Με την αλλαγή προέδρου στις ΗΠΑ, ο Ερντογάν αρχίζει μια επίθεση γοητείας προς την Δύση. Υπάρχουν φράσεις που έχουμε καιρό να ακούσουμε από τον Τούρκο πρόεδρο, όπως για παράδειγμα ότι «Βλέπουμε τον εαυτό μας σαν αδιαχώριστο κομμάτι της Ευρώπης» ή «Δεν πιστεύουμε ότι έχουμε προβλήματα με κράτη ή θεσμούς που δεν μπορούν να λυθούν μέσα από πολιτική, διάλογο και διαπραγματεύσεις».
Σύμφωνα με άρθρο στη γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, ο Ερντογάν προσπαθεί να βελτιώσει τις σχέσεις με τους παραδοσιακούς δυτικούς συμμάχους. Και προετοιμάζεται για μια τετραετία με τον Τζο Μπάιντεν. Όμως, οι θερμές κουβέντες του Ερντογάν προς την Δύση κρύβουν σκοπιμότητα.
Παραταύτα, παραμένουν σημαντικά σημεία τριβής και σε σχέση με την Γερμανία.
Η πολιτική μη παρέμβασης από τον Τραμπ άφησε ελεύθερο τον Ερντογάν στην γεωπολιτική γειτονιά του, όπως επισημαίνει η Handelsblatt. Στην Άγκυρα η εκλογή Μπάιντεν οδήγησε σε μια επαναξιολόγηση. Την ίδια μέρα ο Ερντογάν απέλυσε τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας και μια μέρα μετά τον υπουργό Οικονομικών. Τις μέρες που ακολούθησαν προανήγγειλε μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και τη Δικαιοσύνη.
Ο Τούρκος πρόεδρος γνωρίζει ότι τώρα χρειάζεται την ΕΕ και μεμονωμένα κράτη - μέλη περισσότερο από πριν. Μια αλλαγή, όμως, στην ευρωπαϊκή πολιτική της Τουρκίας όπως εκείνη του 2005 παραμένει απίθανη, όπως σημειώνει η γερμανική εφημερίδα που προσθέτει ότι «η Μέρκελ είναι ο σημαντικότερος συνομιλητής του Ερντογάν».
Στη συνέχεια αναφέρει ότι η τουρκική κυβέρνηση παραμένει σκληρή σε θέματα όπως τα θαλάσσια σύνορα στη Μεσόγειο, σε μια συμφωνία για το Κυπριακό ή όσον αφορά στις συλλήψεις και φυλακίσεις σημαντικών στελεχών της τουρκικής αντιπολίτευσης. Ένας επί μακρόν έμπιστος του Ερντογάν αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το συμβουλευτικό σώμα αφότου ζήτησε την αποφυλάκιση του ακτιβιστή επιχειρηματία Οσμάν Καβαλά.
Η καγκελάριος Μέρκελ είναι η πιο σημαντική επαφή του Ερντογάν μέσα στην ΕΕ. Είναι το μοναδικό πρόσωπο κατά την Handelsblatt που εμπιστεύεται ο Ερντογάν. Έτσι, η γερμανική κυβέρνηση διαθέτει έναν μοχλό πίεσης στα χέρια της. Πρέπει όμως να αναλογιστεί πολύ προσεκτικά ποια θα είναι η αντίδρασή της στο ευρωπαϊκό φλερτ του Τούρκου προέδρου. Και καταλήγει το άρθρο της γερμανικής εφημερίδας: «Αν η Γερμανία απαιτήσει αυστηρές παραχωρήσεις, αυτό θα μπορούσε να γυρίσει μπούμερανγκ. Από την άλλη, βιαστικές παραχωρήσεις προς τον Ερντογάν θα πυροδοτούσαν έντονη κριτική στην Γερμανία. Και στις δυο περιπτώσεις καραδοκεί άλλη μια διπλωματική εποχή των παγετώνων».
