Εάν δεν υπήρχε το ημερολόγιο να ξεκαθαρίζει ότι βρισκόμαστε στον Απρίλιο του 2023 και παρατηρούσαμε μόνο την προεκλογική καμπάνια, μπορεί και να πιστεύαμε ότι βρισκόμαστε ακόμα στο 2019, παραμονές της εκλογικής αναμέτρησης. Στο ΣΥΡΙΖΑ, σα να μην έχει αλλάξει τίποτα, εξακολουθούν να χρησιμοποιούν την ίδια μεθοδολογία, αν και τώρα πλέον, έχουν αδιάψευστες ενδείξεις ότι αυτή δεν μπορεί να τους οδηγήσει σε διαφορετικό αποτέλεσμα.
Ατελέσφρορη δαιμονοποίηση Μητσοτάκη, περιγραφή μιας «δυστοπικής» εικονικής πραγματικότητας στην κοινωνία, προσπάθεια υφαρπαγής της ψήφου των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, κυβερνητικό πρόγραμμα σκόρπιων πλίνθων και κεράμων και αμφισβήτηση των δημοσκοπήσεων.
Ευτυχώς, μετά τις υποθέσεις του ευρωβουλευτή Γεωργούλη και του βουλευτή Ραγκούση και έως ότου να εντοπίσουν πιθανά αντίβαρα – ο σχετικός μηχανισμός της Κουμουνδούρου ψάχνει μανιωδώς για να ρεφάρει – γλιτώσαμε από την ηθικολογία και την αριστερή κλισεδάρα τους.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει κανένα λαγό να βγάλει από το καπέλο και φορτώνει πλέον στα ψηφοδέλτια του κόμματος περσόνες και προσωπικούς «μουτζαχεντίν», που θα τον κρατήσουν όρθιο στην εσωτερική μάχη του ΣΥΡΙΖΑ. Απέναντι στους λοιπούς ιδιοκτήτες του κόμματος, που τελούν εν αναμονή μιας ακόμη ήττας του και η οποία θα τους νομιμοποιήσει, να απαιτήσουν κάποιου είδους λογαριασμό. Ενώ πάντως η ήττα εμπεδώνεται, ως το πιθανότερο ενδεχόμενο ακόμη και στους αιθεροβάμμονες και πρωτίστως, σε όσους δολίως διακινούν τα σενάρια για…ψεύτικες δημοσκοπήσεις, προκαλούν μεγαλύτερη έκπληξη όσοι, εκτός του κομματικού οργανισμού, επιχειρούν να διορθώσουν την καταστροφική εικόνα και γραμμή της ηγεσίας του.
Οι ίδιοι που γράφουν και εκφράζουν αρκετά πειστικά την έντονη ανησυχία τους για την εκτίναξη του δημοσίου χρέους και τα επιδόματα στήριξης που δόθηκαν με μεγαλύτερη γαλαντομία από την παρούσα κυβέρνηση, διαβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος εάν ο ΣΥΡΙΖΑ επανακάμψει στην κυβέρνηση, είτε αυτόνομα, είτε ως μέρος μιας προοδευτικής κυβέρνησης των ηττημένων.
Είναι εξαιρετικά καθησυχαστικοί καθώς θεωρούν ότι το τρίπτυχο αύξηση μισθών, μείωση φόρων, διαγραφή χρεών που υπόσχεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν μπορεί να χρεοκοπήσει τη χώρα. Υπονοούν ότι αυτή που προκαλεί την ανησυχία για ένα νέο μνημόνιο είναι η ΝΔ και όχι η κατσαπλιάδικη οικονομική πολιτική που συνίσταται στη συνταγή «μικραίνουμε την πίτα, μοιράζουμε περισσότερα κομμάτια και ταϊζουμε και το σκύλο».
Η υποστύλωση του προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, ως υπεύθυνης κυβερνητικής δύναμης, ευτυχώς δεν μπορεί να επιτευχθεί με διαβεβαιώσεις… αναρμοδίων ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ τίποτα δεν μπορεί να πάει χειρότερα. Είναι ένα remake στο ερώτημα «τι χειρότερο μπορούμε να πάθουμε;» που δονούσε την κοινωνία όταν εμπιστεύτηκε την τύχη της στα χέρια των Τσίπρα - Καμμένου το 2015. Είναι χρήσιμος ο φόβος των χειρότερων που προκλήθηκαν, επειδή αφελώς οι περισσότεροι διάλεξαν να πιστέψουν το καλό σενάριο. Βοηθάει και ο Βαρουφάκης, δεν έχουμε παράπονο να μην ξεχαστεί ο οικονομικός άθλος του 3ου μνημονίου, της εκχώρησης ελέγχου της δημόσιας περιουσίας στους δανειστές σχεδόν για έναν αιώνα κλπ.
