Στο τέλος χειροκρότησαν. Χλιαρά, αλλά ευγενικά. Κάποιοι είχαν μείνει speechless (άφωνοι), άλλοι scepticals. Σίγουρα μερικοί κατάλαβαν κάτι περισσότερο, ίσως επειδή είχαν ήδη την τύχη να συζητήσουν με τον νέο πρόεδρο της (πρώην) αριστερής αντιπολίτευσης. Σίγουρα εντυπωσίασε πάντως ο κ. Κασσελάκης λέγοντας το αμίμητο στους βιομηχάνους του γνωστού ΣΕΒ: «Έχετε απέναντί σας τον πρόεδρο μιας αριστερής παράταξης και συγχρόνως έναν αριστερό επιχειρηματία».
Το νεαρό της ηλικίας του ομιλητή συγχωρεί ότι δεν γνωρίζει ότι στην Ελλάδα είχαμε (και έχουμε) πολλούς αριστερούς επιχειρηματίες. Με τον τρόπο τους σήμερα, κάποτε όμως επειδή η μεταπολεμική δεξιά τους είχε κλείσει το δρόμο προς οιαδήποτε κρατική θέση. Στους περισσότερους καλό τους έκανε, η δεξιά, αφού και πέτυχαν και πλούτισαν και βοήθησαν τον τόπο πολλαπλώς. Τι νόμιζε δηλαδή ο νέος «πρόεδρος»;
Ήταν μια παράδοξη στιγμή στη Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας. Σίγουρα πιο χαλαρή από την ανάλογη, το Μάιο 2015 όταν ο κ. Τσίπρας μιλώντας στο ίδιο ακροατήριο έλεγε ότι περιμένει την αποδοχή της «ελληνικής πρότασης» (όταν στην Ευρώπη είχε ήδη απορριφθεί…). Πρόσθετε μάλιστα με ύφος ότι η χώρα χρειάζεται πολιτική «ενεργούς ζήτησης» δηλαδή να αυξηθεί η κατανάλωση δηλαδή να αυξηθούν μισθοί και συντάξεις του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα. Όλοι θυμόμαστε τι συνέβη μετά ολίγες εβδομάδες.
Επομένως, το χθεσινό ακροατήριο ήταν προετοιμασμένο αφού είχε αντιμετωπίσει κι άλλη φορά, προσφάτως, όχι απλώς παρόμοια αλλά πολύ πιο τραγελαφική ομιλία όταν μάλιστα ο προκάτοχος του κ. Κασσελάκη μιλούσε από θέση πρωθυπουργού. Κι εκείνος είχε αναφερθεί, ως δεύτερη μάλιστα σε σημασία πρόταση, στους «εκατοντάδες χιλιάδες νέους επιστήμονες και τεχνικούς που μπορούν να παίξουν το ρόλο της αναπτυξιακής εμπροσθοφυλακής».
Τα ίδια «σοβαρά» , στο πιο λυρικό, διηγήθηκε ο κ. Κασσελάκης με ύφος ανθρώπου που μας ήρθε από την Νεφελοκοκκυγία. Στην τρέχουσα συριζαϊκή εκδοχή προτεραιότητα είναι να γυρίσουν οι νέοι των 35 ετών που πήγαν στα ξένα για να γίνουν επιχειρηματίες (σαν κι αυτόν) επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη της πατρίδας τους, που έχει «ξεδοντιαστεί» και έχει «πιάσει πάτο». Αν όμως τα αφεντικά, που τον άκουγαν με ολοένα μεγαλύτερη απορία, φρόντιζαν να δείξουν «ανθρωπιά» και να δώσουν stock options (μετοχές δηλαδή) στους εργαζομένους τους τότε η εργασία θα γίνει «συν-εργασία» και οι παλιννοστούντες νέοι θα ενταχθούν με χαρά μεγάλη αφού όλοι θα συμφωνήσουμε πως το «κεφάλαιο είναι απλά ένα εργαλείο». Δεν είπε τίποτε για τον κίνδυνο να πατώσουν οι εξαγωγές της χώρας αν πετύχει η μαζική επιστροφή των «νέων σαν κι εμένα» παρόλο που, κατά τον πρόεδρο Κασσελάκη «το κορυφαίο εξαγωγικό προϊόν είναι τα μυαλά» της Ελλάδας.
Κι επειδή ίσως κάποιοι στις πρώτες σειρές μπορεί (θα τους ξέφυγε υποθέτω…) να τον κοίταξαν με απορία τους χρησιμοποίησε μια ανθρώπινη εικόνα: «Μιλήστε στα παιδιά των φίλων σας (που θέλουν να γίνουν επιχειρηματίες-σαν κι εμένα…), είπε. Ποιος θα τους βοηθήσει στην πρώτη στραβή που θα τους τύχει;» Προφανώς αν η επιχειρηματική ιδέα φουντάρει, υποθέτω. Για να διατυπώσει με οξύτητα την, επιτέλους, «αριστερή» ρητορική: «Πού είναι το κράτος;»
Στο μυαλό του κ. Κασσελάκη οι έννοιες κράτος, δικαιοσύνη, κοινωνική πρόνοια, η οποία βεβαίως δεν υπάρχει στην Ελλάδα είναι, μάλλον, μπερδεμένες. Φρόντισε άλλωστε να πει και κάτι καθαρόαιμα «αριστερό». Όταν γίνει πρωθυπουργός, θα υπάρχει «προστασία στην πρόσληψη» (άγνωστο τι εννοεί…) ενώ καμία απόλυση δεν θα γίνεται χωρίς «βάσιμο λόγο», όπως άλλωστε συμβαίνει και στην Αμερική. Στα δικά μου μάτια, ο κ. Κασσελάκης δεν γνωρίζει τίποτε για την ελληνική πραγματικότητα και μάλλον γνωρίζει και για την αμερικανική λιγότερα από όσα μάθαμε όλοι εμείς παρακολουθώντας χιλιάδες προσλήψεις και απολύσεις με τα μάτια του Hollywood.
Στον Σύριζα πάντως θα είναι ευχαριστημένοι αφού ο πρόεδρος Στέφανος διαβεβαίωσε τους (κατά τεκμήριο εύπορους ακροατές του) ότι δεν θα τους βάλει «παραπάνω φορολόγηση», δεν θα επιτρέψει «ολιγοπώλιο στην ενέργεια», κι ότι ο Σύριζα δεν είναι η «παράταξη του κεντρικού συντονισμού».
Κλείνω με κάτι που θα είχε την πλάκα του, αν δεν έδειχνε την άφρονα οίηση του ανδρός. Σε μια ρητορική αποστροφή, μιλώντας για τις επιδοτήσεις που δίνονται από την κυβέρνηση, αναρωτήθηκε: «ποιος πληρώνει αυτά τα pass;». Για να απαντήσει: «τα νέα παιδιά». Εννοεί αυτά που πήραν των ομματιών τους; Αλλά αφού λείπουν δεν πληρώνουν εδώ τους φόρους τους. Εννοεί όσα «παιδιά» έμειναν πίσω, προφανώς γιατί δεν είναι «μυαλά»; Πιθανόν αφού τα φαντάζεται να γογγύζουν από την καταπίεση Μητσοτάκη. Ίσως έτσι να εξηγείται γιατί νέοι και μεγαλύτεροι λήπτες δεν αφήνουν ούτε λέπι από τα passes.
Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Τουλάχιστον όμως ο κ. Κασσελάκης ξεκαθάρισε ότι ο νέος Σύριζα «δεν δαιμονοποιεί τη λέξη κεφάλαιο», γιατί «καταλαβαίνει το ρίσκο που παίρνει κάθε μέρα», ο…καπιταλιστής. Ωραία!
