Η αναγκαστική στροφή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην υπολογισμένη ρητορεία της μετριοπάθειας, συνοδεύεται από μια τεράστια αγωνία της Κουμουνδούρου. Ποιος στο τέλος θα καρπωθεί στην κάλπη, τη λεγόμενη αντισυστημική ψήφο, η οποία, υπό τη σκιά της τραγωδίας στα Τέμπη, διευρύνεται.
Στη στρατηγική της αυτοσυγκράτησης για να κερδηθούν πόντοι από το κέντρο - εφόσον ο κ. Τσίπρας έχει πειστεί ότι χωρίς αυτό δεν έχει καμιά τύχη - προσκρούει η επένδυση στην ψήφο των νέων. Εάν υποθέσουμε, ότι η νεολαία, που ταυτίστηκε όσο κανείς με θύματα της τραγωδίας, θα ψηφίσει αντισυστημικά, ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον δεν έχει να λαμβάνει όσα προσδοκά.
Ούτε στις δημοσκοπήσεις υπάρχουν ενδείξεις ότι οι νέοι - όσοι θα φτάσουν τελικά στην κάλπη - θα καταψηφίσουν μόνο την κυβέρνηση, ούτε τα μηνύματα που λαμβάνουν από τους «χώρους» με τους οποίους είχαν προνομιακές σχέσεις, τους επιτρέπουν να το θεωρούν. Το αντίθετο.
Η αξιωματική αντιπολίτευση ξέρει και νοιώθει ότι δεν μπορεί να επενδύσει, με τον καθαρό τρόπο που το έκανε στο παρελθόν, στην όποια οργή. Κουβαλάει το συστημικό κυβερνητικό παρελθόν που έχτισε, όταν ασμένως πέταξε όλα τα «αντι» προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία.
Από την άλλη, η παραμονή του στην εξουσία για 4,5 χρόνια, έχει αποδείξει ότι κανενός είδους ευθύνη και επάρκεια δεν διαθέτει. Ούτε στα μικρά, ούτε στα μεγάλα κι ας επιχείρησε ο αρχηγός του κόμματος, στην τελευταία του συνέντευξη στο Mega, να εμφανιστεί ως αξιόπιστος και υπεύθυνος πρώην και μελλοντικός πρωθυπουργός.
Η αντικειμενική αδυναμία να παίξουν με τους όρους του παρελθόντος, δίνει ισχύ στα πολιτικά μαγαζάκια που μεταπρατικά διαχειρίζονται το νέο κύμα αντισυστημισμού. Είτε αυτό γίνεται με αριστερή ταμπέλα και έκφραση του τον ακραίο ναρκισσισμό του Γιάνη Βαρουφάκη, είτε με δεξιά ταμπέλα και έκφραση τον επιτήδειο συνωμοσιολογικό αχταρμά του Κ. Βελόπουλου.
Αναθαρρώντας για πρωτιά, μετά τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που διενεργήθηκαν μέσα στον ομιχλώδη ορίζοντα της οργής και της οδύνης, διάφορες φωνές - ηχεία του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν δήθεν πως ανησυχούν για τον ακροδεξιό αντισυστημισμό αλλά για τα μπάχαλα που βγήκαν ξανά στην πόλη, δεν τολμάνε να μιλήσουν.
Ποιος λειτούργησε ως πλασιέ των ακροδεξιών επί χρόνια, πότε για να τους εκμεταλλευτεί κυβερνητικά και πότε για να υπονομεύσει την όποια κανονικότητα, είναι γνωστό. Ας θυμηθούμε μόνο τα συνειδητά σαμποτάζ στα lock down και στον εμβολιασμό μέχρι τα «ναι μεν αλλά» για τον πόλεμο της Ουκρανίας. Και σήμερα ακόμη ευθύνονται για τον κόσμο που τα βράδια αγοράζει την αλοιφή «Ακραίον». Ναι, αυτή που πουλάει κάθε βράδυ μαζί με τον αντισυστημισμό, αρχηγός κόμματος, που υπό συνθήκες, όπως μας είπε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να βαφτιστεί προοδευτικός και χρήσιμος.
