Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ήταν κάποιο ανοιξιάτικο απόγευμα του 2016 στο γραφείο του στην Ηροδότου. Κάναμε τη συνέντευξη για το Liberal με την ευκαιρία της μήνυσης που είχε καταθέσει εναντίον του η τότε Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου. Προσπαθούσαμε να βρούμε άκρη με την ελευθερία του λόγου και το κράτος δικαίου.
Ο καθηγητής ήξερε ήδη ότι ήταν άρρωστος. Ίσως γνώριζε ακόμα και τη σοβαρότητα της κατάστασης. Ήταν όμως ψύχραιμος και με μάχιμη διάθεση.
Προς το τέλος της κουβέντας, τον ρώτησα για τους φοιτητές του: "431 νυν και πρώην φοιτητές σας δεν σας ξεχνούν και υπέγραψαν κείμενο συμπαράστασης, μετά τη μήνυση της προέδρου του Αρείου Πάγου. Τι θέλετε να μείνει στους φοιτητές σας από αυτή την υπόθεση;
Ο Σταύρος εκείνη τη στιγμή δάκρυσε. Βρέθηκε σε αμηχανία όπως κι εγώ. Μου απάντησε με τρεμάμενη φωνή " Θέλω να θυμούνται ότι πρόκειται για μία δοκιμασία του αυτονόητου. Οι φοιτητές μου θέλω να αισθανθούν ότι το δίκιο είναι με το μέρος μου και ότι οι ίδιοι είναι πιο σημαντικοί για μένα από τη διαδικασία της δίκης."
Από τότε, μέχρι χθες που έφυγε από τη ζωή, πάλεψε με τον καρκίνο γενναία. Δεν σταμάτησε να υπηρετεί την επιστήμη του, να συμμετέχει σε συνέδρια, να συναντά ανθρώπους. Ήξερε καλά ότι ο χρόνος θα είναι πολύτιμος ως το τέλος. Ότι κάθε στιγμή, κάθε βλέμμα των φίλων του θα έδινε νόημα στο αφήγημά του.
Τον Απρίλιο του 2018, ο Σταύρος Τσακυράκης έδωσε την τελευταία ομιλία του στο αμφιθέατρο της Νομικής Τα 300 καθίσματα της αίθουσας δεν ήταν αρκετά να χωρέσουν τον κόσμο. Οι φοιτητές κρέμονταν σαν τα τσαμπιά από τις σκάλες και τον εξώστη. Μαζί τους και πολλοί φίλοι από την δημοσιογραφία, την πολιτική, τα πανεπιστήμια.
Στο τέλος, ένα ατέλειωτο χειροκρότημα ηχούσε στην αίθουσα. Στη σκέψη τους όλοι ήξεραν ότι ήταν το τελευταίο. Ήταν ο καλύτερος χαιρετισμός για τον καθηγητή, τον πολίτη και τον άνθρωπο που πέρασε τη ζωή του με μια βαθιά αίσθηση του δικαίου αλλά και με την συνείδηση χρέους του πολίτη που πασχίζει για μια ελεύθερη και δημοκρατική κοινωνία.
Το χειροκρότημα όμως των φοιτητών του δείχνει και την αποθέωση του δασκάλου την ώρα της μεγάλης αυλαίας. Τον μεγάλο αποχαιρετισμό που επιφυλάσσει ο μαθητής στον δάσκαλο για να τον ξεπροβοδίσει...
Αυτός ήταν ο καθηγητής Σταύρος Τσακυράκης. Ο σπουδαίος δάσκαλος που λάτρεψαν οι φοιτητές του!
