Οι διωκόμενοι γίνονται αυτοκλητοι τιμωροί
Συντεταγμένη πολιτεία Vs αναρχία

Οι διωκόμενοι γίνονται αυτοκλητοι τιμωροί

Σε προηγούμενη αρθρογραφία μου έχω αναφερθεί εκτενώς στο ζήτημα της νοοτροπίας και – κυρίως – στο πώς αυτή καθορίζεται. Έχω γράψει ότι το κράτος είναι ο μεγαλύτερος κοινωνικός παιδαγωγός. Δια της σημασίας που δίνει στον έλεγχο της κοινωνικής συμπεριφοράς, περνά διαφόρων ειδών μηνύματα στους πολίτες. Εν ολίγοις, όποιο αδίκημα αστυνομεύει σθεναρά, το καθιστά και σοβαρό.

Με όποιο δεν ασχολείται, το καθιστά ασήμαντο άρα- στην συνείδηση του μέσου πολίτη- μπορεί να επαναληφθεί άνευ σημαντικών συνεπειών. Οτιδήποτε παγιώνεται, καθίσταται «φυσιολογικό» ακόμα και αν δεν είναι. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να διαβάζουμε ανεκδιήγητες υποθέσεις που σε όλο τον πλανήτη θα προκαλούσαν έκπληξη και εμείς «γυρνάμε σελίδα» σφυρίζοντας αδιάφορα…

Όλες οι παραπάνω σκέψεις μού ήλθαν στο μυαλό, καθώς με έκπληξη και αποτροπιασμό διάβασα για την ιδιότυπη «επικήρυξη» αστυνομικών από…αναρχικούς!

Ναι, συνέβη και αυτό σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη που – μεταξύ άλλων- θεμελίωσε την έννοια της ορθολογισμού πάνω στην οποία βασίστηκε ολόκληρος ο δυτικός πολιτισμός…

Οι ρόλοι ανεστράφησαν. Οι διωκόμενοι ως υπονομευτές της συντεταμένης πολιτείας, του πολιτεύματος και της ίδιας της ύπαρξης του κράτους, γίνονται αυτόκλητοι «τιμωροί».

Εκμεταλλευόμενοι νοσηρά φαινόμενα που τελευταία κυριαρχούν στην επικαιρότητα, βρήκαν (θεωρούν) πεδίο δόξης λαμπρό για να αντιστρέψουν την πραγματικότητα. Να εκμεταλλευτούν το λαϊκό αίσθημα δυσαρέσκειας απέναντι σε κάθε μορφής βία και κακοποιές πράξεις και καταφέρουν πλήγμα στο μαλακό υπογάστριο της πολιτείας.

«Κοιτάξτε», λένε. «Οι βασανιστές δεν είναι μόνο στη Φολέγανδρο και στα Γλυκά Νερά. Είναι και στους κρατικούς μηχανισμούς! Επάνω τους»!Προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα κύμα οργής το οποίο κάποτε κάποιοι καβάλησαν για να έλθουν στην εξουσία, για άλλους σκοπούς φυσικά.

Για να σπάσουν τους δεσμούς εμπιστοσύνης πολιτείας και πολιτών που τόσο καιρό σφυρηλαντούνται από την επιτυχημένη διαχείριση της πανδημίας αλλά και των εθνικών θεμάτων από την παρούσα κυβέρνηση.

Η διάρρηξη αυτών των δεσμών είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να πετύχει ένας αναρχικός τους σκοπούς του. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του πολίτη έχει επιδείξει μέχρι στιγμής αξιοθαύμαστη στοχοπροσύλωση.

Με υπομονή, επιμονή, σχέδιο και αποφασιστικότητα πέτυχε πολλά κάτω από αντίξοες συνθήκες. Αντιμετώπισε τον υβριδικό πόλεμο του Έβρου, εξόπλισε και στελέχωσε την αστυνομία, αντιμετώπισε το κοινό έγκλημα επιτυχώς (παρά τα επιμέρους λάθη) και ξήλωσε τα αποστήματα των Εξαρχείων και των παράνομων καταλήψεων.

Καιρός να κάνει το επόμενο βήμα και να στηρίξει το αστυνομικό σώμα σε αυτόν τον νέο «υβριδικό» πόλεμο που δέχεται. Σκοπός των κακοποιών είναι όχι μονο η απαξίωση αλλά και η εμπέδωση αισθήματος φόβου στις καρδιές των αστυνομικών.

Ο μοναδικός τρόπος για να καταστήσεις επαγγελματικά «ανάπηρο» κάποιον είναι να του μεταδώσεις το φόβο ότι αν ασκήσει τα καθήκοντά του, κινδυνεύει ο ίδιος και η οικογένειά του.

Η απειλή δεν είναι αμελητέα. Οι αστυνομικοί στην συντριπτική τους πλειονότητα είναι επαγγελματίες και ικανοί. Είναι όμως και άνθρωποι με οικογένειες. Θέλουν, πιο σωστά απαιτούν, το κράτος να είναι δίπλα τους όταν, υπό αντίξοες συνθήκες εκτελούν τα περίπλοκα καθήκοντά τους.

Η έννοια του κινδύνου είναι μεν ταυτόσημη με το αστυνομικό έργο, αλλά εδώ μιλάμε για ασύμμετρη απειλή από έναν κρυπτόμενο εχθρό που σκοπό έχει να τους παραλύσει. Η πολιτεία πρέπει να προτάξει το ανάστημά της απέναντι σε αυτές τις ιταμές απειλές και να λειτουργήσει προστατευτικά για τα στελέχη της.

Δεν είναι απλώς ζήτημα επιχειρησιακής ετοιμότητας. Είναι ζήτημα δημοκρατίας και στοιχειώδους αυτοσυντήρησης της έννομης τάξης και της συντεταγμένης πολιτείας. Ο αναρχικός χώρος βλέπει το έδαφος να υποχωρεί κάτω από τα πόδια του και θα δώσει την τελευταία μάχη χαρακωμάτων.

Μια καλή αρχή θα ήταν η αποκάλυψη όσων δημοσίευσαν στοιχεία των αστυνομικών και η σύλληψή τους. Ο συμβολισμός θα ήταν ισχυρός και το μήνυμα ξεκάθαρο! Η πολιτεία δεν ανέχεται τον εκφοβισμό των στελεχών της και θα τα προασπίσει με κάθε μέσο! Το κράτος δεν απειλείται, η πολιτεία δεν υποχωρεί, η κοινωνία σταματά να ανέχεται!

*Ο Κωνσταντίνος Δούβλης είναι εγκληματολόγος, διδάκτωρ Κοινωνιολογίας της Αστυνόμευσης