Η αυριανή ημερομηνία έχει πάντα ένα μεγαλύτερο συμβολισμό για τους ανθρώπους της ελληνικής αγοράς: Πριν από 25 χρόνια ο Γενικός Δείκτης Τιμών του Χρηματιστηρίου Αθηνών κατέγραψε την υψηλότερη τιμή της ιστορίας του φθάνοντας ενδοσυνεδριακά ως τις 6.484,38 μονάδες για να κλείσει στις 6.355,04. Έκτοτε δεν ξαναείδε τόσο υψηλά επίπεδα και μάλλον δεν θα ξαναδεί ποτέ - σίγουρα όχι σε αυτή τη γενιά - εκτός αν αλλάξει ο τρόπος υπολογισμού του δείκτη.
Η κεφαλαιοποίηση της αγοράς στα ιστορικά υψηλά είχε φθάσει στα 212 δισ. ευρώ όταν σήμερα - 5.000 και βάλε μονάδες χαμηλότερα - η κεφαλαιοποίηση της αγοράς είναι 100 δισ. ευρώ.
Η ατυχία της ανόδου του 1999 είναι ότι χτίστηκε πάνω σε μια σειρά λαθών, λάθη τα οποία προήλθαν από την πρωτόγνωρη συμμετοχή της ελληνικής κοινωνίας σε ένα πάρτι εύκολων αποδόσεων. Το πάρτι τροφοδοτήθηκε με άπειρο θεωρητικό χρήμα, εκατοντάδες χιλιάδες κωδικούς που είχαν από λίγη έως καθόλου γνώση του αντικειμένου και λίγες εισηγμένες εταιρείες. Με αυτά τα υλικά το μίγμα ανόδου θα μπορούσε να είναι μόνο εκρηκτικό.
Τα απόνερα των υπερβολών ήταν εξίσου συντριπτικά: Παραπάνω από τις μισές εταιρείες από αυτές που μπήκαν την περίοδο της μεγάλης ευφορίας έκλεισαν με τραυματικό τρόπο, οι μισές χρηματιστηριακές εταιρείες έκλεισαν τα περισσότερα έντυπα και ειδικές εκπομπές έδωσαν τη θέση τους σε άλλο περιεχόμενο, το Χρηματιστήριο έγινε συνώνυμο της ανυποληψίας και της αρπαχτής.
Αυτό που ακολούθησε την περίοδο 2008 – 2016 μπορεί να αποτελέσει εγχειρίδιο περιγραφής της τέλειας χρηματιστηριακής καταιγίδας η οποία ολοκληρώθηκε στις 11 Φεβρουαρίου του 2016: Σε εκείνη τη συνεδρίαση ο Γενικός Δείκτης έκλεισε στις 440 μονάδες χάνοντας 93% από τα ιστορικά υψηλά ολοκληρώνοντας μια πορεία φθοράς 17 ετών καταρρίπτοντας παράλληλα μια γενική θεώρηση που θέλει τα χρηματιστήρια μακροπρόθεσμα να υπερ-αποδίδουν έναντι όλων των άλλων μορφών επενδύσεων.
Όμως, το ζητούμενο δεν είναι να πιάσει ο δείκτης τις τιμές του 1999, το ζητούμενο είναι η αγορά να αποκτήσει και πάλι συμμετοχή και βάθος. Να γίνει πρώτα μια αγορά εταιρειών και εν συνεχεία να γίνει μια αγορά δεικτών. Σήμερα, δεν υπάρχει ούτε μια ειδική εκπομπή σε τακτική βάση σε κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας που να αναφέρεται στο Χρηματιστήριο, ούτε καν μια αναφορά στο που έκλεισε ο Γενικός Δείκτης.
Οι ενεργοί κωδικοί που άλλοτε ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις σήμερα δεν μπορούν εκλέξουν ούτε… δήμαρχο. Από μια πλευρά αυτό ίσως είναι και μια αισιόδοξη νότα: Η συρρίκνωση της αγοράς είναι σε σημείο υπερβολής ανάλογης με αυτή που είδαμε το 1999. Και αυτή η υπερβολή αναμένει τη διόρθωσή της.
