Η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι έχει ήδη δρομολογήσει πέραν της αυξημένης παρέμβασης στην Συρία, κινήσεις που ενδέχεται να αποτελούν τα πρώτα βήματα στην κατεύθυνση της διαδικασίας «εμβάθυνσης» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και τα βήματα αυτά κινούνται σε δύο κατευθύνσεις, την οικονομική και την αμυντική.
Σε μία πρώτη αντίδραση πρωτοβουλία της Κομισιόν έγινε γνωστό ότι θα υπάρξει συνυπολογισμός των οικονομικών συνεπειών στους υπολογισμούς των χωρών που έχουν επιβαρυνθεί ή θα επιβαρυνθούν από το προσφυγικό ζήτημα. Ταυτόχρονα όμως έγινε χθες και ένα δεύτερο βήμα, αυτήν τη φορά από τη Γαλλία αλλά προφανώς σε συνεννόηση μεταξύ Παρισίων και Βερολίνου.
Ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ, ενημέρωσε ότι θα ζητήσει την ενεργοποίηση του Άρθρου 42 παράγραφος 7 της συνθήκης της Λισαβώνας με το οποίο προβλέπεται η διακρατικού χαρακτήρα υποχρέωση των κρατών μελών της Ευρώπης για στήριξη στη χώρα που δέχεται ένοπλη επίθεση.
Το Αρθρο 42 παράγραφος 7 αναφέρει συγκεκριμένα: «Εάν ένα κράτος-μέλος είναι θύμα ένοπλης επίθεσης στο έδαφός του, τα άλλα κράτη-μέλη θα πρέπει να έχουν απέναντί του μια υποχρέωση βοήθειας και συνδρομής με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Αυτό δεν θα πρέπει να θίγει τον ειδικό χαρακτήρα της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας ορισμένων κρατών-μελών. Οι δεσμεύσεις και η συνεργασία σε αυτόν τον τομέα θα πρέπει να είναι σύμφωνες με τις δεσμεύσεις απέναντι στο ΝΑΤΟ, το οποίο, για εκείνα τα κράτη που είναι μέλη του, παραμένει το θεμέλιο της συλλογικής άμυνας και το όργανο της εφαρμογής της».
Κοινοτικοί διπλωματικοί κύκλοι υποστηρίζουν ότι η απόφαση της Γαλλίας να κινηθεί σε τέτοιο επίπεδο είναι μάλλον βέβαιο ότι κρύβει πίσω της την πρόθεση προώθησης μιας διαδικασίας ενίσχυσης της ευρωπαϊκής ενότητας ως αντίβαρο στις ακραίες πιέσεις εθνικού διαχωρισμού και ενίσχυσης των εθνικών συνόρων ειδικά στις ανατολικές και νότιες περιοχές της Ευρώπης.
Το γεγονός ότι η Γαλλία επιλέγει να ενεργοποιήσει την συγκεκριμένη πρόβλεψη του Συμφώνου της Λισαβώνας και όχι άλλες – που υπάρχουν – και οι οποίες έχουν περισσότερο ομοσπονδιακό και όχι διακρατικό χαρακτήρα, έχει προκαλέσει προβληματισμούς για τις προθέσεις του Γάλλου Προέδρου. Όπως, όμως σημειώνεται από τους ίδιους κύκλους, η συνέχεια αυτών των πρωτοβουλιών θα κριθεί από την ανταπόκριση και την αποτελεσματικότητά της στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.
Μαριάνθη Θεοδοσίου
