Σε ένα χρηματιστηριακό ράλι που έχει διάρκεια τεσσάρων ετών είναι λογικό να εμφανίζονται επιμέρους φαινόμενα υπερθέρμανσης, τα οποία ακολουθούν τη δυναμική των αποτιμήσεων άλλων αγορών ή σχετίζονται με επιχειρηματικές συμφωνίες.
Η πληροφορική ήταν πάντοτε ένας γοητευτικός χώρος για τη διαμόρφωση υπερτιμημάτων αφού το αντικείμενο έβρισκε διασυνοριακές εφαρμογές, είχε δηλαδή χαρακτηριστικά που διαμόρφωναν εύκολα οικονομίες κλίμακος.
Παρ' όλα αυτά η πληροφορική είναι μια έννοια με μεγάλο εύρος δραστηριοτήτων που ξεκινά από την πώληση ηλεκτρονικών συσκευών μέχρι την ανάπτυξη λογισμικού τεχνητής νοημοσύνης. Οι επιμέρους δραστηριότητες δεν έχουν την ίδια προσδοκώμενη ανάπτυξη, ούτε το ίδιο περιθώριο κέρδους. Ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής έχει μικρό περιθώριο κερδοφορίας σε αντίθεση με μια εφαρμογή.
Ωστόσο, το ελληνικό Χρηματιστήριο εσχάτως λειτουργεί σαν χωνευτήρι για όσους τυγχάνει να έχουν έστω και την παραμικρή επαφή με την πληροφορική. Τη «ζημιά» την έχει κάνει η Entersoft της οποία η πώληση στον όμιλο της Olympia θεωρείται βέβαια πλέον, σε μια άκρως εντυπωσιακή αποτίμηση για τα ελληνικά δεδομένα: Ο λόγος των ιστορικών κερδών κλείδωσε στην τιμή του deal στις 33 φορές, ενώ η επιχειρηματική αξία των λειτουργικών κερδών βρίσκεται κοντά στις 19 φορές.
Βέβαια, εδώ πλέον μιλάμε για μια αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος και όσο να ναι μια προσαύξηση για την απόκτηση του ποσοστού ελέγχου δικαιολογείται. Τα υπερτιμήματα είναι μέρος της ζωής των χρηματιστηρίων, η υπεραξία είναι μέρος του παιχνιδιού και οι εξαγορές δικαιολογούν υπερβολές, αφού υπό άλλες συνθήκες τέτοιες συναλλαγές δεν θα ήταν επιτεύξιμες. Τι γίνεται όμως με άλλες εταιρίες του κλάδου που δείχνουν όχι μόνο να ακολουθούν, αλλά και να πλειοδοτούν σε όρους σχετικών αποτιμήσεων;
Σίγουρα αυτές οι εταιρίες έχουν να μας πουν πολλά. Διότι αν δεν έχουν να μας πουν κάτι που θα βάλει μια προσδοκία σοβαρής εταιρικής κερδοφορίας για την επόμενη διετία τότε μάλλον είναι η απόλυτη ευκαιρία πώλησης. Για μια εταιρία που οι δείκτες των λειτουργικών κερδών προσεγγίζουν τις 20 φορές, το λιγότερο που θα πρέπει να περιμένει ένας επενδυτής είναι οι ρυθμοί μεγέθυνσης για κάθε ένα από τα επόμενα τρία χρόνια να είναι τουλάχιστον 30%.
Οι εταιρίες μπορούν να πετύχουν τέτοιους ρυθμούς σε ένα περιβάλλον ανάπτυξης της οικονομίας ή με εξαγορές. Επειδή όμως οι εξαγορές γίνονται με μετρητά ή δανεισμό η επίδοση που θα πρέπει να πετύχουν από την εξαγορά θα πρέπει να υπερβαίνει το 30%. Επομένως, υπό πολύ ευνοϊκές συνθήκες κάτι τέτοιο δεν είναι απίθανο. Δεν θα λέγαμε το ίδιο για τις εταιρίες που πουλάνε αναλώσιμα ή έχουν ένα πολύ εξειδικευμένο αντικείμενο με αποκλειστική παρουσία στην ελληνική αγορά.
Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι ενώ υπάρχουν εισηγμένες εταιρίες πληροφορικής στο ΧΑ με ευρύτατη γεωγραφική παρουσία και αξιόλογο αντικείμενο σε μέγεθος και εξειδίκευση η αγορά τείνει να τις τιμολογεί με χαμηλούς δείκτες που βρίσκονται σε αντικειμενικά χαμηλές αποτιμήσεις.
Αντίθετα, παρατηρούμε τη διάθεση της αγοράς να πιστέψει ότι το μικρό μέγεθος είναι αυτό που έχει το μεγάλο πλεονέκτημα. Για αυτό την επόμενη φορά που θα έχετε μια «αξιόπιστη πληροφορία» πριν πατήσετε το κουμπί της εντολής αγοράς κάντε στον εαυτό σας μια χάρη: Δείτε τον ισολογισμό της εταιρίας που αγοράζετε. Δείτε πόσα χρόνια η μετοχή ήταν σε αφάνεια και πόσα κομμάτια έκανε καθημερινά, αν υπήρχαν συνεδριάσεις που δεν άνοιγε καν.
Δείτε τι κάνουν οι βασικοί μέτοχοι. Αν όλα αυτά σας πείσουν, τότε μπορεί και να έχετε βρει την επόμενη Entersoft.
