Ο Παν. Λαφαζάνης, Γραμματέας του Π.Σ της Λαϊκής Ενότητας, σχολιάζοντας τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό έκανε την παρακάτω δήλωση:
«Η Κύπρος και το Κυπριακό πρόβλημα βρίσκονται πάλι σε μεταίχμιο, αν όχι στην κόψη του ξυραφιού.
Οι λαοί της Ελλάδας και της Κύπρου κρατιούνται για άλλη μια φορά σε βαθύ σκοτάδι και σε πλήρη σύγχυση τόσο για την τροπή που έχουν πάρει οι διακοινοτικές συνομιλίες, ιδιαίτερα στην τελευταία φάση στο Μον Πελεράν όσο και για τους πραγματικούς λόγους της διακοπής τους, με όλους τους βασικούς παίκτες και βασικούς πολιτικούς παράγοντες της σκακιέρας σε Ελλάδα και Κύπρο να παίζουν παιχνίδια είτε αυτοπροβολής είτε επίρριψης ευθυνών.
Για άλλη μια φορά η διπλωματία του παρασκηνίου, των κλειστών αιθουσών, της φημολογίας, των χτυπημάτων κάτω από τη ζώνη, της παραπλάνησης και της συσκότισης σπέρνει παντού τη σύγχυση, προκειμένου να κρυφτούν οι μεθοδευμένες λύσεις που προετοιμάζονται να εμφανισθούν ως τετελεσμένα γεγονότα.
Αυτήν την ώρα, παρακάμπτοντας το όργιο της παραπληροφόρησης και της αποπληροφόρησης, που θέλει να αποκοιμίσει και να αποπροσανατολίσει, υπογραμμίζω τρεις κύριες θεμελιώδεις πλευρές της λύσης του Κυπριακού:
Πρώτη πλευρά: Δεν είναι δυνατό να επιδιώκεται λύση στο Κυπριακό πρόβλημα και να θεωρείται ως βάση εκκίνησης αυτής της λύσης το υποτιθέμενο «κεκτημένο» του σχεδίου Ανάν, όπως, δυστυχώς, συμβαίνει με τις συνομιλίες Αναστασιάδη – Ακιντζί. Κάθε πρόταση λύσης του Κυπριακού που βασίζεται σε εκείνη ή την άλλη παραλλαγή του σχεδίου Ανάν, το οποίο απέρριψαν κατηγορηματικά με δημοψήφισμα οι Ελληνοκύπριοι, δεν μπορεί παρά να είναι μια λύση απαράδεκτη, και τελικά διχοτομική και αποσταθεροποιητική. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι να θεωρούν ότι ήρθε η ώρα σήμερα να διορθώσουν τη «λάθος» ψήφο των Ελληνοκυπρίων στο δημοψήφισμα πριν δώδεκα χρόνια.
Δεύτερη πλευρά: Είναι αδιανόητο να μιλάμε για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού με τη διατήρηση στο νησί, υπό οποιαδήποτε μορφή και με οποιοδήποτε προκάλυμμα χρονοδιαγράμματος, ξένων στρατευμάτων και ξένων, πολύ περισσότερο υπό ξένη κυριαρχία, στρατιωτικών βάσεων. Η Κύπρος όπως κάθε ανεξάρτητο κράτος δεν μπορεί να βασίζει την ασφάλειά της, την ασφάλεια των πολιτών της ή οποιουδήποτε τμήματός τους, ανεξαρτήτως θρησκείας και εθνικότητας, σε στρατιωτική παρουσία τρίτης χώρας ή εγγυητριών χωρών, οι οποίες μέχρι σήμερα αποτέλεσαν και την κύρια πηγή της κακοδαιμονίας της. Ούτε είναι δυνατόν η Κύπρος να προσφέρεται σε οποιαδήποτε τρίτη μεγάλη δύναμη ως στρατιωτικό οικόπεδο και ως αβύθιστο αεροπλανοφόρο για κατά βούληση ιμπεριαλιστικές κατασκοπεύσεις, επιτηρήσεις, βομβαρδισμούς και στρατιωτικές επεμβάσεις στην περιοχή.
Τρίτη πλευρά: Μια λύση στην Κύπρο, στη βάση των αρχών και των αποφάσεων του ΟΗΕ, θα πρέπει να εγγυάται το ενιαίο του κράτους και όλες τις ελευθερίες και τα δικαιώματα σε όλους τους πολίτες του, συμπεριλαμβανομένων της μετακίνησης, εγκατάστασης, εργασίας και οικονομικής δραστηριότητας, στη βάση ενιαίων κανόνων σε όλο το έδαφός του.
Χωρίς τη διασφάλιση αυτών των θεμελιακών αρχών και κατευθύνσεων η υποτιθέμενη λύση του Κυπριακού θα είναι θνησιγενής, θα προκαλεί εντάσεις και διαιρέσεις και τελικά αποσταθεροποίηση και κινδύνους.
Για όλα τούτα, όμως, ελάχιστα ακούμε ή καλύτερα τίποτα σαφές, συγκεκριμένο και δεσμευτικό, από τους κατά τα άλλα λαλίστατους εμφανείς και αφανείς πρωταγωνιστές των τελευταίων εξελίξεων».
