«Η χώρα χρειάζεται σταθερότητα, ισχυρή ηγεσία και προσήλωση στο στόχο. Η κυβέρνηση έχει νωπή λαϊκή εντολή και θα κριθεί στο τέλος της θητείας της», επισημαίνει ο Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, κ. Στέργιος Πιτσιόρλας σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Real News, υπογραμμίζοντας ότι όχι μόνο δεν χρειάζονται εκλογές αλλά ακόμη και η εισήγηση περί εκλογών έχει αρνητικές συνέπειες.
Ο ίδιος υπογράμμισε ότι «στη σημερινή συγκυρία το διακύβευμα είναι η ταχύτατη έξοδος της χώρας από την κρίση και την επιτήρηση. Ό,τι μας φέρνει πιο κοντά σε αυτόν τον στόχο είναι σωστό».
Ακολουθούν αποσπάσματα από την συνέντευξη
Εκτιμάτε ότι μετά και τις αποφάσεις του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ η κυβέρνηση κάνει ένα ακόμα βήμα στον λεγόμενο ρεαλισμό;
Στην περίπτωση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ισχύει πραγματικά η φράση ότι «ο ρεαλισμός είναι η επιδίωξη του αδύνατου». Γιατί όντως το να έχεις στόχο σήμερα να βγάλεις την Ελλάδα από την κρίση μοιάζει με το να κυνηγάς το αδύνατο. Όμως αυτή είναι η εντολή που έδωσε στην κυβέρνηση ο ελληνικός λαός και τίποτα λιγότερο. Και η κυβέρνηση θα κριθεί στο τέλος μόνο από το αποτέλεσμα.
Προσωπικά έχω μια αλλεργία απέναντι στα επίθετα και στους διάφορους «-σμούς». Σε κάθε ιστορική συγκυρία υπάρχει ένα κεντρικό διακύβευμα. Στη σημερινή συγκυρία το διακύβευμα είναι η ταχύτατη έξοδος της χώρας από την κρίση και την επιτήρηση. Ό,τι μας φέρνει πιο κοντά σε αυτόν τον στόχο είναι σωστό και πρέπει να το κάνουμε χωρίς καμιά καθυστέρηση και κανένα δισταγμό. Έστω και εάν προσωρινά φαντάζει ως αντιλαϊκό. Ό,τι μας κρατάει μακριά από το στόχο και μας καθυστερεί είναι λάθος και δεν πρέπει να το κάνουμε έστω και αν φαντάζει «φιλολαϊκό».
Εκλογές σήμερα θα βοηθούσαν ή όχι τη χώρα;
Η χώρα χρειάζεται σταθερότητα, ισχυρή ηγεσία και προσήλωση στο στόχο. Η κυβέρνηση έχει νωπή λαϊκή εντολή και θα κριθεί στο τέλος της θητείας της. Δεν μπορεί να καθοδηγείται από τις δημοσκοπήσεις ούτε από το πολιτικό κλίμα κάθε στιγμής. Αυτό θα ήταν το χειρότερο. Κανείς δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση παριστάνοντας τον καλό σε όλους.
Χρειάζονται δύσκολες αποφάσεις και σύγκρουση με βαθειά ριζωμένες αντιλήψεις και δομές που θα μας οδήγησαν στην κρίση. Και αυτό δεν γίνεται εάν κάθε τρεις και λίγο έχουμε εκλογές. Όταν τα κόμματα σκέφτονται τις εκλογές σκέφτονται το πώς θα μαζέψουν ψήφους και ψαρεύουν στην δυσαρέσκεια. Αυτό είναι το χειρότερο κλίμα για να ληφθούν σοβαρές και δύσκολες αποφάσεις. Το χειρότερο κλίμα για να κυβερνηθεί σωστά η χώρα.
Κατηγορηματικά λοιπόν απαντώ ότι όχι μόνο δεν χρειάζονται εκλογές αλλά και ότι και μόνο η εισήγηση περί εκλογών έχει αρνητικές συνέπειες.
Τι θα σήμαινε μη ιδιωτικοποίηση του 17% της ΔΕΗ;
Υπάρχουν δυο τρόποι να συζητήσει κανείς το θέμα. Ο ένας είναι ο τυπικός και σε συνάρτηση με ένα συμπεφωνημένο και εγκεκριμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Από αυτή τη σκοπιά η μη ιδιωτικοποίηση εφόσον δεν έχει τροποποιηθεί το πρόγραμμα μετά από τη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς συνιστά αθέτηση μιας δέσμευσης.
Ο δεύτερος τρόπος είναι η στρατηγική συζήτηση για την προοπτική της ΔΕΗ και τον ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας. Στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης μπορούν να διατυπωθούν πολλές απόψεις για το τι πρέπει να γίνει στην ΔΕΗ τα επόμενα χρόνια.
Προσωπικά συμφωνώ σε πολλά σημεία με μια πρόσφατη ομιλία του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της ΔΕΗ, κ. Παναγιωτάκη.
Ο στόχος των ιδιωτικοποιήσεων έως το τέλος του έτους υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί να επιτευχθεί;
Πιστεύω ότι το πρόγραμμα υλοποιείται με ρυθμό ικανοποιητικό και ότι θα πιάσουμε τους στόχους που έχουν τεθεί. Πάνω απ' όλα όμως πιστεύω μέσω της υλοποίησης αυτού του προγράμματος έχουν παραχθεί θετικά μηνύματα για την προοπτική της ελλειμματικής οικονομίας και έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις σημαντικής ανάπτυξης σε συγκεκριμένους τομείς.
Το λιμάνι του Πειραιά και τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια είναι δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Η «ενιαιοποίηση» με τον επικείμενο ανασχηματισμό του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης στην κεντρική πολιτική του Μαξίμου εκτιμάτε πως είναι στη σωστή κατεύθυνση;
Προφανώς και απαιτείται ενιαίο κέντρο αποφάσεων απόλυτος συντονισμός όλων των κινήσεων. Νομίζω ότι διαχρονικά το πρόβλημα όλων των κυβερνήσεων είναι οι διαφορετικές ταχύτητες, τα πολλά και αυτόνομα κέντρα, η εκπομπή διαφορετικών και αλληλοαναιρούμενων μηνυμάτων και η υλοποίηση αλληλοσυγκρουόμενων στρατηγικών.
Εάν ο Πρωθυπουργός με τις πρωτοβουλίες του επιλύσει αυτό το πρόβλημα σε σημαντικό έστω βαθμό θα έχει πετύχει έναν άθλο και θα έχει κάνει το πρώτο βήμα για να αλλάξουν όλα προς το καλύτερο.
Ανησυχείτε για ένα τέταρτο Μνημόνιο;
Η γρήγορη εφαρμογή του προγράμματος που έχει συμφωνηθεί και η ταχύτατη προώθηση όλων των αλλαγών που θα επιτρέψουν να κινηθούν διαδικασίες ανάκαμψης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας είναι η σωστή πολιτική. Εάν υπάρξουν δισταγμοί, ταλαντεύσεις, υποχωρήσεις και αργοπορίες τότε διατρέχουμε τον κίνδυνο να περιπέσουμε σε νέες περιπέτειες. Κάτι τέτοιο θα πρέπει να το αποφύγουμε πάση θυσία. Αυτό εγώ θεωρώ ως την πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Για πολλούς, πάντως, κ. Πιτσιόρλα η μεταφορά μιας ΔΕΚΟ στο Υπερταμείο προεξοφλεί την ιδιωτικοποίησή της…
Το Υπερταμείο ξεκίνησε ως ιδέα και απαίτηση των δανειστών. Υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να εξελιχθεί σ' ένα αναπτυξιακό εργαλείο.
Ως προς τις ΔΕΚΟ έχω να πω το εξής: Αυτό που πρέπει να προστατεύσουμε είναι τα δημόσια αγαθά και να διασφαλίσουμε την πρόσβαση όλων των πολιτών σε αυτά. Για να πετύχουμε αυτόν τον στόχο πρέπει να εξασφαλίσουμε τους πόρους που απαιτούνται για τη διατήρηση των δημοσίων αγαθών και την ποιότητα και την προσβασιμότητα σε αυτά.
Οι ΔΕΚΟ λοιπόν πρέπει να είναι σε θέση να εξυπηρετούν αυτόν τον στόχο. Και πιστεύω ότι στην πλειονότητά τους υπό σωστή διαχείριση θα μπορέσουν να το πετύχουν. Η μεταφορά τους στο Υπερταμείο μπορεί να βοηθήσει στο να εξασφαλιστεί η σωστή διαχείριση.
Οι «53» χαρακτηρίζουν «πρόθυμη» την Διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ, φωτογραφίζοντας ουσιαστικά εσάς. Τι απαντάτε;
Λυπάμαι που θα το πω, αλλά είναι ένας τρόπος αντιπαράθεσης που ανατρέχει στις πιο μελανές σελίδες της Αριστεράς. Επειδή όμως γνωρίζομαι προσωπικά πολλά χρόνια με αρκετούς από τους «53» δεν μπορώ να μην απαντήσω ευθέως. Για να πούμε λοιπόν τα πράγματα απλά. Ως Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ υλοποιώ το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων. Αυτό το πρόγραμμα το έχει συμφωνήσει η ελληνική κυβέρνηση με τους δανειστές μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις. Εγώ δεν είμαι υπουργός ή βουλευτής. Τις διαπραγματεύσεις τις έκανε κατά κύριο λόγο ο Υπουργός Οικονομικών της χώρας, ο οποίος τυγχάνει να ανήκει στους «53». Την συμφωνία την ενέκρινε η κυβέρνηση στην οποία υπουργοί είναι στελέχη των «53» και την ψήφισε και η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ στην οποία επίσης μετέχουν ως βουλευτές στελέχη των «53». Ποιοι λοιπόν και γιατί ακριβώς με κατηγορούν;
Με κατηγορούν για το γεγονός ότι υλοποιώ τις αποφάσεις στην λήψη των οποίων συμμετείχαν αυτοί και όχι εγώ; Ή με κατηγορούν γιατί υπερασπίζομαι την πολιτική που αυτοί αποφασίζουν και εγώ υλοποιώ; Στο θέμα αυτό θα απευθυνθώ στους παλαιούς μου συντρόφους και θα πω το εξής: Όταν εφαρμόζω μια πολιτική θεωρώ ότι πρέπει και να την υπερασπιστώ. Εάν δεν μπορώ να την υπερασπιστώ, δεν την εφαρμόζω. Εάν δεν μπορούσα να υπερασπιστώ την πολιτική που εφαρμόζω ως Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ δεν θα έμενα ούτε ένα λεπτό σε αυτήν τη θέση.
