Του Μπεν Λουκ
Το εργατικό κόμμα της Βρετανίας αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη κρίση εδώ και 30 χρόνια. Μια μάχη μεταξύ του κατεστημένου επικεφαλή, του αριστερού Τζέρεμι Κόρμπιν και του πιο κεντροδεξιού υποψήφιου Όουεν Σμίθ, έγινε την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου με νικητή τον Κόρμπιν. Παράλληλα με την ετήσια συνεδρίαση του κόμματος τρέχει και το «The World Transformed» (Ο Κόσμος Μεταμορφωμένος), ένα τετραήμερο πολιτικό και καλλιτεχνικό φεστιβάλ οργανωμένο από τον οργανισμό Momentum, έναν αμφιλεγόμενο ακτιβιστικό οργανισμό ο οποίος γεννήθηκε από την επιτυχημένη καμπάνια ηγεσία του Κόρμπιν. Η διοργάνωση αυτή τοποθετεί τις εικαστικές τέχνες, με καλλιτέχνες όπως ο Τζέικ και ο Ντίνος Τσάπμαν αλλά και αντισυμβατικούς καλλιτέχνες όπως ο σατιρικός Ντάρεν Κούλεν στο επίκεντρο της μάχης του για την ηγεσία του Εργατικού κόμματος.
Η ιδέα για την διοργάνωση «άρχισε με καλλιτεχνικές βλέψεις, αλλά εξελίχτηκε σε ένα πιο πολιτικό και πολιτισμικό φεστιβάλ» λέει η Νατάσα Τζοζέτ η οποία, μαζί με την Τζέσι Χόσκιν, ίδρυσαν την Anti PV (αντι-ιδιωτική οπτική γωνία), η οποία επιμελείται τα εικαστικά. «Αρχίσαμε να μιλάμε για το πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα πολιτικό και καλλιτεχνικό φεστιβάλ, όχι αναγκαστικά με βάση την Momentum αλλά παράλληλα με αυτήν, με τις ίδιες ιδέες και αρχές, αλλά πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα ώστε να μιλήσουμε περισσότερο για τις κοινωνικές δεσμεύσεις».
Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα του φεστιβάλ, το οποίο περιλαμβάνει μια έκθεση και διάφορες συζητήσεις, δημιουργήθηκε με σκοπό «να εμπλουτιστεί η τέχνη από τις συζητήσεις και όχι να αποτελεί απλώς τον φόντο τους. Να σιγουρέψουμε ότι δεν θα λειτουργεί απλά με διακοσμητικό σκοπό αλλά να βασίζετε σε ιδέες κλειδιά του φεστιβάλ,» λέει ο Χόσκιν. Κάποια από τα θέματα που καλύπτονται περιλαμβάνουν τις «Νέες Πολιτικές για την Τέχνη και την Μουσική, την Τέχνη και τις Γυναίκες».
Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που περιλαμβάνονται είναι και ο Ντρίντεν Γκούντγουιν, ένας καλλιτέχνης του οποίου η δουλειά βρίσκετε στην συλλογή του Tate. Λέει ότι η «έμφαση που δίνει ο Κόρμπιν στις τέχνες βγάζει ιδιαίτερο νόημα» (ο αρχηγός του Εργατικού κόμματος υποσχέθηκε τον Αύγουστο να καταργήσει τις περικοπές του Συντηρητικού κόμματος αν εκλεγεί ). Ο Γκούντγουιν θα προβάλει το βίντεό του «Breathe, 2012» (Αναπνοή), μια σειρά από εξελισσόμενες ζωγραφιές του γιού του, τις οποίες άρχισε όταν ο γιός του ήταν πέντε, ένα έργο που προέκυψε από συζητήσεις με τον καθηγητή Φράνκ Κέλλι, κυβερνητικό σύμβουλο σε θέματα ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Η προβολή του έργου όπως λέει είναι σημαντική επειδή «μπορεί να είναι ο γιός μου αλλά λειτουργεί ως συμβολισμός για κάθε παιδί. Στην εικόνα ενός μικρού παιδιού υπάρχει μια αίσθηση ελπίδας, ευαισθησίας και ανάγκης για προσοχή… μιλάει για την ανάγκη μας να μεταμορφωθούμε και μας δίνει μια αίσθηση υπευθυνότητας και έναν πιο ανθρώπινο κόσμο.»
Σε αντίθεση με το ποιητικό κινούμενο σχέδιο του Γκούντγουιν έρχεται το έργο του Ντάρεν Κούλεν, του οποίου το κόμικ «(Don't) Join the Army» ((Μην) καταταχθείς στο στρατό), μια σάτιρα της στρατολογίας, αγοράστηκε πρόσφατα από το Victoria and Albert Museum. Για το «The World Transformed» εκθέτει άφησες για την εγκατάστασή του «Pocket Money Loans» το οποίο σατιρίζει «τον τρόπο που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δημιουργούν μια δική τους αφήγηση για θέματα όπως η μετανάστευση, η ανεργία και ο καταναλωτισμός».
Ο Κούλεν στηρίζει το Momentum μιας και για αυτόν το κεντροαριστερό Νέο Εργατικό Κόμμα με επικεφαλή τον Τόνι Μπλερ ήταν πάντα «απογοητευτικό». Αλλά με την εμφάνιση του Momentum «ενθουσιάστηκε με αυτό το κίνημα που μπορεί πάλι να αναδείξει το Εργατικό Κόμμα». Το φεστιβάλ, πιστεύει, είναι «ένα τέλειο παράδειγμα για την υπόσχεση μιας νέας τέτοιας πολιτικής δράσης».
Παρόλο που ο Κόρμπιν θα συμμετέχει, το ευρύτερο Εργατικό Κόμμα δεν έχει «καμία άμεση σχέση» με το φεστιβάλ λέει η Ζοζέτ. «Το συμβούλιο του Εργατικού Κόμματος δεν είχε καμία σχέση με την διοργάνωση και εκεί βασίζεται και το ήθος του φεστιβάλ: προσπαθεί να φέρει μαζί ανθρώπους που θέλουν να συμμετέχουν και που δεν ανήκουν αναγκαστικά στο Εργατικό Κόμμα, και να τους δώσει ένα βήμα για να μιλήσουν.» Στο φεστιβάλ μπορεί να συμμετέχει ο καθένας ελεύθερα και διοργανώθηκε αποκλειστικά από εθελοντές, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και η Ζοζέτ και η Χόσκιν και οι 30.000 λίρες Αγγλίας που στοίχισε μαζεύτηκαν μέσο crowdfunding (χρηματοδότηση εθελοντών) και μιας λοταρίας αυθεντικών έργων από καλλιτέχνες τις έκθεσης που δεν μπορούσαν να συμμετέχουν.
Οι ακριβές τιμές που έβαλαν κάποιοι συμμετέχοντες στα έργα τους μπορεί να βοηθήσει το φεστιβάλ να πάρει πίσω τα χρήματα που χάλασε, αλλά, όντας ένα σοσιαλιστικό κίνημα, οι συζητήσεις δεν πρέπει να ασκούν κριτική στην αγορά τέχνης; «Θέλουμε να αποφύγουμε την κριτική στον κόσμο τις τέχνης από πολιτικής σκοπιάς,» λέει η Ζοζέτ, «επειδή ο σκοπός είναι να δημιουργήσουμε ένα διαφορετικό περιβάλλον και να μπούμε σε έναν διάλογο μεταξύ όλων των καλλιτεχνών που θα συμμετέχουν αλλά και του κόσμου που θα έρθει. Τι μέλλον μπορούμε να φανταστούμε για τους καλλιτέχνες μας;»
Αλλά ο Κούλεν πιστεύει ότι «το μεγαλύτερο κομμάτι της βιομηχανίας της τέχνης δεν ενδιαφέρεται για τα πολιτικά δρώμενα επειδή υπάρχει ι πιθανότητα έτσι να χαθούν αγοραστές, και οι συλλέκτες συνήθως είναι πλούσιοι και με δεξιά οπτική γωνία. Οπότε έχεις επιλογή: υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες που για χάριν της καριέρας τους, αποπολιτικοποιούν το έργο τους η δεν δημιουργούν κάτι με πολιτικό σκοπό ή δεν λένε απολύτως τίποτα».
Η εμφάνιση του Momentum, το οποίο πλέον αποτελείται από 18.000 μέλη είναι μια από τις μεγαλύτερες πηγές άγχους του Εργατικού Κόμματος. Ο οργανισμός προσπαθεί να «ενδυναμώσει το Εργατικό Κόμμα με το να αυξήσει τους συμμετέχοντες και την ενασχόληση με τα τοπικά, τα περιφερειακά και τα εθνικά θέματα», αλλά οι αντίπαλοί του το κατηγορούν ότι είναι ένα επιθετικό «κόμμα μέσα στο κόμμα» που θέλει να φέρει το Εργατικό κίνημα με αμείλικτό τρόπο προς τα αριστερά. «Δεν μπορείς να συμμετέχεις χωρίς να αντιλαμβάνεσαι τον διαχωρισμό,» λέει ο Γκούντγουιν «και πιστεύω ότι από μία άποψη, λόγο τις θεματολογίας της έκθεσης, γίνεται για να εκφράσει κάποιος την ανάγκη να επικεντρωθούμε σε αυτό, παρά στο κομμάτια που αποκόπτονται.»
Απόδοση: Χρόνης Μούγιος
