«Η καταγωγή και η ιδιοσυστασία της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας προϋποθέτουν ένα γνησίως φιλελεύθερο -και όχι ακραίως νεοφιλελεύθερο- πρότυπο οικονομικής οργάνωσης» τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος μιλώντας στο 14ο Διεθνές Σεμινάριο Ναυπλίου και στην αντίστοιχη Διεθνή Διάσκεψη με θέμα «Διασφαλίζοντας τα δημοκρατικά θεσμικά όργανα σε μια Ευρώπη που βρίσκεται σε κρίση: Προκλήσεις και απαντήσεις». Και τούτο διότι, όπως επισήμανε, «τα ακραίως νεοφιλελεύθερα πρότυπα ευνοούν ένα είδος επικυριαρχίας του "οικονομικού" επί του "θεσμικού", η οποία υποσκάπτει τα θεμέλια της δημοκρατικής αρχής και, συνακόλουθα, της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας».
Εστιάζοντας αναλυτικά στους κινδύνους υπονόμευσης της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, ο κ. Παυλόπουλος επισήμανε τέσσερις συγκεκριμένους: «Ο πρώτος κίνδυνος υπονόμευσης της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας στον καιρό μας εκπορεύεται από έναν ιδιότυπο "κυβερνητικό δεσποτισμό", ο οποίος οφείλεται, κατά βάση, στη σταδιακή κορύφωση της υπεροχής της εκτελεστικής εξουσίας έναντι της νομοθετικής».
Ο δεύτερος κίνδυνος σχετίζεται με την προστασία, την οποία οφείλει να παρέχει στα μέλη του κοινωνικού συνόλου η Δικαστική Εξουσία και σημείωσε: Η ραγδαία ποιοτική υποβάθμιση και η μείωση της κανονιστικής εμβέλειας του κανόνα δικαίου, τις οποίες μοιραίως συνεπάγεται η κατά τ' ανωτέρω «ηχηρή» επέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας στο πεδίο της νομοθετικής, έχουν σοβαρότατες επιπτώσεις στον τρόπο, με τον οποίο ασκείται το θεμελιώδες δικαίωμα αίτησης και παροχής δικαστικής προστασίας, άρα στον ίδιο τον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης.
Ο τρίτος κίνδυνος εκπορεύεται από τις παρενέργειες της, ολοένα και εντεινόμενης, ανεξέλεγκτης οικονομικής παγκοσμιοποίησης. Ειδικότερα, στο πλαίσιο της διαρκώς και διευρυνόμενης, σε πλάτος αλλά και σε βάθος, παγκοσμιοποίησης του οικονομικού συστήματος και της κυριότερης συνιστώσας του, του χρηματοπιστωτικού συστήματος, παρατηρείται ένας εξαιρετικά ανησυχητικός πολλαπλασιασμός μη κρατικών οντοτήτων με διεθνή δράση.
Και ο τέταρτος κίνδυνος αφορά τον πυλώνα του κοινωνικού κράτους, το οποίο συνθέτει μια conditio sine qua non για την διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και αποτελεί, δίχως αμφιβολία, αναπόσπαστο τμήμα όχι μόνο της Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας, αλλ' αυτού τούτου του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
