Το θέμα με τη δυνητική, και η ισχυρή επισήμανση της λέξης έχει τη σημασία της, απόκτηση από την Τουρκία των περιβόητων πυραύλων αέρος - αέρος Meteor έχει πάρει διαστάσεις εθνικού θρίλερ, αν όχι εθνικής καταστροφής από κέντρα και ανθρώπους που δεν θα ήθελαν τίποτα άλλο παρά να δουν τις προσπάθειες της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, μιας κυβέρνησης που αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί έχει κάνει τα περισσότερα από όλους για την Εθνική Άμυνα τα τελευταία 25 χρόνια, να πηγαίνουν στράφι.
Αλλά ας δούμε τα πράγματα από τη ρεαλιστική σκοπιά των πραγμάτων και επί συγκεκριμένης βάσης.
Πράγματι, η Τουρκία έχει εκφράσει την επιθυμία (σύμφωνα με όσα διαβάζουμε) να αγοράσει αριθμό Eurofighter (20+20), τα οποία κατασκευάζονται από τις Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισπανία και Ιταλία. Και πράγματι, είναι πιθανό, η στήλη δεν κάνει ρεπορτάζ σε αυτό το σημείο αλλά εκτιμήσεις, η Τουρκία να έχει (συ)ζητήσει αυτά να εξοπλιστούν και με πυραύλους Meteor, τους οποίους κατασκευάζει η MBDA (μια κοινοπραξία των Airbus - που έχει και στρατιωτικό σκέλος - BAE Systems και Leonardo). Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, άδεια πρέπει να δώσουν όλα τα μέρη για την πώληση. Το ίδιο ισχύει για όλες τις πωλήσεις οπλικών συστημάτων, είτε αποτελούνται από έναν κατασκευαστή (λόγου χάρη τη Huntington Ingalls Industries των ΗΠΑ που κατασκευάζει τα αεροπλανοφόρα της υπερδύναμης) είτε από πολλούς κατασκευαστές.
Πάμε τώρα επί του πρακτέου: Για να αγοράσει η Τουρκία τον Meteor θα πρέπει να υπάρχει η πλατφόρμα (αεροσκάφος) που να τον δέχεται. Ρεαλιστικά, για τις Ελλάδα και Τουρκία, τον πύραυλο (αφήνοντας στην άκρη αεροσκάφη όπως το Saab) μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν τα Eurofighter και τα F-35 από το πρόγραμμα των οποίων η Τουρκία αποβλήθηκε όταν αγόρασε τους S-400.
Ερώτηση: Είμαστε βέβαιοι πως η νέα γερμανική κυβέρνηση με πιθανότερο Καγκελάριο τον κεντροδεξιό Friedrich Mertz του CDU θα δώσει το ΟΚ, ώστε η Τουρκία να προμηθευτεί Eurofighter; Ειδικά αν η κυβέρνηση συνεργασίας που θα προκύψει θα είναι ακόμα πιο δεξιά του CDU ως οντότητα; Τροφή για σκέψη.
Η Ελλάδα αναφορικά με το βαρύ σκέλος των αμυντικών δαπανών της έχει επιλέξει τη Γαλλία σε μεγάλο ποσοστό για τις αγορές οπλικών συστημάτων (Belharra, Rafale, προαίρεση για 4η φρεγάτα, πιθανή απόκτηση +6 Rafale). Δεύτερες έρχονται οι ΗΠΑ (F-35, Black Hawk, αναβάθμιση F-16, πακέτο όπλων για F-16 και F-35 - που εκκρεμεί) και τρίτο το Ισραήλ (Spike NLOS, Rampage, Spice, συμμετοχή Elbit στην 120 ΠΕΑ, πιθανή εμπλοκή στο σύστημα αντιεροπορικού θόλου, ιδιοκτησία της ΕΛΒΟ, πιθανότητα αγοράς συστημάτων PULS).
Εδώ να σημειωθεί πως οι ΗΠΑ έχουν - σύμφωνα με πληροφορίες - συμφωνήσει, χάρη στις προσπάθειες του πρωθυπουργού σε υψηλότατο επίπεδο, σε αρχικό στάδιο να αποδεσμεύσουν για την Ελλάδα τους AMRAAM 120D και JASSM (στους οποίους η στήλη αναφέρθηκε παλαιότερα). Η Τουρκία, από την άλλη, έχει προ-έγκριση για τους AMRAAM 120C-8 και καθόλου για τους JASSM. Αυτό από μόνο του, εφόσον και τα δύο σκέλη επιβεβαιωθούν, θα αποτελεί τεράστια επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης, ήτοι το αντίπαλο δέος του Meteor, AMRAAM (αλλά όχι επί ίσοις όροις, ο Meteor είναι καλύτερος) και ο βασικός πύραυλος στρατηγικής κρούσεως να είναι διαθέσιμοι μόνο για τη χώρα μας.
Η χώρα μας αποτελεί, συνεπώς, προνομιακό συνομιλητή της Γαλλίας σε στρατιωτικό επίπεδο και εκτίμηση της στήλης είναι πως μέχρι της λήξη της θητείας του κ. Μακρόν, ο Γάλλος πρόεδρος δεν θα δώσει το πράσινο φως για αποδέσμευση του Meteor, όσο και αν πιέζει το Ηνωμένο Βασίλειο προς αυτή την κατεύθυνση. Ενδεχομένως και να μην χρειαστεί να μπει στο δίλημμα διότι όπως αναφέραμε, δεν είναι καθόλου βέβαιη η αποδέσμευση των Eurofighter για την Τουρκία.
Σημειωτέον δε, μιας Τουρκίας που μας έχει «βομβαρδίσεi» (sic) με ανακοινώσεις: Μια για απόκτηση 40 νέων και αναβάθμιση ακόμα 79 F-16, μια για το Eurofighter, μια για πιθανή επανένταξη στο πρόγραμμα των F-35. Το πρόβλημα, με την πάροδο του χρόνου, το έχει η τουρκική Πολεμική Αεροπορία και όχι εμείς. Ακόμα και αν, ωστόσο, η γειτονική χώρα αποκτήσει και Eurofighter και Meteor θα πρέπει να σημειωθεί πως το κάθε οπλικό σύστημα είναι τόσο καλό όσο η γνώση και οι ικανότητες αυτών που τα χειρίζονται. Και όλοι γνωρίζουμε το επίπεδο των Ελλήνων πιλότων.
Εν κατακλείδι, η υπόθεση Meteor και Τουρκία είναι, κατά την εκτίμηση του γράφοντος, ακόμα μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από τις εξαιρετικές επιδόσεις της χώρας στον τομέα της άμυνας.
Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει σε ένα μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, μια πυρηνική δύναμη και την μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη της ηπειρωτικής Ευρώπης, τι να κάνει.
Πάνω απ' όλα, ωστόσο, ο κ. Μητσοτάκης έχει αποδείξει επί του πεδίου (βλ. καλοκαίρι του 2020) πως αν η Τουρκία υπερβεί τα όρια που έχει θέσει η ελληνική κυβέρνηση, δεν θα διστάσει να δώσει διαταγή για τα περαιτέρω. Ό,τι όπλα και αν έχει η γειτονική χώρα, ό,τι προθέσεις και αν έχει.
Και αυτό η Τουρκία το γνωρίζει καλά, όπως και η Γαλλία και οι ΗΠΑ αλλά και το Ισραήλ.
Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
