Τα πάντα ρει έλεγε ο Ηράκλειτος και αυτό περισσότερο από όλα γνωρίζουμε ισχύει στην πολιτική. Οι ανατροπές, οι αναποδιές, οι αλλαγές πλεύσεις και τα νέα λιμάνια που αναζητά κάθε φορά ένας κυβερνήτης έχουν να κάνουν με τις φουρτούνες, τα φορτία, τις ανάγκες και τόσα άλλα που προκύπτουν σε ένα ταξίδι με προορισμό τη μετουσίωση του προεκλογικού προγράμματος σε κυβερνητικό έργο.
Για όλα αυτά χρειάζεται εκτός από αποφασιστικότητα και σταθερότητα. Η μεν πρώτη συνθήκη αφορά τον κυβερνήτη, η δεύτερη όμως είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Υπάρχει άνετη κυβερνητική πλειοψηφία ώστε να μένει μια κυβέρνηση σταθερά προσανατολισμένη στον στόχο της και να μην αναγκάζεται να κάνει συμβιβασμούς είτε για εσωκομματικούς λόγους ή για δικομματικές ισορροπίες σε περίπτωση που η κυβέρνηση είναι συνεργασίας;
Οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις ήταν πάντα στόχος για την Νέα Δημοκρατίας και με την εξαίρεση του 2012 το επέτυχε στην πορεία των πολλών δεκαετιών μετά την μεταπολίτευση. Δεν συνυπολογίζω τις βραχύβιες κυβερνήσεις του 1989-90.
Με αφορμή τις συζητήσεις περί πρόωρων εκλογών, τις οποίες κατηγορηματικά διέψευσε ο πρωθυπουργός, θυμήθηκα την Μάργκαρετ Θάτσερ η οποία υποστήριζε πως η προεκλογική εκστρατεία ξεκινά την επομένη των εκλογών. Ειδικότερα στην Ελλάδα το αίτημα πρόωρων εκλογών είναι στο στόμα όλων των αρχηγών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μηδενός εξαιρουμένου. Είναι όμως δυνατόν μια χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές εν μέσω πανδημίας, εν μέσω πολέμου και εν μέσω νέας ενεργειακής - οικονομικής κρίσης;
Κατά την άποψη του κ. Τσίπρα τώρα είναι η στιγμή. Ευτυχώς που ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν συμφωνεί μαζί του και συνεχίζει με σωφροσύνη την τετραετία. Ακόμη και με κόστος που έρχεται από την ακρίβεια ή με δημοσκοπήσεις που καταγράφουν ανησυχία για το μέλλον εξ αιτίας των προαναφερθέντων παραγόντων, ο πρωθυπουργός αυτό που λέει το εννοεί.
Θα μπορούσε να αποφεύγεται η πρόωρη προσφυγή σε κάλπες μέσω του Συντάγματος, ώστε η χώρα να οδηγείται σε εκλογές μόνον στο τέλος της θητείας της Βουλής; Θα ήταν άραγε αυτό εφικτό; Κατά τη γνώμη μου και θα ήταν και πρέπει κάποια στιγμή με σοβαρότητα να ενσκύψει στο θέμα η πολιτική ηγεσία του τόπου.
Στην αναθεώρηση του 2007 είχα επεξεργαστεί την ιδέα της πενταετούς θητείας Βουλής και άρα και κυβέρνησης χωρίς να μπορεί η κοινοβουλευτική αδυναμία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας ή η θέληση ενός πρωθυπουργό να μας οδηγεί σε πρόωρες εκλογές. Το πρώτο το πετύχαμε στην αναθεώρηση του 2019 με την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας με απλή και όχι ενισχυμένη πλειοψηφία. Συμμέτοχος τότε των προβληματισμών μου ο αείμνηστος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου Δημήτρης Τσάτσος με τον οποίο με συνέδεε πολυετή φιλία. Δεν βρήκαμε τον ιδανικό τρόπο ούτε και θεωρήθηκε πως ήταν η κατάλληλη στιγμή να εισαχθεί στο Σύνταγμα η σκέψη εκείνη.
Σήμερα σε χρόνο που διόλου «ύποπτο» πολιτικά μπορεί να τον χαρακτηρίσει κανείς επανέρχομαι και νομίζω είναι καιρός να υπάρξει μια μακρά επεξεργασία της πρότασης πενταετούς θητείας χωρίς διακοπή. Ισχύει στην Κύπρο, ισχύει στην Γαλλία όπου έχουν προεδρικό σύστημα. Τα πέντε χρόνια θα οδηγήσουν σε μια άνευ προηγουμένου σταθερότητα του πολιτικού συστήματος και αποτελεσματικότητα των πολιτικών αποφάσεων της κυβέρνησης. Δεν είναι μόνον ότι θα πάψουν οι περισπασμοί της κυβέρνησης από το κύριο έργο της αλλά και ότι θα αλλάξει πλήρως η πολιτική κουλτούρα.
Συνακολούθως αυτό θα φέρει οικονομική σταθερότητα και διαρκή ανάπτυξη. Αρκετές είναι οι διεθνείς συχνές αναταραχές που επηρεάζουν ευαίσθητες οικονομίες όπως η δική μας, δεν χρειάζεται επιπλέον αστάθεια προκαλούμενη εξ ιδίων με την επίκληση κάθε τόσο από την αντιπολίτευση ή από φήμες της δήθεν ανάγκης για πρόωρη προσφυγή σε κάλπες.
* Ο Θοδωρής Ρουσόπουλος είναι Βουλευτής Β1 Αθηνών
