικοποιημένη, με απαγορευμένο διά νόμου τον ναζισμό. Τι προβλέπει το μανιφέστο του για την περιοχή αυτή; «Όσοι μισούν τη Ρωσία θα πάνε εκεί. Η απειλή συνέχισης της στρατιωτικής επιχείρησης σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τις απαριθμούμενες απαιτήσεις θα είναι η εγγύηση για τη διατήρηση αυτής της κατώτερης Ουκρανίας σε ουδέτερη κατάσταση. Ίσως αυτό να απαιτήσει μόνιμη ρωσική στρατιωτική παρουσία στο έδαφός της», γράφει χαρακτηριστικά.
Τα 10 βήματα
Το μανιφέστο περιλαμβάνει 10 βήματα για την επιχείρηση αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας και συγκεκριμένα:
- Εκκαθάριση ενόπλων ναζιστικών σχηματισμών (δηλαδή όλους τους ένοπλους σχηματισμούς της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένων των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας), καθώς και της στρατιωτικής, πληροφοριακής και εκπαιδευτικής υποδομής που διασφαλίζει τη δραστηριότητά τους·
- Σχηματισμός οργάνων λαϊκής αυτοδιοίκησης και αστυνομίας (άμυνας και επιβολής του νόμου) των απελευθερωμένων περιοχών, προστατεύοντας τον πληθυσμό από τον τρόμο των υπόγειων ναζιστικών ομάδων.
- Ανάπτυξη ρωσικού χώρου πληροφοριών·
- Απόσυρση εκπαιδευτικού υλικού και απαγόρευση εκπαιδευτικών προγραμμάτων που περιέχουν ναζιστικές ιδεολογικές κατευθυντήριες γραμμές σε κάθε βαθμίδα παιδείας.
- Μαζικές έρευνες για τη διαπίστωση προσωπικής ευθύνης για εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, διάδοση της ναζιστικής ιδεολογίας και υποστήριξη του ναζιστικού καθεστώτος·
- Εξάλειψη, δημοσίευση ονομάτων συνεργών του ναζιστικού καθεστώτος, και τιμωρία τους σε καταναγκαστικά έργα για την αποκατάσταση της κατεστραμμένης υποδομής της χώρας (αυτό αφορά όσους δεν θα υποστουν θανατική ποινή ή φυλάκιση).
- Υιοθέτηση σε τοπικό επίπεδο, υπό την επίβλεψη της Ρωσίας, πρωτογενών κανονιστικών πράξεων αποναζισμού «από τα κάτω», απαγόρευση όλων των τύπων και μορφών αναβίωσης της ναζιστικής ιδεολογίας·
- Ίδρυση μνημείων, αναμνηστικών πινακίδων, μνημείων για τα θύματα του ουκρανικού ναζισμού, διαιωνίζοντας τη μνήμη των ηρώων του αγώνα εναντίον του.
- Ενταξη ενός συμπλέγματος αντιφασιστικών και αποναζιστικών κανόνων στα συντάγματα των νέων λαϊκών δημοκρατιών.
- Δημιουργία μόνιμων φορέων αποναζιστικοποίησης για περίοδο 25 ετών.
