NASA: Το Hubble απαθανατίζει ένα τεράστιο σμήνος γαλαξιών
Shutterstock
Shutterstock

NASA: Το Hubble απαθανατίζει ένα τεράστιο σμήνος γαλαξιών

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA κατάφερε να απαθανατίσει ένα τεράστιο σμήνος γαλαξιών

Συγκεκριμένα, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) περιγράφει ότι πρόκειται για το κοσμικό λεβιάθαν που μπορεί να αναγνωριστεί από τις παραμορφώσεις του χωροχρόνου γύρω του, σαν ένα βυθισμένο θαλάσσιο τέρας που προκαλεί κύματα στην επιφάνεια. Η τεράστια μάζα του σμήνους καμπυλώνει τον χωροχρόνο, δημιουργώντας έναν βαρυτικό φακό που κάμπτει το φως από μακρινούς γαλαξίες πέρα από το σμήνος. Οι παραμορφωμένες ραβδώσεις και τα τόξα του φωτός που βλέπουμε σε αυτή την εικόνα είναι το αποτέλεσμα. Μια σειρά από άλλους γαλαξίες περιβάλλει το σμήνος, και μια χούφτα αστέρια του προσκηνίου με τις χαρακτηριστικές αιχμές περίθλασης είναι διάσπαρτα σε όλη την εικόνα.

Το συγκεκριμένο σμήνος γαλαξιών, που ονομάζεται eMACS J1823.1+7822, βρίσκεται σχεδόν εννέα δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά στον αστερισμό του Δράκου. Είναι ένα από τα πέντε εξαιρετικά ογκώδη σμήνη γαλαξιών που εξερεύνησε το Hubble με σκοπό τη μέτρηση της ισχύος αυτών των βαρυτικών φακών, η οποία θα έδινε πληροφορίες για την κατανομή της σκοτεινής ύλης στα σμήνη γαλαξιών. Ισχυροί βαρυτικοί φακοί όπως ο eMACS J1823.1+7822 μπορούν να βοηθήσουν τους αστρονόμους να μελετήσουν μακρινούς γαλαξίες, λειτουργώντας ως τεράστια φυσικά τηλεσκόπια που μεγεθύνουν αντικείμενα που διαφορετικά θα ήταν πολύ αμυδρά ή μακρινά για να επιλυθούν.

Αυτή η εικόνα πολλαπλών μηκών κύματος συνδυάζει δεδομένα από οκτώ διαφορετικά φίλτρα και δύο διαφορετικά όργανα: Η προηγμένη κάμερα για έρευνες του Hubble και η κάμερα ευρείας κλίμακας 3. Και τα δύο όργανα μπορούν να δουν αστρονομικά αντικείμενα σε ένα μικρό μόνο κομμάτι του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος χρησιμοποιώντας φίλτρα, τα οποία επιτρέπουν στους αστρονόμους να απεικονίζουν αντικείμενα σε ακριβώς επιλεγμένα μήκη κύματος. Ο συνδυασμός των παρατηρήσεων σε διαφορετικά μήκη κύματος επιτρέπει στους αστρονόμους να αναπτύξουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της δομής, της σύνθεσης και της συμπεριφοράς ενός αντικειμένου από ό,τι θα αποκάλυπτε μόνο το ορατό φως.